Σταυροφορία Κακλαμάνη κατά δέντρων

 (Από Σαλάτα Εποχής)

 

(Από epikairo.gr)

 

2009: Η εξορία του τελευταίου δέντρου της Αθήνας επί Δημαρχίας Κακλαμάνη του Μπετοφρενούς

(Από TV Χωρίς Σύνορα )

 

Τι κοινό μπορεί να έχουν ο δον Κιχότε από τη Μάντσα και ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Κακλαμάνης; Ο πρώτος τα είχε βάλει με τους ανεμόμυλους της περιοχής του, ο δεύτερος με τα δέντρα της Αθήνας. Πέρα από τον συγκυριακό παραλογισμό των δύο ανδρών (με τη συμβατική έννοια έστω) ουδέν άλλο κοινό. Ο ένας ήταν ένας ρομαντικός και ακίνδυνος τρελλάρας, ο άλλος ψυχρός υπολογιστής, συμφεροντολόγος και άκρως επικίνδυνος για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των δημοτών.

Η είδηση για την κοπή των δέντρων στο παρκάκι στη συμβολή των οδών Πατησίων κααι Κύπρου στην Κυψέλη από συνεργείο του εργολαβοδήμαρχου Κακλαμάνη για να κατασκευαστεί χώρος στάθμευσης είναι γνωστή. Αυτή τη φορά ο θόρυβος που δημιουργήθηκε ανάγκασε και τα παραδοσιακά ΜΜΕ να ασχοληθούν.

Ασφαλώς το θέμα έχει απασχολήσει κατά κόρον και τα εναλλακτικά κανάλια ενημέρωσης (διαδιχτυακά sites και blogs). Ανάμεσα στα πολλά αξιόλογα άρθρα και σχόλια, ξεχωρίζω και παραθέτω το εξής:

Χθες η κυβερνηση του Τσαντ απαγόρευσε την κοπή ξυλείας για να μην επιταχυνθεί η ερημοποίηση της χώρας. Το Τσαντ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα μετά τη δραματική μείωση της έκτασης της λίμνης Τσαντ κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Φυσικά ο κόσμος και η αντιπολίτευση αντιδρούν γιατί όλα τα νοικοκυριά λειτουργούν με ξύλα και κάρβουνα. Αυτά γίνονται στο Τσαντ.
Στην πολιτισμένη Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Αθήνα, την πρωτεύουσα με το περισσότερο τσιμέντο στη γηραιά ήπειρο, ο δήμος της παράταξης των ολυμπιακών αγώνων αποφασίζει να κόψει περίπου 40 δέντρα στην πυκνοκατοικομένη Κυψέλη, γιατί εδώ ο κόσμος δεν καίει ξύλα για να μαγειρέψει αλλά έχει «φτηνό» ρώσικο φυσικό αέριο… Συμπέρασμα; δεν χρειάζεται τα δέντρα…

(από blog dimsarris)

Όταν κάποιος είχε πει πως αυτοί που παλιά κατοικούσαν στα δέντρα κατάφεραν να κατέβουν, και ανεβήκαμε εμείς (που είχαμε υποτίθεται  πολιτισμό),  τον είπαν γραφικό. Όπως διαφαίνεται, στο άμεσο μέλλον δε θα μπορούμε καν να ανεβούμε στα δέντρα γιατί θα έχουν κοπεί. Και εις ανώτερα (οι συντελεστές δόμησης). Σχετικά με τους χώρους στάθμευσης τα πράγματα είναι πιο αισιόδοξα, αφού σε λίγα χρόνια ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας θα έχει γίνει ένα απέραντο πάρκιν.

 

Σχετικοί σύνδεσμοι:

TV Χωρίς Σύνορα 26/1/09 (με βίντεο)

TV Χωρίς Σύνορα 27/1/09 (με βίντεο)

Indymedia (Με φωτογραφίες)

indy.gr (με φωτογραφίες)

Κόκκινο Μπαλόνι

Krotkaya

alepouda

  

 

 

 

 

 

Read Full Post »

FREE Harry Nicolaides

Ένα σημαντικό θέμα ανθρώπινων δικαιωμάτων που δεν έχει προβληθεί από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης. Aντιγράφω από το εναλλακτικό   TV Χωρίς Σύνορα:

Σε τρία χρόνια φυλάκισης καταδικάσθηκε ο Ελληνοκύπριος, Αυστραλός πολίτης και συγγραφέας Χάρης Νικολαΐδης για «προσβολή της μοναρχίας της Ταϊλάνδης». Το «έγκλημα» που διέπραξε ο 41χρονος συγγραφέας και δημοσιογράφος είναι πως σε ένα μυθιστόρημα που δημοσίευσε πριν από τρία χρόνια, είχε συμπεριλάβει μόλις μία παράγραφο, η οποία αναφερόταν στη σκανδαλώδη ερωτική ζωή ενός Ταϊλανδού πρίγκιπα.

Το εξωφρενικό στοιχείο είναι πως το μυθιστόρημα τυπώθηκε μόνο σε 50 αντίτυπα, από τα οποία πουλήθηκαν μόλις τα επτά! Ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μπορούσε καν να αντιληφθεί την αιτία της προσαγωγής του, όταν η αστυνομία τον συνέλαβε στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ στις 31 Αυγούστου 2008.

«Ο πρίγκιπας του κειμένου μου ήταν φανταστικό πρόσωπο και δεν αναφερόταν σε συγκεκριμένο μέλος της βασιλικής οικογένειας», δήλωσε με δάκρυα στα μάτια στους δημοσιογράφους ο Νικολαΐδης, προσπαθώντας απεγνωσμένα να αποδείξει πως δεν είχε καμία πρόθεση να προσβάλει κανέναν. Οι ειλικρινείς του απολογίες, ωστόσο, δεν έπεισαν την αστυνομία της Ταϊλάνδης. Οι αρχές των προφυλάκισαν για 80 ημέρες και απέρριψαν τέσσερις φορές το αίτημά του για αποφυλάκιση με εγγύηση! Την ημέρα της δίκης, ο δικαστής αρχικά εξάντλησε τα όρια της σκληρότητάς του και επέβαλε την εξωφρενική ποινή των έξι ετών! Ωστόσο, τελικά μείωσε την ποινή στα τρία χρόνια, επειδή ο Νικολαΐδης αποδέχθηκε την ενοχή του και ζήτησε συγγνώμη από τις αρχές.

Η Ταϊλάνδη (γνωστή και ως Σιάμ) είναι η μοναδική χώρα της Νοτιανατολικής Ασίας που δεν αποικιοποιήθηκε από κάποια ευρωπαϊκή δύναμη, αν και η πολιτική και οικονομική επηρροή της Μεγάλης Βρετανίας ήταν καθοριστική. Το 1932 το πολίτευμα της χώρας έγινε συνταγματική μοναρχία και το 1949 υιοθέτησε επίσημα το σημερινό της όνομα, που σημαίνει Χώρα της Ελευθερίας. Από τότε πολλές φορές δοκιμάστηκε από στρατιωτικά πραξικοπήματα και πολιτική αστάθεια. Το Δεκέμβρη του 2004 η δυτική ακτή της δέχτηκε το καταστροφικό χτύπημα του τσουνάμι που έπληξε πολλές χώρες της Νότιας Ασίας. Το Σεπτέμβρη του 2006 νέο πραξικόπημα ανέτρεψε την εκλεγμένη κυβέρνηση και ανέστειλε το Σύνταγμα και τις πολιτικές ελευθερίες. Από τότε η κατάσταση παραμένει έκρυθμη, με κορύφωση τις ταραχές που σημειώθηκαν τον Οκτώβρη του 2008, με εκατοντάδες τραυματίες και ένα διαδηλωτή νεκρό.

Η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε φάση μεγάλης ανάπτυξης (πιο σωστά: οικονομικής μεγέθυνσης)  από τα μέσα της δεκαετίας του 80 και παρά την κρίση των «ασιατικών τίγρεων» του 1997. Μεγαλύτερες πηγές εσόδων η βιομηχανία και ο τουρισμός. Παρόλα αυτά, η Ταϊλάνδη παραμένει μια συντηρητική χώρα, όπου η προσβολή της βασιλικής οικογένειας θεωρείται σοβαρότατο αδίκημα και οι πολιτικές ελευθερίες σε λανθάνουσα κατάσταση. Θύμα αυτής της απαράδεκτης και παράλογης κατάστασης έπεσε και ο άτυχος Νικολαϊδης, που περνά δύσκολες ώρες στις φυλακές της Μπανγκόκ, μοιραζόμενος το ίδιο κελί με παιδεραστές, εμπόρους όπλων και κατάδικους για σεξουαλικά εγκλήματα!

Για ακόμα μια φορά δε γίνεται φανερό ότι ο κατά τα άλλα προοδευτικός και φιλελεύθερος δυτικός κόσμος, ο ίδιος που βομβαρδίζει ή επιτρέπει να βομβαρδίζονται Ιράκ, Γιουγκοσλαβία και Γάζα και καταδικάζει στη φτώχια, την αρρώστια και την εξαθλίωση το μεγαλύτερο ποσοστό της ανθρωπότητας, είναι επιλεκτικά ευαίσθητος σε θέματα δημοκρατίας και προστασίας πολιτικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αξιολογώντας το επίπεδό τους σε μια χώρα ανάλογα με το πόσο φιλική και συνεργάσιμη είναι αυτή η χώρα με τις ιμπεριαλιστικές πρακτικές εκμετάλλευσης των φυσικών της πόρων από πολυεθνικούς κολοσσούς, διάθεσης φτηνής εργασίας στο βωμό της ανταγωνιστικότητας της «ελεύθερης» οικονομίας και ανεκτική σε δραστηριότητες που φτάνουν ή ξεπερνούν τα όρια της διαστροφής όπως ο σεξοτουρισμός και το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων.

 

 

Σχετικοί Σύνδεσμοι:

http://www.harrynicolaides.com/   (Συλλογή υπογραφών για την απελευθέρωσή του)

alepouda: Απίστευτη ιστορία – Σε φυλακή της Ταϊλάνδης κρατείται έλληνας συγγραφέας   (Με ενδιαφέρον πρόσθετο υλικό)

nefelikas: The trouble with Harry

Facebook:  ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΧΑΡΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

Read Full Post »

Γαρίφαλα για τη Ρόζα

 

«Μπορεί να πέρασαν ενενήντα ολόκληρα χρόνια από τις 15 Ιανουαρίου του 1919, όταν η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ, ιδρυτικά και κορυφαία στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας, συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν, όμως τα κόκκινα γαρύφαλλα στον τάφο της Ρόζας, στο Βερολίνο, είναι πάντα φρέσκα. Η ανάμνηση της σύντομης εξέγερσης των Σπαρτακιστών, που απέτυχαν να εγκαθιδρύσουν σοβιετική εξουσία στη Γερμανία, ανήκει πια στα πολύ μακρινά γεγονότα της Ιστορίας, όμως η επαναστατική μορφή της Ρόζας Λούξεμπουργκ έρχεται και ξανάρχεται στην επικαιρότητα με κάθε κοινωνική έκρηξη».

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ – «Εθνος»)

 

Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή
Κανείς δεν ξέρει

 Πού το κορμί της παραχώσαν
Έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς
Γι’αυτό κι οι πλούσιοι την σκοτώσαν.

Bertolt Brecht

 

Αφιερώματα στη Ρόζα Λούξεμπουργκ:

ΤV Χωρίς Σύνορα

indy.gr

TO BHMA

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

alfavita.gr

BLOG «ΛΟΓΟΣ ΠΑΡΑΤΑΙΡΟΣ»

Read Full Post »

Ο ακύμαντος καφές ή τρικυμία εν ποτηρίω…

Άναψε το καμινέτο να ψήσει τον πρωινό καφέ. Το τσιγάρο του έφτιαχνε δαχτυλίδια που ολοένα διαλύονταν στην ατμόσφαιρα της κουζίνας.

«Είσαι κοντά μου;» ρώτησε χωρίς να στρέψει πίσω.

«Είμαι σκιά σας, καπετάν Γεράσιμε» ακούστηκε μια μπάσα φωνή να λέει κι αμέσως ένιωσε μια καυτή ανάσα να χαϊδεύει τον ηλιοκαμένο σβέρκο του. Ρούφηξε με συγκρατημένο πάθος το τσιγάρο του κι η καύτρα του τσιτσίρισε ηδονικά. Στο μεταξύ ο καφές αργούσε να γίνει. Ούτε κοκκαλα να είχε. Μάλλον το γκαζάκι τελείωνε…

«Ποια διαδρομή θα ακολουθήσουμε σήμερα μέχρι το τρεχαντήρι;» ρώτησε ο καπετάνιος.

«Δεν έχω αποφασίσει ακόμη» απάντησε η σκιά. «Καλό θα ήταν να αιφνιδιάζω ακόμη κι εσάς.  Καταλαβαίνετε. Αυξημένα μέτρα ασφαλείας«. Ο καφές έδειχνε να κοιμάται στο μπακιρένιο μπρίκι, ενώ το τσιγάρο χάριζε τα τελευταία δαχτυλίδια του στην κουζίνα.

«Θα  πρότεινα πάντως να ακολουθήσουμε την ίδια διαδρομή με χτες. Τι λες;»

«Δε νομίζω πως θα ήταν συνετή κίνηση, καπετάν Γεράσιμε» αντήχησε η σκιά. «Η κανονικότητα ενός προγράμματος αυξάνει το δείκτη επικινδυνότητας και διευκολύνει το έργο ενδεχόμενης παρακολούθησης«.

«Έχεις δίκαιο» είπε σκεφτικά ο καπετάνιος. «Θα ήθελα όμως να περάσω από το καφεκοπτείο του Σπυράγγελου. Αυτός ο καφές που μου πούλησε είναι χάρτινος, διάλε έμπα μέσα του«!

«Αυτές οι μικρές σας συνήθειες, καπετάνιε… Μπορεί να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Ειδικά μάλιστα αν πρόκειται περί εθισμού«. Ο καφές παρέμενε εν υπνώσει στο μπρίκι. Μολονότι  ένα μικρό γουργουρητό μόλις που ακουγόταν στον πάτο, η επιφάνεια παρέμενε καφέ, ψυχρή  κι ακύμαντη.

Read Full Post »