Ξημερώματα Παρασκευής, 21 Απριλίου 1967. Τα τανκς υπό τον ταξχο Στυλιανό Παττακό βγαίνουν από το Γουδί και κυκλοφορούν στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Η εύθραυστη και ελειμματική δημοκρατία που στήθηκε μετά την αποχώρηση των κατακτητών καταλύεται μέσα σε μια νύχτα και η χώρα μπαίνει στο γύψο για 7 χρόνια, 3 μήνες και 3 ημέρες. Η χούντα των συνταγματαρχών, με επικεφαλής τον σχη Γεώργιο Παπαδόπουλο και πρωταίτιους ακόμη τους Παττακό, Μακαρέζο, Λαδά, Ιωαννίδη κ.α. καταλύει το Σύνταγμα και τους θεσμούς, καταπνίγει βάναυσα τις δημοκρατικές ελευθερίες, λογοκρίνει τον τύπο, διώκει και βασανίζει χιλιάδες δημοκράτες πολίτες. Με το πρόσχημα της «κομμουνιστικής απειλής» και τη φανερή στήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των μυστικών υπηρεσιών της. Αλλά και την ανοχή της πλειοψηφίας του λαού. Η αντίσταση είναι περιορισμένη, με κορυφαίες στιγμές τις εξεγέρσεις των φοιτητών της Νομικής και του Πολυτεχνείου. Η χούντα αργά αλλά σταθερά σαπίζει και όλοι περιμένουν να πέσει από μόνη της. Η τελευταία πράξη του δράματος παίζεται με την τραγωδία της Κύπρου.
42 χρόνια μετά, η χούντα των απριλιανών μοιάζει με ένα κακόγουστο ανέκδοτο και οι πρωτεργάτες της με γραφικές καρικατούρες. Ακόμα και το έμβλημά της, το περιβόητο «πουλί» έχει… σκουριάσει ( η φωτό από το blog του χωριού Νικιάνα Λευκάδας). Η δημοκρατία μοιάζει ώριμη και ισχυρή, 35 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η χώρα και η διεθνής σκηνή σαφώς διέρχονται διαφορετική ιστορική φάση. Οι αστικές δημοκρατίες «δυτικού τύπου» δεν κινδυνεύουν πλέον από στρατιωτικές χούντες που καιροφυλακτούν να τις πιάσουν στον ύπνο, αλλά από καθόλα νομότυπες οικονομικές και παραπολιτικές τυραννίες, με κοστούμι και γραβάτα αντί χακί στολής, που μιλάνε τη δημοτική αντί της καθαρεύσουσας και που καταδικάζουν τους μη προνομιούχους και μη συμβιβασμένους όχι στα κρατητήρια και τα ξερονήσια, αλλά στην ανεργία, τη φτώχια, την ανασφάλεια, την αναξιοπρέπεια. Με άλλα λόγια, η χώρα και πάλι στο γύψο, από διαφορετικής ποιότητας υλικό έστω. Μήπως ήρθε η ώρα για μια νέα μεταπολίτευση;
Πουλιά αγαπητά: μπήκα αξημέρωτα και σάς βρήκα πανέτοιμα και οπλισμένα δια την επέτειον. Μπράβο, άγρυπνα πουλάκια, πρωτοπόροι
ενστάσεις δύο (επί τού βίδεο):
διαμαρτύρομαι (εντονότατα) εκ μέρους τών κατοίκων τής αφρικανικής ηπείρου (πρώτον) (για απαξιωτική αναφορά σε μια χώρα που δε μάς φταίει σε τίποτα όπως η Ουγκάντα – και που – ειδικά τα χρόνια εκείνα – ήτανε και πάρα πολύ δημοκρατικότερη ημών)
και εκ μέρους τής χλωρίδος τού πλανήτη για (σεξιστική μεν αφενός, ομοφοβική δε αφετέρου) χρήση τού ωραίου (και ωφέλιμου – κάνει καλό στις κράμπες) φρούτου τής μπανάνας
μιλώ λοιπόν αντ’ αυτών διότι οι μεν κάτοικοι τής μαύρης ηπείρου μπορούν έστω να μάς δείξουν και εκείνοι την ιδικήν των περιφρόνησιν λέγοντας διάφορα (αν το καταδεχτούν), τα φτωχά φρούτα όμως ως γνωστον δεν μιλάνε, τρώγονται μόνο.
αντ’ αυτών λοιπόν τσαλ, με τα αντιρατσιστικά μου (ή είμαστε αριστεροί οικολόγοι και φεμινιστές (μην ξεχνάμε και τα gender studies που θα’λεγαν και κάτι φίλες μας) ή δεν είμαστε…
@Χάρη
Καλό ποδαρικό έκανες στο θέμα (με το… αριστερό). Φροντίσαμε όπως είδες να επαγρυπνούμε, ώστε να μη μας πιάσουν πάλι στον ύπνο!
Για την αναφορά της συμπαθούς αφρικανικής χώρας συμφωνώ ότι είναι άστοχη, αλλά συνολικά το βιδεάκι μου άρεσε γι’ αυτό το προτίμησα. Ορθότερο θα ήταν σε αντίστοιχο… ουγκαντέζικο (;) να ανέφεραν τη δική μας χώρα, αφού η δικτατορία του διαβόητου Ίντι Αμίν Νταντά ακολούθησε (δεν ξέρω αν εμπνεύστηκε κιόλας) τη δική μας «εθνοσωτήριο» επανάσταση. Το πολιτικό κόστος της επιλογής θα αναλάβει φυσικά ως οφείλει ο φλωρ μάνατζερ.
Η δε μπανάνα παραπέμπει προφανώς στις μπανανίες. Θεωρώ μάλλον υπερβολικό το διάβημά σου περί σεξισμού και έλλειψης οικολογικής συνείδησης. Όπως και να χει, θα δούμε αν η ιστορία με δικαιώσει. Αναμένω και τις άλλες φίλες (οι φίλοι έχουν αρχίσει από καιρό να λιποταχτούν) να σε σεγοντάρουν 🙂
«Το νέο αλλά συγχρόνως παλιό προσωπικό εγκαθίδρυσε το καθεστώς της μεταπολίτευσης. Ενα σύστημα που αποτελούσε φυσικά πρόοδο σε σχέση με την δικτατορία, αλλά έχει φτάσει στα όρια του και κλυδωνίζεται σήμερα. Αν το σημερινό κλίμα μοιάζει με αυτό που επικρατούσε τους τελευταίους μήνες της είναι επειδή δεν βρισκόμαστε μπροστά σε απλή αλλαγή κυβέρνησης αλλά μπροστά σε ανάγκες για πολύ βαθύτερς τομές, σε αλλαγή καθεστώτος.»
Όπως βλέπετε για άλλη μια φορά βρισκόμαστε σε κοινή γραμμή με το… συναδελφο Στέλιο Κούλογλου.
Ωχ ! αδερφέ … άσε να το κλωσσήσουμε λίγο το αυγό του πουλιού … :
Τσαλ,
Η Χάρη σου απένειμε βραβείο στο τελευταίο ποστ.
Πήγαινε να το παραλάβεις !
@enfant
Εντάξει λόγω του… Πάσχα θα επιτρέψω να το κλωσήσετε λίγο το αυγό του φιδιού, εμ του πουλιού ήθελα να πω. Αν βέβαια μετά σας πει κανείς… κλώσσες μην το θεωρήσετε σεξιστικό 🙂
Σωστός ο Ροϊδης. Η αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών δεν ήταν σοβαρή. Έχω διαβάσει κι εγώ το βιβλίο του Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του ελληνικού κράτους».
@ΗΡ
Την ευχαριστώ από καρδιάς και λέω να πάω να το παραλάβω από… αύριο. Σήμερα είναι εθνική εορτή σωστά;
«Με το πρόσχημα της “κομμουνιστικής απειλής” και τη φανερή στήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των μυστικών υπηρεσιών της. Αλλά και την ανοχή της πλειοψηφίας του λαού.»
γεια στο ράμφος σου, Τσαλ.
Θα σε αφήσω στην Χάρη και δεν θα ανακατευτώ καθόλου !
Κάποτε μου είχε πει κάποιος (συγγενής νομίζω, μπορεί και η μάνα μου) πως αν όλοι αυτοί που λέγαν ότι κάναν αντίσταση στη Χούντα κάναν όντως αντίσταση, η Χούντα θα είχε πέσει σε ένα τρίμηνο!
Να σας θυμίσω και το εύστοχο ποίημα του μέγα Αναγνωστάκη: Φοβᾶμαι…
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι
καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου
βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ
πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα
μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα
τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν.
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες
καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν
ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις».
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο.
(Νοέμβρης 1983)
δημοσιογραφικότατο αφιέρωμα, ποιος κούλογλου και ποιο tvxs..
για μπράβο σου χαρίζω αυτό.
το αξίζεις!
-δεν σχολιάζω, τάπανε όλα οι προλαλήσασες και μάλιστα, εύστοχα, κυρίως για την…αντίδραση κατά της χούντας και την μεταπολίτευση, όσο για το «φοβάμαι», ναι, φοβάμαι…-
@κόκκινο μπαλόνι η μνήμη σου θα μάς σώσει… ναι να τον θυμόμαστε τον Αναγνωστάκη
@τσαλαπετεινέ εγώ απλώς έκανα μια (μικρή) βόλτα ξημερώματα, κι ήσουν πρώτος-πρώτος, εξαυτού κι εγώ είπα να … αντιτιτιβίσω
πάντως οι συζητήσεις σ’ αυτό το θέμα γίνονται σε κλαδιά ενίοτε ολισθηρά (από τις μετέπειτα – κάθε είδους – μυθοποιήσεις) (έχω ας πούμε υπόψη μου ότι εκτός από την πρώτη-πρώτη αντίθεση που σημειώθηκε στα γιάννενα – μού την έχει διηγηθεί άνθρωπος που τα ξέρει καλά – ήταν και η πρώτη διαδήλωση που έγινε αύγουστο κιόλας, αν τον θυμάμαι τον μήνα καλά (λίγο να ψάξω…) τού ’67 στην οδό Ερμού από 11 ανθρώπους (10 άντρες και μία κοπέλα) (ο ένας απ’ αυτούς, που ήταν κι ο μόνος που πιάστηκε από κάποιον «περαστικόν» (τον ελευθέρωσαν τελικά οι συντρόφοι του) είναι σήμερα φυλακή ως μέλος μιας απ’ αυτές τις εξαρθρωθείσες – δεν το αναφέρει ο ίδιος, συνεπώς ας μην συνεχίσουμε για το ποιος… Οι άλλοι, όσοι επέζησαν, αντιδογματικά πάντα(!) εδώ).
@Krotkaya
Γεια σε όλους/ες γιατί πλέον επιδόματα ασθενείας και ανεργίας θα δίδονται δύσκολα.
@enfant
Αυτό θα πει ανωτερώτης!
@μπαλόνι
Ένα άλλο αναπάντητο ερώτημα είναι πόσους πια μπορούσε να χωρέσει μέσα το Πολυτεχνείο – αν λένε αλήθεια όσοι ισχυρίζονται πως ήταν μέσα στις 17 Νοέμβρη. Πολύ καλός και επίκαιρος πάντα ο Αναγνωστάκης.
@ανεπίδοτη
Ευχαριστώ για το δώρο του Ray αν και εμείς δεν είμαστε παπαγαλάκια κανενός… είμαστε άγρια πουλιά!
Μια και ανέφερες δημοσιογραφικά αφιερώματα, είδα το δεύτερο μισό περίπου της εκπομπής του πρώην… συντρόφου Τσίμα. Για τους υπόλοιπους που έβγαλε εντάξει, τον κο «Μιλήστε ελεύθερα» τι τον ήθελε; Τον Mr Bingo για όσους δεν κατάλαβαν.
@χάρη
Καλά έκανες που αποφάσισες να αντι-τιτιβήσεις, δεν είμαστε ΥΕΝΕΔ εδώ να μιλάμε και να ακουγόμαστε μόνοι μας! Πολύ ενδιαφέρουσα και η μαρτυρία που παραθέτεις. Δυστυχώς, τους πραγματικούς αγωνιστές τους τρώει το χώμα ή η λήθη συνήθως. Γιατί ασφαλώς δεν έχουν σκοπό να προβάλουν την όποια δράση τους ως προϋπηρεσία για να διεκδικήσουν οφίκια.
Ανατρίχιασα με το » πουλί » . Έστω και σκουριασμένο . Μα κανένας δε βρέθηκε να το πετάξει ? Χμμ …
Προτιμώ το δικό σου όρο » νέα μεταπολίτευση » από το » αλλαγή καθεστώτος » . Φοβάμαι την παρερμήνευση .
Ευχαριστούμε το Μπαλόνι για την ωραία υπενθύμιση . Κι εσένα Τσαλαπετεινέ για το ποστ και τις » υπενθυμίσεις » γενικότερα ! 😉
@Αύρα
Κι εμείς ευχαριστούμε για τη… θετική αύρα που μας φέρνεις. Βλέπεις πόσο πίσω είμαστε στην ανακύκλωση και υγειονομική ταφή… απορριμάτων. Πράγματι «νέα μεταπολίτευση» ακούγεται περισσότερο πολιτικά ορθό. Ή σαν ευφημισμός της «αλλαγής καθεστώτος». 🙂
Θα συμφωνησω μεχρι τελειας με το «κοκκινο μπαλονι»
εγω γεννηθηκα στη χουντα κι ετσι θυμαμαι πολυ λιγα πραγματα
εχω μια και μονη τραυματικη εμπειρια ομως να θυμαμαι
οτι επιστρατευσαν τον πατερα μου για Κυπρο
και ελεγε η γιαγια μου να βαλουμε κουβερτες στα παραθυρα…
ειναι σκιαχτικο ακομα στο μυαλο μου σαν συνδιασμος
-και θεωρουμε απο τους τυχερους
σχιαχτικο
και τοσο ανωδυνο…
αυτο με το πουλι ο ν τ ω ς ανατριχιαστικο.
Καλημερα Τσαλ λατρευτε!:)
Χαίρομαι που όλες σας αγαπάτε τον Αναγνωστάκη.
Αυτό το ποίημα πάντα με ανατρίχιαζε και κυρίως η στροφή που λέει:
Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν
καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατί, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο.
Η αλήθεια είναι πως δεν την καταλάβαινα πάντα τόσο έντονα όσο την πρώτη στροφή ας πούμε, αλλά τώρα τελευταία αυτή η στροφή έχει πάρει άλλες διιαστάσεις. Γιατί όλο και περισσότεροι πάνε στον «ίσιο δρόμο» και εγώ προφανώς στον «στραβό».
Καλησπέρα σας αγαπητά πουλιά και λοιπές τιτιβίστρες.
@Talisker
Εγώ δεν την πρόλαβα τη χούντα ούτε το πουλί… ζωντανό, αλλά όπως οι περισσότεροι της γενιάς της μεταπολίτευσης έχω ακούσει ιστορίες από συγγενείς, γνωστούς και κάποιους συνειδητοποιημένους δασκάλους. Παρατηρώ πως όσο περνάνε τα χρόνια η τάση είναι να παρουσιαστεί επίσημα το καθεστώς και οι πρωτεργάτες του σαν γελοίες καρικατούρες αντί για σκληροί τύραννοι που βασάνισαν κόσμο και πήγαν τον τόπο πολλά χρόνια πίσω – όχι μόνο 7 που ήταν στο προσκήνιο, πολλά περισσότερα – πολιτικά, οικονομικά, ανθρωπιστικά και πολιτιστικά.
@κόκκινο
Μια από τις γοητείες της ποίησης είναι ότι σε κάθε ανάγνωση μπορείς να ανακαλύψεις διαφορετικό νόημα – και το λέει αυτό άνθρωπος που δεν είναι πολύ φαν του ποιητικού λόγου. Εφόσον η κόλαση είναι οι… άλλοι, εμείς είμαστε με τους κολασμένους, σωστά;
Σ.Τσαλ, χαίρομαι γι άλλη μια φορά που όλοι εδώ μέσα συντιτιβίζουμε κια πάνω κάτω συμφωνούμε. Με έχουν καλύψει στο θέμα οι προλαλήσασες.
Γεννημένη το φοβερό αυτό έτος το μόνο που θυμάμαι είναι το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» στο σχολείο, τη μάνα μου που έλεγε «μίλα πιο σιγά, κι οι τοίχοι έχουν αυτιά» στον πατέρα μου, το κόκκινο πουκάμισο που έκρυψε στην ντουλάπα μην τον κάψει και τη φοβερή μέρα της επιστράτευσης , που παρακαλούσα τη μάνα μου να κάνει ένα παιδί ακόμα όπως η γειτόνισσα για να μην φύγει ο πατέρας μου, όπως ο γείτονας (πολύτεκνος) .
«Χούντα δε θυμάμαι μα ούτ’ ελευθερία, της μεταπολίτευσης καημένη γενιά», λέει κάπου ο Νίκος. Κάπως έτσι.
Αυτό που μ΄ανησυχεί είναι τ΄αυγό του φιδιού που συνεχίζει να εκκολάπτεται κι η τρομακτική συγκυρία (ξενοφοβία, οικονομική κρίση, ανεργία κλπ) με τις αρχές της 3ης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα.
@renata
φοβάμαι πολύ αυτά που λες καλή μου! Τουλάχιστον τώρα τα λέμε δυνατά αυτά που φοβόμαστε. Τον καιρό εκείνο (πολύ ευαγγελικό ακούγεται αυτό…λόγω των ημερών μάλλον) κάποιοι βλέπαν τα σημάδια πως έρχεται η Χούντα και δε μιλάγαν…επτασφράγιστο μυστικό!
Να προτείνω (για όσες και όσους δε το έχουν διαβάσει) και το βιβλίο του Τσίρκα Δίσεχτα χρόνια: Η χαμένη άνοιξη. Με σημάδεψε σε κρίσιμη ηλικία αυτό το βιβλίο!
Κόκκινο μπαλόνι, το ΄χω διαβάσει κι εγώ στην εφηβεία, όπως και την τριλογία του. Νομίζω πως πρέπει να το ξαναδώ.
Να εκφράσω στο σημείο αυτό την ευχαρίστηση και ικανοποίηση εκ μέρους της δκσης για την αποδοχή και θετική ανταπόκριση της εισήγησης, εμ εννοώ δημοσίευσης. Πιάσαμε το limit up του μηνός, παρότι αργία για πολλούς, και θέση στο top 20 των πιο δημοφιλών post του WordPress. Επίσης ικανοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό η σκανδαλοθητική αδιακρισία συνταχτών και αναγνωστών, αφού πολλές σχολιάσασες έδωσαν αρκετά σαφείς ενδείξεις για την… ηλικία τους!
@Ρενάτα
Το περιβόητο «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», όπως και το «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» μπορεί να ακούγονται ακατανόητα ή φαιδρά τώρα, αλλά σίγουρα στοίχειωσαν τη ζωή των ανθρώπων τότε. Παρόμοια ακατανόητα μάλλον ακούγονται και τα συνθήματα της άλλης πλευράς για «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία» κ.α. Η οικονομική κρίση που αναφέρεις, μαζί με τα παρελκόμενά της, είναι βέβαια μια δυσάρεστη εξέλιξη, αλλά μπορεί και να λειτουργήσει σαν ευκαιρία για μια νέα αλλαγή και ένα πραγματικό «κοινωνικό συμβόλαιο» (όχι σαν αυτό του Αντρέα). Μου άρεσε που διάβασα στο καινούριο βιβλίο του Γκαλεάνο, ότι κάποιο στέλεχος πολυεθνικής εταιρίας σε μια ομιλία του προειδοποιούσε πως η εκπαίδευση και η ανεργία σπρώχνουν τους νέους προς… το σοσιαλισμό και την εξέγερση!
@κόκκινο μπαλόνι
Ευτυχώς εμείς είμαστε σε καλύτερη μοίρα, έχουμε τον Κρούγκμαν και το Ρουμπινί που πρόεβλεψαν την κρίση! Καλό είναι που μπορούμε να μιλάμε δυνατά αλλά αν δεν βγάλουν κάποιοι τις ωτοασπίδες από τα αυτιά τους πάλι δεν ακούνε και πολλά! Στα υπόψη και η αναγνωστική πρότασή σου, μετά τους νομπελίστες, λενινίστες και θερβαντίστες. Και τους ινστρούχτορες βεβαίως.
Πάντως εγώ αυτό που θυμάμαι (σαν πρώτη μνήμη από αυτές τις ιστορίες γιατί μετά ήρθαν κι άλλες πολλές και πιο δυσάρεστες) ήταν από τις παραινέσεις της γιαγιάς «εμείς να γίνουμε καλά παιδιά» γιατί όταν έπιασαν κι έβαλαν τον γιο της φυλακή, ούτε στον παπά να εξομοληγηθεί δεν μπορούσε να πάει γιατί δεν τη δεχότανε… Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια…
Μπράβο Τσαλ για την τόσο καλή δουλειά!
@θάλασσα
Καλώς σε ξαναβρίσκουμε κι εσένανε. Κι γω θυμάμαι στο νηπιαγωγίο και το δημοτικό μου λέγαν οι συγγενείς να αποφεύγω να φοράω χτυπητά κόκκινα ρούχα μη με περάσουν για… κομμουνιστή. Και αργότερα να μην ασχολούμαι με κόμματα. Ο τρόμος είναι κάτι που δύσκολα ξεριζώνεται… όπως και η προκατάλειψη.
Να προτείνω κι εγώ μια ελληνική ταινία που σατιρίζει το συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας – ιδιαίτερα της επαρχίας, το δόγμα «Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια» και άλλα στραβά.
Μάθε παιδί μου γράμματα (1981)
Μια και μιλάμε για Αναγνωστάκη! Για θυμηθείτε κι αυτό· διατηρεί μια περίεργη επικαιρότητα:
Κι ἤθελε ἀκόμη…
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ᾿ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.
@skoug
Φαίνεται ότι ο Αναγνωστάκης είναι πολύ δημοφιλής στο αναγνωστικό κοινό του ιστολογίου, και δικαίως άλλωστε. Του αξίζει ένα αφιέρωμα κάποια στιγμή. Ως αυτοανακηρυγμένος (και υποψήφιος επικηρυγμένος) αρχισυντάχτης αναθέτω στο συνάδερφο και περσότερο καταρτισμένο ποιητικά συκοφάγο αυτό το σημαντικό και τιμητικό έργο, όταν επιστρέψει από την… αγροτική του άδεια.
Αυτό που έχει μείνει από παλιά είναι να λέμε «μια εικόνα χίλες λέξεις».
Σήμερα πρέπει να λέμε «μια φράση, ΟΛΑ τα λεφτά».
Και εσύ την είπες : Μήπως ήρθε η ώρα για μια νέα μεταπολίτευση ;;;
ΝΑΙ, ήρθε !
Την Καλησπέρα μου.
@Φάρε
Καλώς ήρθες κι από δω. Θέλω να πιστεύω κι εγώ ότι ήρθε η ώρα ή ότι θα έρθει σύντομα. Προφανώς δεν ισχύει προ πολλού η φράση «Όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» 🙂
Την Καλημέρα μου … κι αυτό συστώ … 😀
Καλησπέρα φάρε. Τουλάχιστο έρχεται ολοταχώς το Σ/Κ, κάτι που δεν είναι κακό! 🙂
«Κι γω θυμάμαι στο νηπιαγωγίο και το δημοτικό μου λέγαν οι συγγενείς να αποφεύγω να φοράω χτυπητά κόκκινα ρούχα μη με περάσουν για… κομμουνιστή. »
μα, πόσων χρονών είσαι πια βρε Τσαλ?!
έλα, όλες είπαν την ηλικία τους, μόνο εσύ κρύβεσαι ακόμα!
Επίσης ικανοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό η σκανδαλοθητική αδιακρισία συνταχτών και αναγνωστών, αφού πολλές σχολιάσασες έδωσαν αρκετά σαφείς ενδείξεις
χχχχχχχχχχχχχ
-ημουν σιγουρη
-ημουν σιγουρη πως επροκειτο για μια βελικα σιτουατσια…
για μια ..μια ..(δε θυμαμαι τη λεξη .. και ειμαι απιστευτα κουρασμενη)
πως τη λεγαν οι κομμουνιστες? ..σε -ατσια..?
Α ΝΑΙ !!
ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ!!
-ητο ενα ακομα κατασκοπευτικο πλανο..
χχχ
θα τη θυμηθω και θα επανελθω..
χα Τσαλ!!
-απιστευτο!! ψαχνω στα μεηλ μου το σχολιο που σας αφησα και βρισκω δικο σας ταυτοχρονως!!
πω..σχεδον φοβιστικο!!:)
θα απαντησω αυριο
και θα σας πω και για το υπεροχο βουβαλι στα καρβουνα:)
ελεγα να αφησω μια καληνυχτα..
και εγινε εξ φάιλ
(δεν αντεχω να γυρισω τα πληκτρα στα αγγλικα:)
χχχχχχχχχχχ
@krotka
Ρωτάς για βιολογική ή… καρμική ηλικία; Η πρώτη είναι λίγο μεγαλύτερη μόνο από όση φαίνεται… Για να μη σας παιδεύω, είναι όση έφτασαν ο σύντροφος Χεσούς και ο Αλεχάντρο ελ Γκράντε. Εγώ βέβαια θα την ξεπεράσω, ο αδυσώπητος νόμος του Μέρφυ δε θα με αφήσει να πεθάνω εν μέσω… οικονομικής κρίσης.
@Lady Tali
Αμ τι νομίζετε, από τότε που εκτοξεύτηκε επιτυχώς ο βορειοκορεατικός κατασκοπευτικός δορυφόρος, είναι στραμμένος νυχθημερόν πάνω σας! Τώρα σας βλέπω να απολαμβάνεται το μπάνιο σας με αρωματικά έλαια στο τζακούζι της πολυτελούς σκηνής του ινδιάνου τσιφ στην καρδιά του Κάνυον… Η λυπητερή κραυγή του μοναχικού κογιότ σκίζει τη σιγαλιά της νύχτας – εκεί βέβαια θα πρεπε να ναι νωρίς το απόγευμα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες. Οι γηροντότεροι σαμάνοι ορηανώνουν ιεροτελεστία μέσα στην έρημο κατά της ξηρασίας ενώ ο πολυκυνηγημένος συνομώτης Χοακίν Μουριέτα δίνει οδηγίες στους συντρόφους του για να χτυπήσουν έναν καταυλισμό των γκρίνγκος που θέλουν να στήσουν μια πετρελαιοπηγή εκεί κοντά! Στο μεταξύ οι πράχτορες Μώλντερ και Σκάλλυ συνεχίζουν να ψάχνουν στην περιοχή για το πτώμα του δύστυχου εξωγήινου του Ρόσγουελ, παρόλο που αποστρατεύτηκαν από την υπηρεσία!
Καλή σας νύχτα και καλή τυχη… και καλοχώνευτο το βουβάλι.
Φιλώ τα γάντια και τις… καουμπόικες μπότες σας! – ελπίζω να τις ξεσκονίσατε
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ
Για δείτε κι αυτό το «πόνημα» :
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=264361&dt=17/04/2009
Καλημέρα-καλησπέρα!
Μόλις διάβασα το άρθρο του Πρετεντέριους που μας υπέδειξε η cher Enfant.
Ανατρίχιασα!!!!
Ειδικά αυτό το αμίμητο «Ενώ η δική τους εκδοχή των γεγονότων εξελίχθηκε στην κυρίαρχη ανάγνωση της σύγχρονης ιστορίας μας.» και με το τους εννοεί το ΚΚΕ και όλους τους ηττημένους του Εμφυλίου!
Θα μας τρελάνουν;;;;;
Βρε μπας και τα παιδιά του κάνουν άλλη ιστορία στα σχολεία που τα στέλνει;
Βρε μπας και την ιστορία την γράφουν οι ηττημένοι; Ή μήπως νικήσαμε και δε μου το είπαν;
Και βγάζει λάδι τον Πάγκαλο;
ΈΧΩ ΦΡΙΚΑΡΕΙ!
Κι εγώ την ίδια ακριβώς εντύπωση αποκόμισα απ΄το λινκ της αγαπητής enfant. 😡
Μια φορά αποπειράθηκα να παρακολουθήσω την εκπομπή του -με τους φοιτητές- και στο τσακ με συγκράτησαν μη σπάσω την οθόνη. 👿
Κυρίες μου (μπαλόνη κα ρενάτα),
δεν είναι μια επιτυχημένη εργασία στις εξετάσεις «για
μεταπτυχιακό τίτλο ειδίκευσης», στην ειδικότητα
που ειδικεύεται ο κύριος αυτός ?
Μακράάάν!!!!
Άξιος, άξιος!
μπρρρρρρρρρ…(ρίγη ανατριχίλας και ουχί συγκίνησης)
Επ! Ωραίες μου κυρίες!
Άργησα να ανοίξω σήμερα το μαγαζί και το κάνατε αντι-πρετεντέρ κλαμπ ε; 🙂
Το αρθρύλιο στο ΒΗΜΑ νομίζω είχε πέσει και στη δική μου αντίληψη πριν το Πάσχα. Δε θα μου κάνει και μεγάλη εντύπωση αν διαβάσω πως για τα δεινά της χώρας κατηγορεί τους… εξωγήινους ο εν λόγω! Είναι προφανές πως γράφει κατά παραγγελία και όχι από κάποια πολιτική σκοπιά.
Αμάν βρε Τσαλ,
είπα πως τόσκασες !
@enfant
Ευσεβείς πόθοι! :-p
Ναι, αλλά ‘τσαγγαροσάββατο’ το κάναμε 🙂
Σαββατοκύριακο, το είπες και τό κανες !
[…] μερικές μέρες, στην αποφράδα επέτειο της “εθνοσωτηρίου επαναστάσεως”, είχαμε αναφέρει πως η αντίσταση κατά της χούντας ήταν […]
[…] μερικές μέρες, στην αποφράδα επέτειο της “εθνοσωτηρίου επαναστάσεως”, είχαμε αναφέρει πως η αντίσταση κατά της χούντας ήταν […]