Super Barça!!

Μια μέρα μετά την βράβευση του Λιονέλ Μέσι ως πολυτιμότερου παίκτη στις διοργανώσεις της UEFA, η κυανέρυθρη υπερομάδα του κατέκτησε και το Super Cup στο Μονακό, με πειστική νίκη 2-0 επί της Πόρτο.

Παρόλο που βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της νέας ποδοσφαιρικής σαιζόν, η Μπάρτσα απέδοσε κατά διαστήματα εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, μην επιτρέποντας στην αντίπαλο να αμφισβητήσει την ανωτερότητά της. Ο Μέσι ήταν για άλλη μια φορά κορυφαίος, πετυχαίνοντας και το πρώτο γκολ στο 38′ μετά από λάθος της άμυνας της Πόρτο. Σαν επισφράγισμα της νίκης ήρθε και το δεύτερο γκολ στο 87′ από τον νεοαποκτειθέντα Σεσκ Φάμπρεγκας, ο οποίος αντικατέστησε τον Πέδρο στο 80′.

Έτσι η μεγάλη ομάδα της Καταλωνίας κατέκτησε τον τρίτο τίτλο της χρονιάς (μετά το πρωτάθλημα Ισπανίας και το Champions League) και ο προπονητής της Πεπ Γκουαρντιόλα τους 12 συνολικά τίτλους στον πάγκο της.

Πηγές:

FcBarcelona.com

ElPais.com

Read Full Post »

Η κάμερα έγινε το πάθος της ζωής μου

Συνέντευξη στην Paquita Armas Fonseca

Για να τιμήσει τους μεγάλους της φωτογραφικής τέχνης, ο Κουβανός φωτογράφος και κινηματογραφιστής Roberto Chile δημιούργησε τη σειρά Improntas (αποτυπώματα), με πρωταγωνιστές μορφές όπως οι Alberto Korda, Ernesto Fernández, Roberto Salas, Liborio Noval, José Alberto Figueroa και ο Ελβετός φωτογράφος René Burri.

Πρόκειται για ταινίες μικρού μήκους, 20λεπτης περίπου διάρκειας, στις οποίες κυριαρχεί η μαρτυρία. Δημιουργήθηκαν για την έκθεση με τίτλο «Η Κούβα στην Επανάσταση 1933 – 1968», που παρουσιάστηκε από τον Σεπτέμβριο του 2010 έως τον Ιανουάριο του 2011 στο Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας της Νέας Υόρκης, και από τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο στο Εκθεσιακό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης της Μόσχας.

Αυτά τα ντοκυμανταίρ, που έχουν τη σφραγίδα του Τσίλε εξ ολοκλήρου, από τη φωτογραφία έως τους τίτλους τέλους, θα προβληθούν από την κουβανική τηλεόραση μέσα στο καλοκαιρινό πρόγραμμα. Αυτό ήταν το πρόσχημα για να συζητήσουμε με έναν μάγο της εικόνας, ο οποίος, από μικρός, έπαιζε με τη φαντασία του.

Όταν ήμουν παιδί έπαιζα όποιο παιχνίδι βρισκόταν στο δρόμο μου και ανακάλυπτα μορφές που επινοούσα στα σύννεφα. Το θυμάμαι σαν να ήταν τώρα, ότι έβλεπα αρκούδες, ανεμόμυλους, κλόουν, αγγέλους, ψάρια και μέχρι μάγισσες και νεράιδες. Ακόμα μετρούσα τα αστέρια, και σαν να ήμουν αστροναύτης, ταξίδευα ανάμεσα στους αστερισμούς. Αλλά σου ομολογώ ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν να κοιτάω το φεγγάρι.

Read Full Post »

Fidel 85!

Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μονάρχης δίχως στέμμα, και πως δεν ξεχώριζε τη συμφωνία από την ομοφωνία. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε ότι, αν ο Ναπολέων διέθετε μια εφημερίδα όπως η Γκράνμα, κανένας Γάλλος δεν θα είχε πληροφορηθεί την πανωλεθρία στο Βατερλό. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Οι εχθροί του λένε ότι πως άσκησε την εξουσία του μιλώντας πολύ και ακούοντας λίγο, γιατί είχε συνηθίσει περισσότερο στον ήχο της φωνής του παρά στις άλλες φωνές. Σε αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.

Όμως οι εχθροί του δεν λένε πως, όταν έγινε η εισβολή στην Κούβα, δεν έβαλε το στήθος του μπροστά απλά και μόνο για να τον απαθανατίσει η ιστορία.

πως αντιμετώπισε όλους τους τυφώνες σαν να ήταν κι ο ίδιος ένας τυφώνας,

πως γλίτωσε από εξακόσιες τριάντα δολοφονικές απόπειρες,

πως με την αποφασιστικότητά του, που ήταν μεταδοτική, κατάφερε να κάνει την αποικία πατρίδα,

και πως δεν ήταν χάρη στα μάγια του Μαντίνγκα ή στο θαύμα του Θεού, που αυτή η νέα πατρίδα κατάφερε να επιβιώσει μετά από δέκα προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών, έτοιμους πάντα να ορμήσουν με μαχαίρι και πιρούνι να τη φάνε.

Οι εχθροί του επίσης δεν λένε ότι η Κούβα είναι μια παράξενη χώρα, γιατί δεν παίρνει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Υποτέλειας.

Ούτε λένε πως η επανάσταση, τιμωρημένη απ’ όλες τις μεριές, είναι αυτό που κατάφερε να γίνει, όχι εκείνο που ήθελε να γίνει. Δεν λένε πως κατά ένα μεγάλο βαθμό, το τείχος ανάμεσα σ’ εκείνο που ποθούσε και στην πραγματικότητα ψήλωνε εξαιτίας του εμπάργκο που της είχε επιβάλει η αυτοκρατορία, η οποία δεν άφηνε να αναπτυχθεί μια δημοκρατία κουβανέζικης ιδιαιτερότητας, αλλά υποχρέωσε την κοινωνία να στρατευτεί, δίνοντας στη γραφειοκρατία, που για κάθε λύση έχει και ένα πρόβλημα, το άλλοθι που χρειάζεται για να δικαιολογείται και να διαιωνίζεται.

Ούτε λένε πως παρά τα προβλήματα, παρά τις επιθέσεις από τα έξω και τις αυθαιρεσίες εκ των έσω, αυτό το βασανισμένο νησί που επιμένει να είναι χαρούμενο κατάφερε να είναι η λιγότερη άδικη λατινοαμερικάνικη κοινωνία.

Ούτε λένε οι εχθροί του πως κάτι τέτοιο επιτεύχθηκε χάρη στην αυτοθυσία του λαού της Κούβας, αλλά και στην ισχυρογνωμοσύνη και τα αναχρονιστικά ιδεώδη ενός ιππότη που πολεμούσε πάντα στο πλευρό των αδικημένων, όπως εκείνου του άλλου ιππότη, στα μέρη της Καστίλης.

Εντουάρντο Γκαλέανο, Καθρέφτες

Αρχική Ανάρτηση: Sierra Maestra

Read Full Post »

Caracol II: Ο χαμένος παράδεισος

Βαραδέρο, Κούβα

(Συνέχεια από το προηγούμενο)

Έχει βουλιάξει στην αγκαλιά του κρατώντας ένα ακόμα σβηστό τσιγάρο – ίσως το τελευταίο. Φορά μόνο το μπλουζάκι. Θα ήθελε πολύ να ήταν ένα μεταξωτό νεγκλιζέ. Ρεμβάζει με ευχαρίστηση σκηνοθετώντας μια διαφορετική, φανταστική ζωή. Ένα νιόπαντρο ζευγάρι στο Βαραδέρο. Εκείνη μέσα σε αέρινο λουλουδάτο φόρεμα και άνετα δερμάτινα σανδάλια. Δίπλα της, εκείνος με λευκό λινό παντελόνι και γκουαγιαμπέρα (3). Ένα αγαπημένο ζευγάρι στο μήνα του μέλιτος ή ταξίδι που ήθελαν να κάνουν εδώ και καιρό. Κάθονται στο δροσερό ίσκιο των φοινίκων και τρώνε παγωτό Coppelia (4). Κοιτάζονται με τρυφερότητα και συζητούν χαμηλόφωνα. Ίσως κάνουν σχέδια για τη ζωή τους. Εκείνος σκέφτεται να ξεκινήσει μια άλλη δουλειά, λιγότερο αγχωτική. Εκείνη πάντα ήθελε να σπουδάσει νηπιαγωγός. Θα ήθελαν να κάνουν ένα παιδί. Είναι ακόμα αρκετά νέοι. Δεν έχουν χάσει ακόμα τις ελπίδες τους και έχουν συμφωνήσει να δουν έναν σπουδαίο πανεπιστημιακό γιατρό γι’ αυτό το σκοπό. Κάποιοι τουρίστες – μοιάζουν Γερμανοί ή Ολλανδοί – τους πλησιάζουν και τους ζητάνε στα αγγλικά την άδεια να τους βγάλουν φωτογραφία. Τους φαίνονται μάλλον σαν ένα όμορφο και ευτυχισμένο ζευγάρι των τροπικών, που ταιριάζει με τη γραφικότητα και τον εξωτισμό του τοπίου.

Read Full Post »