Boys, if you ever pray, pray for me now.
Το είπε πρώτος ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Χάρρυ Τρούμαν στις 13 Απριλίου 1945, πληροφορούμενος τον θάνατο του προέδρου Φράνκλιν Ρούζβελτ. Γεγονός που τον καθιστούσε αυτόματα νέο πρόεδρο – με τα γνωστά επιτεύγματα.
Το επανέλαβε ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής, ξημερώματα της 24ης Ιουλίου 1974, επιστρέφοντας μετά από πολυετή απουσία στο εξωτερικό, έχοντας κληθεί για να δώσει πολιτική λύση μετά την κατάρρευση της χούντας και το διαγραφόμενο δράμα της Κύπρου.
Με πολύ λιγότερο ενθουσιασμό εορτάστηκε σήμερα η 36η επέτειος της αποκατάστασης της δημοκρατίας. Ο νυν πρωθυπουργός Γ. Α. Παπανδρέου μπορεί να μην χρησιμοποίησε την ανωτέρω ιστορική φράση, αλλά δείχνει να προσπαθεί να κυβερνήσει ελπίζοντας σε… μεταφυσική βοήθεια.
Ποια δημοκρατία όμως απεκατέστησαν οι αστοί και τα κόμματά τους;
Αρκεί σήμερα να ρίξει κανείς μια ματιά στους όρους με τους οποίους ζει και βγάζει το μεροκάματο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας για να βγάλει συμπεράσματα. Εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά έχουν έναν τουλάχιστον άνεργο. Η Υγεία, η Παιδεία και η Πρόνοια αποτελούν ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, προσβάσιμο μόνο σε όποιον διαθέτει το ανάλογο βαλάντιο. Οι λαϊκές ελευθερίες συνθλίβονται από νόμους που καταργούν τα προσωπικά δεδομένα στο όνομα της «περισσότερης ασφάλειας» του αστικού πολιτικού συστήματος. Οι τόποι δουλειάς έχουν μετατραπεί σε χρυσωρυχεία για μια χούφτα κηφήνες που απομυζούν τον ασύλληπτο, κοινωνικά παραγόμενο πλούτο.
(Από άρθρο του Ριζοσπάστη που αναδημοσιεύτηκε στο Allu Fun Marx)
Φυσικά δεν πήραμε φέτος την κάτω βόλτα…
Μέχρι και το 2008 και για 14 συνεχόμενα χρόνια η αύξηση του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) ήταν από 3 έως 5,6% σε ετήσια βάση. Από τους ταχύτερους και διαρκέστερους ρυθμοιύς ανάπτυξης στον κόσμο. Μια πραγματική εποποιία για τον νελληγνικό καπιταλισμό, μια εποποιία κερδών και επέκτασης. Ωστόσο, οι Έλληνες εργαζόμενοι και οι εργαζόμενοι μετανάστες δεν πήραν παρά ψίχουλσα από αυτή την ανάπτυξη, ενώ η φτώχεια σταθεροποιήθηκε στο 20% και πάνω και ο επίσημος δείκτης της ανεργίας (που κρύβει μεγάλο μέρος της πραγματικής ανεργίας) παρέμεινε κοντά στο 10%.
(Από κείμενο του ιστορικού Δ. Λιβιεράτου στο Κόκκινο)
Καταλήγουμε έτσι στη γνωστή πυραμίδα του καπιταλιστικού συστήματος:
θυμάμαι μια πολύ συμβολική στιγμή τής μεταπολίτευσης εγώ Τσαλ:
καραμανλή και παπανδρέου (αμφότερους τούς νυν μακαρίτες εννοώ) να βρίσκονται σε ναρκισιστικό νιρβάνα με το «my way» τού σινάτρα στο ηρώδειο…
their way μάς πήρε και μάς σήκωσε, πού να το ξεχάσουμε…
υγ: οσο για την «πυραμίδα», πάντα ήθελα μια προσθήκη – ένα τελευταίο πάτωμα εγώ – και καταλαβαίνεις ποιες θα ‘βαζα εκεί
@Χάρη
Αυτό που λες δεν το θυμάμαι, προφανώς δε διαδόθηκε πολύ. Δεν μου κάνει εντύπωση πάντως που οι μεγαλύτεροι δον της ελληνικής πολιτικής μεταπολιτευτικά εκφράζονταν με άσματα του αγαπημένου παιδιού της μαφίας…
Το νέο πάτωμα στην πυραμίδα νομίζω πως μπορεί να ταχτοποιηθεί εύκολα, με μια μικρή αυξησούλα του συντελεστή δόμησης… Θα βρούμε λύση και για εκείνο τον ημιυπαίθριο. Από όσο γνωρίζω δεν εναντιώνεται αυτό στο μνημόνιο.
Καλές… προσευχές λοιπόν – πλησιάζει και η γιορτή της Μεγαλόχαρης άλλωστε, βοήθειά μας.
Προς στιγμην μονο,
– διαβαζοντας τα σχολια, διερωτηθηκα ποτε γιορταζω αλλα τελικα ελεγε.. μεγαλοχαρης ….(η συνηθεια γαρ)
Ντραγκι κολεγκα ορκιζομαι θα τα ανοιγα ολα τα βιντεακια αλλα δεν ειμαι σπιτι-σπιτι και αν οι φιλοξενουμενοι μου εδω ακουγαν 4 το πρωι τον Καραμανλη να μιλαει θα εφευγαν το ξημερωμα…
Παντως μολις σημερα διαβαζα πως εχει μεινει στην ιστορια και μια αλλη ατακα του Καραμανλη :
«η Κυπρος ηταν πολυ μακρια για να την βοηθησουμε»!!!!
υγ τελικα το ανοιξα το βιντεο..
απιστευτο ντοκουμεντο εποχης,:::))
-καλημερα καλη βδομαδα!
@Ταλισκεροτάτη
Είναι γνωστή η ατάκα που μνημονεύσατε. Τότε που διέταξε το ναύαρχο Αραπάκη (επί Αττίλα ΙΙ, μέσα στο δεκαπενταύγουστο κατά σύμπτωση) να πλεύσει στη… Ρόδο. Επειδή ακριβώς η Κύπρος ήταν μακριά. Ήταν νωπή ακόμα και η Πετρελαϊκή Κρίση, και η ήττα των Γερακιών στο Γιόμ Κιπούρ, αντιλαμβάνεστε. Έτσι γίνεται κανείς εθνάρχης!