O Φρανσισκο Μορασάν δεν πέθανε με την πρώτη ριπή. Σηκώθηκε, όπως μπορούσε, διόρθωσε τη σκόπευση και έδωσε ο ίδιος το παράγγελμα “πυρ”. Τότε, η χαριστική βολή του άνοιξε το κεφάλι.
Τεμαχισμένη έμεινε, για πάντα, και η Κεντρική Αμερική. Πέντε κομμάτια, που τώρα είναι έξι. Αυτές οι έξι χώρες, αγνοημένες και αντιπαθητικές, υπήρξαν τον καιρό του Μορασάν μία και μοναδική δημοκρατία. Ήταν πρόεδρος της δημοκρατίας της Κεντρικής Αμερικής από το 1830 ως το 1838. Την ήθελε ενωμένη, και γι’ αυτήν αγωνίστηκε.
Στην τελευταία του μάχη, κατάφερε να συγκεντρώσει ογδόντα μόλις άνδρες απέναντι σε πέντε χιλιάδες. Όταν μπήκε στο Σαν Χουάν της Κόστα Ρίκα, δεμένος στο άλογο, ένα πλήθος τον κοιτούσε να περνά σιωπηλό. Λίγο αργότερα, καταδικάστηκε και τουφεκίστηκε και για πολλές ώρες συνέχισε να τον διαπερνά η βροχή.
Όταν γεννήθηκε ο Μορασάν, στην Ονδούρα δεν υπήρχε ούτε ένα δημόσιο σχολείο και σε κανένα νοσοκομείο δεν δέχονταν τους φτωχούς πριν το κοιμητήριο. Ο Μορασάν μετέτρεψε τα μοναστήρια σε σχολεία και νοσοκομεία, στην Ονδούρα και σε όλη την Κεντρική Αμερική. Τότε η ηγεσία της κλήρου διέδοσε ότι αυτός ο Σατανάς που διώχτηκε από τον ουρανό έφταιγε για την ευλογιά, την ξηρασία και τον πόλεμο που έκανε η εκκλησία εναντίον του.
Δεκατρία χρόνια μετά την πτώση του Μορασάν, ο Γουίλιαμ Γουώκερ εισέβαλε σε αυτή τη γη.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Καθρέφτες
Ο Γουώκερ ήταν βορειαμερικανός πειρατής που λεηλάτησε τις ανατολικές ακτές της Κεντρικής Αμερικής στα μέσα του 19ου αιώνα, ως πρόδρομος των στρατιωτικών επεμβάσεων των συμπατριωτών του τον επόμενο αιώνα. Δεν απέφυγε τη σκληρή μοίρα τον πειρατών. Το 1860 αιχμαλωτίστηκε από το βρετανικό ναυτικό και παραδόθηκε στις αρχές της Ονδούρας, οι οποίες τον εκτέλεσαν, όπως είχαν κάνει για τον Μορασάν το 1842.
Λιγότερο γνωστός από τον Μπολίβαρ και το Σαν Μαρτίν στο νότιο τμήμα της ηπείρου, ο Φρανσίσκο Μορασάν ήταν ο απελευθερωτής της Κεντρικής Αμερικής και είχε ένα παρόμοιο όραμα ισχυρής ομοσπονδίας για την περιοχή του. Παρά την αρχική επιτυχία του, κατά τη διάρκεια της οποίας προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις, πολεμήθηκε και τελικά νικήθηκε από τη συντηρητική ολιγαρχία και την εκκλησία. Οι ομοσπονδία του χωρίστηκε σε πέντε κράτη: Γουατεμάλα, Ονδούρα, Σαλβαδόρ, Νικαράγουα και Κόστα Ρίκα. Το 1903 προστέθηκε το κράτος του Παναμά, από ένα κομμάτι της Κολομβίας που απέσπασε ετσιθελικά ο Τέντυ Ρούσβελτ το 1903, έχοντας προφανώς κατά νου τον έλεγχο της υπό κατασκευή διώρυγας.
Η Ονδούρα είναι από τις πιο φτωχές χώρες της Αμερικανικής ηπείρου. Οι λίγες εύφορες εκτάσεις περιήλθαν μετά την απελευθέρωση στους τσιφλικάδες και αργότερα στη βορειαοαμερικανική United Fruit Company, που επέβαλε τη μονοκαλλιέργεια της μπανάνας. Το 1963 στρατιωτικό πραξικόπημα ανέτρεψε τη φιλελεύθερη κυβέρνηση του προέδρου Ραμόν Μοράλες. Από τότε οι στρατιωτικοί έλεγχαν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τη χώρα. Τη δεκαετία του ’80 η χώρα πλήρωσε το μερίδιό της σε φόρο αίματος από το βρώμικο πόλεμο που αιματοκύλησε την Κεντρική Αμερική, οργανωμένο και χρηματοδοτημένο από τις φανερές και μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ κόντρα στα σοσιαλιστικό κίνημα των Σαντινίστας στη Νικαράγουα και τα άλλα φιλικά προς αυτό στις γειτονικές χώρες.
Το κύμα πολιτικής και οικονομικής χειραφέτησης και απεξάρτησης που παρέσυρε τη μία μετά την άλλη τις χώρες της Λατινικής Αμερικής με το γύρισμα της χιλιετίας, με απαρχή τη Βενεζουέλα και έμπνευση από την Κουβανική Επανάσταση, έφτασε και στην Ονδούρα. Από το 2005 ο φιλελεύθερος πρόεδρος Μανουέλ Σελάγια έχει ξεκινήσει μεταρρυθμίσεις ακολουθώντας το πρότυπο της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Ισημερινού και των άλλων χωρών. Καθώς το – συντηρητικό από την εποχή που οι ΗΠΑ έλεγχαν όλη την Κεντρική Αμερική – Σύνταγμα δεν επιτρέπει δεύτερη προεδρική θητεία, ο Σελάγια είχε προκηρύξει για την Κυριακή 28 Ιούνη δημοψήφισμα για συνταγματική τροποποίηση. Το δημοψήφισμα είχε μόνο “γνωμοδοτικό” χαρακτήρα και όχι δεσμευτικό. Σε περίπτωση που η πλειοψηφία των πολιτών γνωμοδοτούσε υπέρ, θα διεξαγόταν νέο δημοψήφισμα το Νοέμβρη. Ο πρόεδρος είχε με το μέρος του την πλειοψηφία των εργατικών συνδικάτων και των κοινωνικών κινημάτων, αλλά και ισχυρή αντιπολίτευση από την προνομιούχα τάξη, που έλεγχε το κογκρέσο, το δικαστικό σώμα και το στρατό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, μετά από αίτημα του Κογκρέσου έκρινε παράνομο το δημοψήφισμα και ο στρατός με επικεφαλής το στρατηγό Ρομέο Βάσκες αρνήθηκε να συνεργαστεί. Ο πρόεδρος Σελάγια καθαίρεσε τον Βάσκες στις 24 Ιούνη, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο τον επανατοποθέτησε. Σημειωτέον πως ο στρατηγός Βάσκες είναι απόφοιτος της στρατιωτικής σχολής School of the Americas, η οποία με έδρα αρχικά τον Παναμά και αργότερα τη Τζώρτζια των ΗΠΑ εκπαίδευσε πάνω από 60.000 στρατιωτικούς από χώρες της Λατινικής Αμερικής, ανάμεσά τους επιφανείς δικτάτορες και βασανιστές (Γκαλτιέρι, Ρίος Μόντ, Νοριέγκα, και τον τρομοκράτη Λουίς Ποσάδα Καρίγιες που κατέρριψε κουβανικό πολιτικό αεροσκάφος με 70 θύματα και έκανε πολλές απόπειρες δολοφονίες κατά του Φιντέλ Κάστρο).
Το δημοψήφισμα αναμενόταν να διεξαχθεί σε τεταμένο κλίμα. Ο στρατός όμως πρόλαβε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, εισβάλλοντας τα ξημερώματα της Κυριακής στην προεδρική κατοικία και κηρύσσοντας στρατιωτικό νόμο. Ο πρόεδρος φέρεται να έχει μεταφερθεί στην Κόστα Ρίκα, ενώ η κατάσταση στην Ονδούρα είναι έκρυθμη καθώς χιλιάδες λαού έχουν ξεχυθεί στους δρόμους υπέρ της νόμιμης κυβέρνησης. Στη θέση του προέδρου τοποθετήθηκε από τους πραξικοπηματίες ο πρόεδρος του Κογκρέσου, Ρομπέρτο Μιτσελέτι. Οι περισσότεροι ηγέτες χωρών της Λατινικής Αμερικής καταδίκασαν αμέσως το πραξικόπημα, με πρώτο τον πρόεδρο Τσάβες που δήλωσε ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας του είναι σε επιφυλακή για να επέμβουν αν χρειαστεί. Από τους Ευρωπαίους ηγέτες, πρώτος ο Ισπανός πρωθυπουργός Θαπατέρο καταδίκασε τη στρατιωτική επέμβαση, ενώ ανάλογη δήλωση έκανε και ο Τσέχος Υπουργός Εξωτερικών Κόχουτ, εκπροσωπώντας την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής ένωσης. Ο πρόεδρος Ομπάμα αρχικά έκανε μια τυπική δήλωση “ίσων αποστάσεων”, καλώντας τα αντιμαχόμενα μέρη σε ειρήνη και διάλογο. Αργότερα συμπλήρωσε ότι στηρίζει τη νόμιμη κυβέρνηση.
“Ποτέ δεν θα είμαστε ευτυχισμένοι, ποτέ!”, είχε προφητεύσει ηττημένος ο Σιμόν Μπολίβαρ. Μετά από 200 δύσκολα χρόνια για τους λαούς ανάμεσα στο Ρίο Γκράντε και το ακρωτήρι Χορν, η δυσοίωνη προφητεία – κατάρα είναι καιρός να σπάσει. Να μη σταματήσει το ελπιδοφόρο και όμορφο ντόμινο προόδου και αλλαγής στο πιο ενδιαφέρον ιστορικά, οικονομικά και πολιτισμικά κομμάτι του Νέου Κόσμου και να εκπληρωθεί κάποια στιγμή το όραμα του Μπολίβαρ, του Σαν Μαρτίν, του Μορασάν και του Τσε Γκεβάρα για ένα μεγάλο, ενωμένο και ισχυρό λατιναμερικάνικο κράτος.
Σχετικοί σύνδεσμοι: The Coup in Honduras by Nikolas Kozloff Στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα (TVXS) «Το πρώτο πραξικόπημα του Ομπάμα: Η απαγωγή του προέδρου της Ονδούρας» (TVXS/ZNET) Ενωμένη Λατινική Αμερική (Americalatina.gr)
Παραθέτω και το πρωτότυπο κείμενο στα ισπανικά, που μου έστειλαν από τη σελίδα φίλων του Galeano στο Facebook. Ζητώ την κατανόησή σας για τη μέτρια μετάφραση.
A Centroamérica le rompieron el mapa
Francisco Morazán no murió en la primera descarga. Se levantó, como pudo, y él mismo mandó corregir la puntería y dio la orden de fuego.
Después, el tiro de gracia le partió la cabeza.
Partida quedó, también, Centroamérica. Cinco pedazos, que ahora son seis. Estos seis países, que se ignoran y se malquieren, habían sido, en tiempos de Morazán, una sola república.
Él había presidido Centroamérica desde 1830 hasta 1838. La había querido unida, y por ella peleó.
En su última batalla, reunió a ochenta hombres contra cinco mil.
Cuando entró en San José de Costa Rica, atado al caballo, una multitud lo miró pasar en silencio.
Al rato nomás, recibió sentencia y fue fusilado y durante muchas horas siguió acribillándolo la lluvia.
Cuando Morazán nació, en Honduras, no había allí ni una sola escuela pública y ningún hospital donde los pobres pudieran entrar antes de pasar al cementerio.
Morazán convirtió los conventos en escuelas y hospitales, en Honduras y en toda Centroamérica, y el alto clero denunció que este Satán expulsado del Cielo tenía la culpa de la viruela y de la sequía y de la guerra que la Iglesia hizo contra él.
Trece años después de la caída de Morazán, William Walker invadió estas tierras.
Eduardo Galeano, Espejos
Πολύ διαφωτιστικό κείμενο,
δίνεις τα sos που πρέπει να ξέρουμε!
(έχω περάσει δύο συγκινητικές μέρες στην Τεγουσικάλπα).
Δεν ξέρω αν θα σε γράψει η ιστορία,
όπως διεκδικείς,
αλλά τουλάχιστον ένα λεξικό, τον:
«μπούσουλα της Λατινικής Αμερικής για αρχαρίους»
θα πρέπει να τον εκδόσεις.
Άλλη ιδέα, που θα περιλάβει και τα εξω-λατινοαμερικάνικα θέματα:
«Μικρή online Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια»
Πώς σου φαίνεται?
Δεν ξεκινάς να βρείς κανένα σπόνσορα,
να μη γράφεις ατελώς ?
Με πρόλαβες…και πάλι καλά…δεν θα μπορούσα να το έχω κάνει καλύτερο!
Τσαλ, στηρίζω πρόταση Enfant και ξεκινώ εκστρατεία ανεύρεσης χορηγών!
Το σελοφαν κλαμπ είναι εδώ!
και φαντάζομαι έμαθες πως την Πέμπτη αναμένεται να επιστρέψει στο πόστο του! Ο Σελάγια καλέ!
http://www.tvxs.gr/v15362
@chere enfant
Δεν είμαι έτοιμος ακόμα για τέτοιο εγχείρημα, σε ευχαριστώ πάντως που με αξιολογείς ικανό… λατιναμερικανολόγο για κάτι τέτοιο. Το δεύτερο είναι ακόμα πιο δύσκολο, μόνο συλλογικά ίσως θα μπορούσε να εκπονηθεί, με πολυμελή συγγραφική ομάδα. Εσένα σε υπολογίζω να καλύψεις το κεφάλαιο της Μαύρης Ηπείρου, και εν μέρει εργατολογικά και καταναλωτικά θέματα. Το συκοφάγο τον προορίζω για την εικογράφηση, εικαστικά και θέματα νησιωτικής πολιτικής. Η Χάρη θα ασχοληθεί με λογοτεχνικά και λοιπά καλλιτεχνικά. Η Κρότσκαγια θα επιληφθεί τα ευρωπαϊκά πολιτικά και ιστορικά. Η Ρενάτα τα εκπαιδευτικά και ακτιβιστικά μαζί με το μπαλόνι, που θα αναλάβει και κάποια εικαστικά μαζί με κομματικά/συνδικαλιστικά. Αν ξεχνώ κάποιον/α από τους ταχτικούς θαμώνες ζητώ συγγνώμη και κατανόηση προκαταβολικά, άλλωστε η ομάδα θα χρειαστεί να μεγαλώσει έτσι κι αλλιώς στην πορεία. Α ναι… και ο φλώρος θα αναλάβει όπως του αρμόζει το μάνατζμεντ και την πολιτική ευθύνη αν απαγορευτεί το βιβλίο από τη λογοκρισία! Όπως έγραψε και ο δον Γκαλεάνο στη δεύτερη έκδοση για τις Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής, καλύτερη διαφήμιση της επιτυχίας του βιβλίου ήταν οι… απαγορεύσεις της εκδοσής του από τα διχτατορικά καθεστώτα που έθιγε!
Είμαι κατά των ιδιωτών χρηματοδοτών, χορηγών και σπονσόρων γιατί είναι φορείς διαπλοκής. Αν δεν βρεθεί δημόσιος, ακόμα καλύτερα διεθνής υποστηριχτής, θα αυτοχρηματοδοτήσουμε την έκδοση και θα βγούμε γύρα να βρούμε καλούς συντρόφους, συμπαθούντες και συνοδοιπόρους που θα αγοράσουν τα κουπόνια!
Δεν ξέρω για σας, προσωπικά δεν επιζητώ κανένα υλικό όφελος, μου είναι αρκετή ανταμοιβή η ιστορική δικαίωση!
@μπαλόνι
Το σελοφάν κλαμπ είναι μη κερδοσκοπικό, γι’ αυτό δεχόμαστε μόνο συμβολικές εισφορές, όσο κάνει ένα πακέτο τσιγάρα ας πούμε, για να το συνδέσω και με την άλλη ανάρτηση. Ευκαιρία οι καπνιστές από αύριο που θα τους περισσεύουν λεφτά να τα διαθέσουν για ένα αγνό και ευγενή σκοπό.
Τη διάβασα την είδηση, μου φαίνεται υπερβολικά καλή για να είναι αληθινή. Το καλό είναι πως φαίνεται να αποφεύγεται η ένοπλη εμπλοκή και αναζητούνται πολιτικές λύσεις. Η εντύπωσή μου είναι πως το πραξικόπημα ήταν πρόχειρα οργανωμένο και χωρίς επαρκή ερείσματα από το εξωτερικό. Λογικά δε θανκρατήσει πολύ. Οψόμεθα… Πάνω απ’ όλα, και δε θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω,
El pueblo unido jamas sera vencido!
Καιρός να παίρνουμε μαθήματα… λατιναμερικανικών κι εμείς εδώ!
Μπράβο, Τσαλ!! Πραγματικά επιμορφωτικό. Απ΄τους παλιούς μόνο τον Μπολίβαρ γνώριζα.
Χάρηκα με την είδηση που ανέφερε η μπαλονίτσα. Ας ελπίζουμε λοιπόν…
Τι λέγεται στα γαλλικά δίχτυα:
ΟΝΔΟΥΡΑ: Ο αμερικανικός στρατός ενορχήστρωσε το πραξικόπημα, για να μη χάσει την στρατιωτική βάση του στο Soto Cano.
Με την αμφισβήτηση της αμερ. στρατιωτικής παρουσίας στο Soto Cano και με την σύνδεσή της στην ALBA, η Ονδούρα προκάλεσε την οργή της Washington. Στρατιωτικοί που εκπαιδεύτηκαν στην l’École des Amériques πλαισιωμένοι από αμερ. στρ. συμβούλους ανέτρεψαν τον συνταγματικό πρόεδρο Manuel Zelaya και εγκατέστησαν στη θέση του τον παντοτινό του αντίπαλο του φιλελεύθερου κόμματος, τον Roberto Micheletti. Ο Thierry Meyssan (θα σας πώ μετά ποιος είναι αυτός, στμ) επανέρχεται στα διακυβεύματα αυτής της διαμάχηες, που υπογραμμίζει την θέληση της διοίκησης Obama να ξαναπάρει τον έλεγχο στην λατιν. αμερική.
Κανένας δεν πίστευε ότι η κρίση που υπήρχε στις σχέσεις μεταξύ Honduras και ΗΠΑ, θα τελείωνε με στρατιωτικό πραξικόπημα. Η Washington φαινόταν να έχει εγκαταλείψει τις μεθόδους αυτές, παρ’όλο που η διοίκηση Bush είχε πρόσφατα υποστηρίξει τους στρατιωτικούς για να ανατρέψουν τον συνταγματικό πρόεδρο της Venezuela (12 απριλόυ 2002) και είχε στείλειο πεζοναύτες ν’απαγάγουν οι ίδιοι τον συνταγματικό πρόεδρο της Αϊτής, στις 29 φεβρουαρίου του 2004). Όμως οι επικοινωνιολόγοι του Λ.Οίκου, είχαν δώσει ευρεία δημοσιότητα στο πλατύ χαμόγελο του Barack Obama, ώστε η κοινή γνώμη να νομίσει ότι οι ΗΠΑ άλλαξαν, και είχαν εγκατελείψει τις ηγεμονικές φιλοδοξίες τους. (συνεχίζεται)
Παρένθεση:
Το ότι επιστρέφει ο τύπος, δεν μας λέει και τίποτε,
αφού το δημοψήφισμα ματαιώθηκε.
(συνεχίζω λοιπόν):
Τα πέντε κράτη της πρώην Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Κεντρικής Αμερικής (Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras και Nicaragua) έχουνν ένα ειδικό στρατηγικό ενδιαφέρον, γιατί αποτελούν πέρασμα ανάμεσα σε δύο ηπείρους και δύο ωκεανούς. Ωατόσο, κανένα από τα κράτη αυτά δεν διαθέτει ιδιαίτερες πλουτοπαραγωγές πηγές/φυσ. πόρους. Αντίθετα, καθένα από αυτά, μπορεί να είναι χρήσιμο για τον έλεγχο ολόκληρης της ζώνης. Έτσι, κατά τη διάρκεια της επανάστασης των σαντινίστας στη Nicaragua, η Washington χρησιμοποίηση την Honduras ώς βάση ανεφοδιασμού της αντεπανάστασης. Υπό τη διεύθυνση του John Negroponte, η αμερ. περεσβεία στην Tegucigalpa μετατράπηκε στο γενικό στρατηγείο των νικαραγουανών «contras» και των δικών τους ταγμάτων θανάτου. Υπό το πρίσμα αυτό, η αντι-ιμπεριαλιστική εξέλιξη στην Honduras, μετά και την επιστροφή στην εξουσία των Sandinistes στη Nicaragua, αποτελεί λιγότερο ένα πρόβλημα από μόνη της, και περισσότερο έναν κίνδυνο «μόλυνσης«.
Για ποιό λόγο λοιπόν η εξέλιξη του ονδουριάνικου domino συνιστά τόσο μεγάλο κίνδυνο, ώστε η Washington να αποφασίσει να καταφύγει στις παλιές μεθόδους, διακινδυνεύοντας να καταστρέψει τις επικοινωνιακές της προσπάθειες ?
Λοιπόν, ως εδώ (ουφ!!!),
να προσέλθει ο επόμενος μεταφραστής !
Ή, τα υπόλοιπα μόνοι σας και τα συμπεράσματα δικά σας.
Το αρχικό κείμενο είναι τρίδιπλο σεντόνι (queen size).
Η συνέχεια βρίσκεται εδώ:
http://www.voltairenet.org/article160801.html
Τσαλ.,
Σου έχω κι έναν εμπειρογνώμονα
για την κιτρινωπή ήπειρο!
Τσαλ: ωραία η L’ enfant σήμερα, ωραία μάς τακτοποίησες κι εσύ!
L’ enfant φαντάζομαι ότι εκφράζω τις πάσες (χμ) αν πω ότι σ’ ευχαριστούμε απαξάπαντες
Τσαλ, πάντα όμως πρωτοπόρος: και νομίζω ότι έχεις δίκιο πως για την λατινική αμερική οι συνθήκες είναι διαφορετικές πια, ακόμα κι αν ο μίστερ μπλακ πρέζιντεντ αποδειχτεί «όχι και πολύ διαφορετικός»
👿
@Renata
Χαίρομαι για την αποδοχή και καταξίωση… Τώρα είναι η σειρά σας, να το διαδόσετε και να μεταλαμπαδεύσετε τη φλόγα της επανάστασης σε κομσομόλους και πιονιέρους!
@enfant
Ευχαριστούμε για την κατατοπιστική ανταπόκριση από τα γαλλόφωνα δίχτυα. Σχετικά με τη στρατηγική θέση της Κεντρικής Αμερικής, είχα διαβάσει στο βιβλίο του Πέρκινς «Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου» που γύρισε ντοκυμανταίρ ο Κούλογλου, ότι εδώ καιρό είναι στα σχέδια μια δεύτερη διώρυγα, πιο σύγχρονη τεχνικά που δεν θα έχει το πρόβλημα της διαφορετικής στάθμης των δύο ωκεανών στην υπάρχουσα. Τέτοια διώρυγα μπορεί να διανοιχτεί σε πολλά σημεία, λόγω της μορφολογίας της Κεντρικής Αμερικής. Επικρατέστερες τοποθεσίες ήταν ο βόρειος Παναμάς, όπου ο πρόεδρος Ομάρ Τόριχος είχε κάνει προσυμφωνία με ιαπωνικές εταιρίες πριν σκοτωθεί σε ύποπτο αεροπορικό δυστύχημα το 1979, και στη Νικαράγουα, περνώντας διαμέσου και της ομώνυμης λίμνης. Το δεύτερο σχέδιο μπήκε στο συρτάρι λόγω της εξέγερσης των Σαντινίστας.
Ο «κίτρινος» είναι ευπρόσδεκτος, φτάνει να μην είναι μαοϊκός!
@χάρη
Όπως έγραψε κάποιος στο TVXS, μαύρος σκύλος, άσπρος σκύλος, πάλι σκύλος. Παρόμοια, μαύρος πρόεδρος, άσπρος πρόεδρος, πάλι (βορειο)αμερικανός πρόεδρος! 🙂
Μια που το φερε η κουβέντα, στις 29 ήταν η επέτειος της απαρχής του καθεστώτος της ντροπής στη Νότιο Αφρική.
http://www.tvxs.gr/v15283
Πρόσθεσα κάποιες φωτογραφίες από το Reuters. Περισσότερες εδώ
Θα μείνει άραγε ο νέος άνδρας με τα μαύρα μπροστά από το τάνκ στην ιστορία όπως εκείνος με το άσπρο πουκάμισο στην πλατεία Τιέν Αν Μέν;
Πρόσθεσα και σύνδεσμο με το πολύ καλό άρθρο του Νίκολας Κοζλόφ από την εφημερίδα Counterpunch.
Για να μην ανοίγουμε πάλι σεντόνια και λοιπά προικιά, συνοψίζω τα πιο σημαντικά σημεία.
Η Ονδούρα είναι η τρίτη πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, εξαρτημένη οικονομικά από τη βορειαμερική βοήθεια και τα εμβάσματα των μεταναστών της. Ο πρόεδρος Σελάγια, αν και γόνος εύπορης οικογένειας κτηματιών, προώθησε σημαντικές πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Αύξησε κατά 60% το βασικό μισθό, κερδίζοντας τη στήριξη των συνδικάτων αλλά και προκαλώντας την αντιπάθεια των εργοδοτών, και συνεργάστηκε με τις άλλες προοδευτικές χώρες της Λατινικής Αμερικής, εξασφαλίζοντας φτηνό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα και διαγραφή κάποιων χρεών.
Σε διπλωματικό επίπεδο, προσχώρησε στη συμμαχία ALBA και επισκέφτηκε την Κούβα το 2007 – κάτι που είχε να κάνει πρόεδρος της Ονδούρας εδώ και 46 χρόνια. Το Σεπτέμβρη του 2008 καθυστέρησε να δεχτεί τον νέο πρέσβη των ΗΠΑ, σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Βενεζουέλα και τη Βολιβία που είχαν διώξει τους δικούς τους διαμαρτυρώμενες για τις προσπάθειες εμπλοκής του πρέσβη των ΗΠΑ στη Βολιβία στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Αν και αρχικά χαιρέτισε την εκλογή Ομπάμα, γρήγορα άρχισε να εκφράζει δυσπιστία στην πολιτική του και τον προηγούμενο Μάρτη απείχε μαζί με τον πρόεδρο Ορτέγα από συνάντηση ηγετών των χωρών της Κεντρικής Αμερικής με τον αντιπρόεδρο Μπάιντεν. Παράλληλα, φέρεται να έχει κάνει δηλώσεις υπέρ της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών ώστε οι πόροι που διατίθεται για την καταστολή της εμπορίας τους να διατεθούν για την εκπαίδευση και περίθαλψη των χρηστών, και κατά της πολιτικής των ΗΠΑ που χρησιμοποιούν τον πόλεμο κατά των εμπόρων ναρκωτικών ως πρόσχημα για επέμβαση στα εσωτερικά άλλων χωρών.
Οι ΝΥ Times έχουν δημοσιεύσει ότι ο πρόεδρος Ομπάμα γνώριζε για το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα και προσπάθησε να το αποτρέψει, θεωρώντας ότι χαλάει τη διεθνή εικόνα του. Άσχετα από αυτό, συνεχίζουν να κατέχουν νευραλγικές θέσεις στο στρατό και τη διοίκηση της Ονδούρας άνθρωποι από τον καιρό του βρώμικου πολέμου της δεκαετίας του ’80. Στο μεταξύ ο πρόεδρος Τσάβες δηλώνει τη στήριξή του στο νόμιμο πρόεδρο και απειλεί τον Μιτσελέτι που τοποθετήθηκε στη θέση του Σελάγια από τους πραξικοπηματίες ότι αν δεν τα μαζέψει να φύγει γρήγορα θα τελειώσει τη ζωή του ή στη φυλακή ή στην εξορία.
@Τσαλ
ώρες είναι τώρα να μας πεις να μαζεύει η Ρενάτα σε γιάφκες τα μαθητούδια της… 😆 😆 😆 😆
@κοκμπαλ
Γιατί όχι; Ένα κόκκινο κρυφό σχολειό!
@Τσαλ και κοκκινομπαλονίτσα, δε χρειάζεται το κρυφό σχολείο. Ό,τι πιστεύω πως πρέπει να μάθουν/προβληματιστούν οι μαθητές μου τους το λέω μες στην τάξη κανονικά.
Π.χ. πέρσι με την έκτη, υπήρχαν στιγμές που στο βιβλίο της Ιστορίας διαγράφαμε φράσεις και γράφαμε το ορθό ή που στα μαθηματικά αντί να λύνουμε προβλήματα με τον κύκλο εργασιών του Μπιλ Γκέητς (που υπάρχουν στι βιβλίο) θέταμε να οριστεί ο λόγος σημερινής σύνταξης με την επόμενη (παραμονές του ασφαλιστικού) κ.ά.
Ο ηλίθιος που έχουμε για δ/ντή με κοιτάει με φρίκη κάθε που το συζητούσα στο διάλειμμα! 😉
News update:
Ο ΟΗΕ καταδικάζει το πραξικόπημα στην Ονδούρα
Διορία τριών ημερών για να επιστρέψει ο Σελάγια στην Ονδούρα
@Τσαλ, καταπληκτική η φωτογραφία
@Ρενάτα: «ο ηλίθιος που έχουμε για διευθυντή» : τι τραβάς κι εσύ – αυτό με τον κύκλο τού Μπιλ Γκέητς μ’ άφησε ξερή –
και καλό μήνα (σε όλες (χμχμ) 😉 ) ε;
Λοιπόν η σειρά μου:
CNN, τέσσερεις ώρες πριν:
Τα ντόπια αφεντικά λένε πως ο Σελάγια δεν μπορεί
να επιστρέψει, γιατί αν εμφανιστεί,
θα δικαστεί για διαφθορά, παραβιάσεις του συντάγματος και
εμπόριο ναρκωτικών και το σύνολο της ποινής που
μπορεί να επιβληθεί,
ξεπερνά τα 20 χρόνια φυλάκισης
(αυτά τα λέει ο νέος ΥΠΕΞ, Enrique Ortez Colindres).
«Έχουμε έτοιμο το ένταλμα σύλληψης» λέει επίσης.
Λεπτομέρειες εδώ :
http://www.cnn.com/2009/WORLD/americas/07/01/honduras.coup.OAS/index.html
και αγγλικά μιλάτε όλοι από την κούνια σας.
@Renata
Δυστυχώς η εκπαίδευση επαφίεται και διασώζεται από τη φιλοτιμία ορισμένων δασκάλων. Η συντεταγμένη πολιτεία και οι μανδαρίνοι καρεκλοκένταυροι της αντί να υποστηρίζουν συνήθως υπονομεύουν καλές μεμονωμένες προσπάθειες, καλή ώρα ο δικός σου ηλίθιος.
Μήπως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για νέα ισχυρά εργασιακά συμβούλια;
@χάρη
Πραγματικά. Φέρνει λίγο και στον Τσε ο τύπος στη δεύτερη φωτό ε;
@enfant
Και οι δικές μου πηγές από NY Times λένε τα ίδια, και επιπλέον ότι όλες οι γειτονικές χώρες έχουν ανακαλέσει τους πρεσβευτές τους από την Τεγκουσιγκάλπα, με εξαίρεση τις ΗΠΑ. Ισπανία και Γαλλία τους έχουν ανακαλέσει επίσης. Ο OAS δεν δέχτηκε τους αντιπροσώπους του Μιτσελέτι. Ο τελευταίος κατηγορεί τον Τσάβες για ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας του. Πληροφορίες δε του γαλλικού πρακτορείου τύπου πιθανολογούν συνάντηση του Σελάγια και με τον πρόεδρο Ομπάμα στην Ουάσινγκτον.
Ανακοίνωση αρχισυνταξίας
Ζητώ την κατανόηση από όλους για τυχόν καθυστέρηση σε απάντηση μηνυμάτων ηλεκτρονικής αλλληλογραφίας, εξαιτίας προτεραιοποίησης της παρακολούθησης της επικαιρότητας σχετικά με το πραξικόπημα στην Ονδούρα. Λίγη υπομονή, προέρχει ο αγώνας για τη δημοκρατία!
Nadie debe obediencia a un gobierno usurpador ni a quienes asuman funciones o empleos públicos por la fuerza de las armas
Σε ραδιοφωνικό του διάγγελμα προς το λαό της Ονδούρας, ο Σελάγια διάβασε απόσπασμα από το άρθρο 3 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο κανείς δεν οφείλει υπακοή σε μια κυβέρνηση σφετεριστών ούτε σε κανέναν που καταλαμβάνει την εξουσία με τη δύναμη των όπλων. Υποστήριξε ότι ο λαός δικαιούται να αγωνιστεί για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας και ζήτησε οι διαδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα τις τελευταίες μέρες από υποστηρικτές του να είναι ειρηνικές.
Είδηση από El Pais
Τσαλ,
Ρίξε μια ματι’α εδώ,
http://www.aler.org/
να δώ εγά τα γαλλικά δίχτυα και παραγάδια
@ινφάντα
Ενδιαφέρον, αλλά είναι ραδιόφωνο και δεν είμαι αρκετά εξοικιωμένος με τον προφορικό καστιγιάνικο ή ισπανοαμερικάνικο λόγο, ακόμα λιγότερο αφού δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω λεξικά και μεταφραστήρια ακούγοντας….
Στο μεταξύ το καθεστώς της τυραννίας σκληραίνει τη στάση του, αναστέλλοντας πολιτικές ελευθερίες και αυξάνοντας την καταστολή. Συνεχίζονται παρόλα αυτά οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και οι απεργίες. Οι χώρες της Ε.Ε. συμφώνησαν να αποσύρουν όλες τους πρεσβευτές τους από την Τεγκουσιγκάλπα.
Παραθέτω ένα ενδιαφέρον βίντεο και προπαγανδιστικό υλικό (αν και είναι προσανατολισμένο περισσότερο προς πολίτες των ΗΠΑ) προς εκτύπωση και μοιρασία σε κεντρικά σημεία – μην το παρακάνετε όμως σαν τους διανομείς φυλλαδίων του… ΑΝΤΑΡΣΥΑ!
Προπαγανδιστικό φέιγ βολάν
Οι πραξικοπηματίες της Ονδούρας αποκήρυξαν τη χάρτα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS) και αποφάσισαν να αποχωρήσουν από αυτόν, όπως ανακοίνωσε η «υφυπουργός Εξωτερικών» τους, Μάρτα Αλβαράδο.
Λίγο νωρίτερα, ο ΓΓ του OAS, Χοσέ Μιγκέλ Ινσούλσα, είχε ανακοινώσει ότι ο Οργανισμός επρόκειτο αργότερα σήμερα να αποφασίσει την «αναστολή» της συμμετοχής της Ονδούρας στη σύνοδό του στην Ουάσινγκτον. Ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ονδούρας δήλωσε λίγο νωρίτερα ότι η καθαίρεση του προέδρου Σελάγια, στην οποία προέβησαν οι πραξικοπηματίες είναι «μη αναστρέψιμη» και πρόσθεσε ότι εάν ο ανατραπείς πρόεδρος επιστρέψει στη χώρα θα συλληφθεί αμέσως.
http://www.tvxs.gr/v15665
Σήμερα λήγει η διορία των 72 ωρών που δώσανε στους πραξικοπηματίες για να αποκαταστήσουν τη νομιμότητα. Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα…
Τουλάχιστον ένας νεκρός και 8 τραυματίες, από τις συγκρούσεις χθες βράδυ (3 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδας) στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, ανάμεσα σε δυνάμεις ασφαλείας και χιλιάδες υποστηρικτές του ανατραπέντος πρόεδρος της χώρας Μανουέλ Σελάγια που είχε ξεκινήσει νωρίτερα από την Ουάσιγκτον για να επιστρέψει στην χώρα. Οι αρχές δεν επέτρεψαν στο αεροπλάνο που τον μετέφερε να προσγειωθεί.
http://www.tvxs.gr/v15721