Εδώ και καιρό έχω σκεφτεί να αφιερώσω ένα καταγγελτικό ποστ κατά των… Δευτέρων. Το τελικό έναυσμα μου το έδωσε η συγκυρία μιας θλιβερής επετείου. Στις 29/1/1979 η 16χρονη Brenda Ann Spencer, μαθήτρια από το Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, εξαπολύει πυρ με όπλο 22 χιλιοστών από το παράθυρο του σπιτιού της που βλέπει προς το απέναντι σχολείο. Σκοτώνει δύο καθηγητές και τραυματίζει οκτώ μαθητές και έναν υπάλληλο ασφαλείας. Αφού συλληφθεί, θα δηλώσει ως κίνητρο του μακελειού απλά: » I don’t like Mondays«. Αν και στη δίκη αποκαλύπτεται πως το κορίτσι αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, θα καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλακή έως ισόβια (με δικαίωμα αναστολής της ποινής μετά τα 25 χρόνια δηλαδή). Μέχρι τώρα της έχουν αρνηθεί 4 φορές την αίτηση αναστολής, με τελευταία το 2009. Η επόμενη αίτηση μπορεί να γίνει το 2019, όταν η κρατούμενη θα είναι 57 χρονών.
Αξίζει να σημειωθεί πως το όπλο του εγκλήματος ήταν δώρο του πατέρα της για τα Χριστούγεννα, αν και η κοπέλα του είχε ζητήσει ένα ραδιόφωνο. Κάτι ενδεικτικό για την ψύχωση μεγάλης μερίδας της κοινωνίας και των πολιτικών στις ΗΠΑ υπέρ της οπλοκατοχής. Συγκλονιστικό είναι το σχετικό με αυτό το μεγάλο θέμα ντοκυμανταίρ του Michael Moore, Bowling for Columbine .
Με αφορμή αυτό το τραγικό περιστατικό, ο Ιρλανδός μουσικοσυνθέτης Bob Geldof έγραψε το τραγούδι I don’t like Mondays που ερμήνευσε η ροκ μπάντα The Boomtown Rats. Το κομμάτι έγινε μεγάλη επιτυχία σε πολλές χώρες, όχι όμως στις ΗΠΑ, όπου ήταν απαγορευμένο ή μποϊκοταρόταν από τα ραδιόφωνα για χρόνια.