.
ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΕΝΟ
Κατέβηκα απ΄το τρένο Κι είπα αντίο σ’ αυτον που γνώρισα. Οκτώ ώρες είμαστε μαζί Κι είχαμε μια ωραία κουβέντα, Φιλία στο ταξίδι. Με λύπη κατέβηκα, λυπη ν’ αφησω Το φίλο της τύχης που ποτέ δεν έμαθα το όνομά του. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα… Κάθε αντίο θάνατος είναι. Ναι, κάθε αντίο θάνατος είναι. Στο τρένο που ονομάζουμε ζωή. Είμαστε όλοι της τύχης συμβάντα Ο ένας στη ζωή του άλλου, Κι όλοι λυπουμαστε σαν έρθει η ώρα να κατέβουμε.Ανθρώπινο είναι να με συγκινεί αυτό, γιατί κι έγώ άνθρωπος είμαι. Κι ανθρώπινο είναι να με συγκινεί αυτό, όχι γιατί έχω κάποια σχέση Με τις ανθρώπινες ιδέες ή τις θεωρίες για τους ανθρώπους, Αλλά εξαιτίας της ανθρώπινης φιλίας μου Με την ανθρωπότητα την ίδια .
Fernando Pessoa, Ποιήματα , μτφρ. Γιάννης Σουλιώτης
Advertisements
Σαν πολιτικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα σε κάποια ψυχή που κατέβηκε από το τρένο χθες(είχε πει και άλλη φορά ότι κατεβαίνει, βέβαια) μου μοιάζει αυτό. 😉
N.Ago
αγαπητέ Νίκο,
εμείς τουλάχιστον συνεχίζουμε [;] ανάμεσα σε καπνούς και βόμβους…
καλό ξημέρωμα
Kαλησπερα αγαπητε μας συκοφαγε
Πολυ ποιητικος αποψε…. Ισως λογω φθινοπωρου; Το ποιημα του Fernando Pessoa ειναι πολυ ομορφο, ειδικα οι στιχοι αυτοι
»..Ναι, κάθε αντίο θάνατος είναι.
Στο τρένο που ονομάζουμε ζωή.
Είμαστε όλοι της τύχης συμβάντα
Ο ένας στη ζωή του άλλου,
Κι όλοι λυπουμαστε σαν έρθει η ώρα να κατέβουμε..»
Τι συμπτωση…Και εγω σημερα με τη λογοτεχνια ασχολουμαι στο μπλογκ μου, αλλα την μποεμ…
Καλο βραδυ απο Σουηδια 🙂
Καλησπέρα, αγαπητή Ελβα.
δεν είμαι ποιητικός, καλή μου, αλίμονο. η ποίηση απλώς δεινοπαθεί στα χέρια μου και στο στόμα μου [έτσι και πάω να απαγγείλω θα νοσταλγήσετε τα κλασσικά εικονογραφημένα…]
ερχομαι στο σπίτι σας να πω μια καλησπέρα και γω. 🙂
Σε αυτή την ανάρτηση δεν έχει μπσκοτάκια και καραμελίτσες;
Με Πεσόα στο τραίνο που ονομάζουμε ζωή μάλλον το κρασί πάει καλύτερα.
*Εlva, έκανες σπονδή στο Δία;
Βλέπω τα τραίνα είναι πάλι της μόδας, προφανώς επειδή λόγω της κρίσης οι μεταφορές με τα άλλα μέσα είναι λιγότερο προσιτές. Και η αγαπητή HP π.χ. είχε τις προάλλες «σιδηροδρομική» ανάρτηση.
Εμένα το ποίημα με ταξίδεψε συνειρμικά σε αποχαιρετισμό συντρόφου που πάει στο μέτωπο να πολεμίσει το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό. Θα σε περιμένουμε πάντα στο Γκέιλορντ, καμαράδα Ρόμπερτ Τζόρνταν.
tsalapeteinos,
το δικό μου
ήταν δρομολόγιο προς το ανθρακωρυχείο ..
😦
επί του θέματος τώρα :
πόσες φορές το έχω κάνει αυτό
και πόσο εύκολα ανοίγεσαι
στο ασφαλές έδαφος
πως δεν πρόκειται να ξαναδείς τον άλλον
μπορείς να (του) καταθέσεις τα πάντα..
.. κι άλλοτε κατέβηκα
άλλοτε κατέβηκαν
μα εκείνο που απόμεινε
χωρίς αμφισημία καμιά
είναι το για πάντα..
κι ένα δωράκι,
αντίκα ακριβή μου
μόνο διορθώστε της το τρίχωμα,
δεν μπορώ να τη βλέπω έτσι
καλό βράδυ
ήσυχη νύχτα
σε όλους
Γεμάτη μικρούς και μεγάλους αποχαιρετισμούς η ζωή, έτσι;
(μέρος της εκπαίδευσης για τον τελικό)
* Συνοδοιπορος,
«μέρος της εκπαίδευσης για τον τελικό»
τι λόγος !!
λέω:
«η μεγάλη περαίωση»
@Υπερπερφορατρίς
Δεν έχουν τόσο σημασία τα δρομολόγια, όσο τα τραίνα υπάγονται στο πανίσχυρο σοβιέτ σιδηροδρομικών!
tsalapeteinos,
ωστόσο
άλλο το Orient Express
άλλο το ghost train
που βλέπουμε στην ανάρτηση
κι έρχεται στο σταθμό
μόνο τις σκοτεινές νύχτες
κι άλλο το δικό μου
που σέρνει πίσω
και βαγονέτα με κάρβουνο..
Tσαλαπετεινε μας
Την εκανα, την εκανα, τη σπονδη, πηγαινε στο blog μου να δεις τι εννοω 😉
God morgon & καλημερα, sikofage μας
Mηπως χαθηκες σε καμμια φυλλωσια, λεω μηπως,
ή μηπως εφαγες τελικα τοσα πολλα συκα, χθες το βραδυ, που τελικα δεν μπορεσες να ….ρθεις ουτε για μια καλησπέρα; 🙂
Περαστικα να ειναι…
Πως παει σημερα η κοιλιτσα; :PPP
Y.Γ.
…Πειραζουμε οσους αγαπαμε 🙂
Hypericum Perforatum,
χαρακτηρίζοντας «τελικό» τον μεγάλο αποχαιρετισμό, ήθελα να κρατήσω αποστάσεις από την «περαίωση» (την οποία δεν βλέπω να παραδέχεται ή να καταφέρνει κανείς) και να τονίσω το «πέρας» (ίσως επειδή ανέκαθεν είχα δυσκολία με τις παρηγοριές).
Όμως, μιας και ο «τελικός» οδηγεί τον συνειρμό αλλού, θα προσαρμοστώ λέγοντας, «μέρος της προπόνησης για τον τελικό».
Συνοδοιπορος,
δέχομαι
και χαίρομαι
όσο βλέπω τα χρώματά σου
στα σχόλιά σου
σε μέρη πολλά
το ήξερα όμως
στόγραψα κι αλλού
Αχ, ο συγγραφεύς του «Αναρχικού Τραπεζίτου»… δε λέω, και τα ποιήματά του, όπως τούτο δώ, καλά είναι. Ίσως στην επόμενη ανάρτηση ο έτερος σύντροφος τιμήσει και τον έτερο Πεσσόα.
Είναι λάθος να νομίζουμε ότι το ταξείδι του ανθρώπου που «κατέβηκε απ’το τρένο» (Αντρέα, μας λείπεις!) έληξε. Μπορεί να είχε άλλη ανταπόκριση, μπορεί να του σωθήκαν τα λεφτά και να το πήρε ποδαράτο, μπορεί να κουράστηκε και να ήθελε να σταματήσει και να περάσει τη νύχτα σ’εκείνον το σταθμό, στη μέση του πουθενά…
Αντιγράφω και γώ ένα στίχο του Πεσσόα, από ένα σταθμό του βρυξελλιώτικου μετρό (αυτό κοντά στο Πορτογαλικό γκέτο…) που ανατριχιάζω κάθε φορά που τον βλέπω:
«J’ai mal à la tête, et à l’univers entier…»
undantag,
“J’ai mal à la tête, et à l’univers entier…”
ανατριχιάζει μια επιφάνεια
μα πόσο μπορεί να σπαράζει ένα ‘βαθιά’..
τρεις χειμώνες έβγαλα με τον περί ου
πάνε χρόνια
ανάγνωση
μετάφραση
ανάγνωση
αδιάκοπο πήγαινέλα
κι ένα γουδί
που δεν έλεγε να σταματήσει
πριν μαλακώσω ..’a l’outrance’
Συνοδοιπορος και undantag,
κι όσο λείπουν οι ‘γάτοι’ του βλογ
μ’αρέσουν αυτά τα βαλσάκια
μισή στροφή με κάθε παρτεναίρ
και πάλι απ’την αρχή..
Hypericum,
Δεν είναι στη φύση της επιφάνειας να σπαράζει
Αλλά – καμιά φορά –
μια επιφανειακή στιγμή ανατριχίλας
Ανατρέπει ή εξηγεί βαθιές σπαραγματιές χρόνων.
Hypericum Perforatum,
το ποντίκι που κρύβεται μέσα μου,
σου χαμογελά συνωμοτικά
και ροκανίζει τη σελίδα
ηδονικά
;))))
Συνεχίζουμε;
@ΗΡ
Να μην ξεχνάμε στην άτυπη… διεθνή των τραίνων, και το περίφημο Spanish Train του Sir Chris de Burgh.
@Συνοδοιπόρισσα
Πρόσεχε σε παρακαλώ τι λέξεις ξεστομίζεις… άκουσα «περαίωση» και θορυβήθηκα μην τυχόν έχουμε τίποτα ξεχασμένα χρέη προς το δημόσιο κάτω από την παχιά μοκέτα του φλώρ μάνατζερ.
@undantag
Ο τίτλος είναι παραπλανητικός… θα έπρεπε να ονομάζεται Αποστάτης Αναρχικός Τραπεζίτης. Κρίμα που δεν προχώρησε πιο τολμηρά η Επανάσταση των Γαριφάλων να του κοινωνικοποιήσει την τράπεζα.
@Ποντίκια
Ελπίζω να μην εγκαταλείψετε το πλοίο στα δύσκολα. Είπαμε, αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!
tsalapeteinos,
μην ανησυχείς
(αν δεν δημιουργείς χρέη που δεν μπορείς να αποπληρώσεις)
εγώ πάντως, τέτοια χρέη τα αποφεύγω αποτελεσματικά
μέχρι σήμερα
και γιατί θορυβήθηκες;
ίσα ίσα που τόνισα ότι κρατώ αποστάσεις από την περαίωση
Ν.Ago,
για λέγε, λοιπόν….
αγαπημένα πουλιά,
μπαίνω εδώ μετά τις διακοπές και διαβάζω εναλλάξ για Τάνια, Τρότσκι, ποίηση και Πεσσόα.
Μου αρέσετε γιατί είστε πολυσυλλεκτικά. Αποφάσισα να κάνω ανακωχή μαζί σας για την καινούρια σεζόν!
Άντε, σας φέρνω και καναβούρι!
Τσαλαπετεινέ
Το περιπτερο κερνά τα πάντα κατα καιρούς. Μπισκοτάκια, πίκρες, καραμελιτσες, πικρές καραμελίτσες [χμ… σήμερα κερνώ και χαζά ευφυολογήματα…. μην παρετε ,όμως, σας παρακαλώ]
Κρασί ε; χμ… είναι νωρίς λέτε ακόμη για κονιάκ; χμ… ας χειμωνιάσει λίγο… τη θέλουμε την αποσταξη, με μια μικρή πικρή βέλγικη σοκολάτα συνοδιά.
Tsal
τα τραίνα είναι της μόδας; λες; χο… ετοιμάσου να αποχαιρετήσεις τον ΟΣΕ. έχεις πράσινο μαντήλι να κουνήσεις;
Καλησπέρα σε όλους!
Αγαπητέ Συκοφάγε
Θα αρκεστώ στο καναβούρι- γιατί αν αρχίσουμε από τώρα τις σοκολάτες δε μας βλέπω καλά- ελπίζω να είναι για όλα τα πετούμενα του ουρανού κι όχι μόνο για τους οικοδεσπότες , Кроткая καλώς ήρθες.
Και μια ζεστή σοκολάτα δε θα ήταν άσχημα να πιούμε…
Hypericum Perforatum
ευχαριστω, όχι λάθος πρόσωπο, ευχαριστούμε όλοι για το κρασί που έφερες! καλής χρονιά, το δίχως άλλο.
του έσιαξα το τρίχωμα, το κανακέψα, το καμάρωσα [όπως λέμε εδώ εμείς το χάδι].
το ποτέ και το πάντα.
κι αναμεσα τους ολόκληρο το φάσμα του χρόνου….
σας φιλώ
Συνοδοιπόρε
έτσι όπως τα λες, φυσικά.
αλλά αυτό το παγιδευμένο στην παρένθεση… [συνεπικουρεί κι η HP πιο κατω…] Οχι, δεν βοηθουν τόσες πρόβες για την μοναδική πρεμιέρα…
δεν βοηθουν, απλά.
Υ.Γ. χαμογέλα, λίγο επιτέλους. [αντε γιατί θα στο πω σαν τον Χρόνη Μίσσιο: «Χαμογέλα, ρε, τι σου ζητάνε;»]
Ελβα
χτες δεν εξαπατησα [κι ας ομοιάζω με καμποτινο].
πέρασα να καλησπερίσω κι είδα τον κόπο σου στην οθόνη. μα ήμουν κουρασμένος κι ήταν αγενές να σε διαβάσω διαγωνίως. μα επέρασα ξανά, κι ας ήταν ανηφοριά ζόρικη μεχρι εκεί πάνω. και τα είπαμε μια χαρα.
[η αλήθεια είναι πως τα βράδια στο περιπτερο όλο μασουλάω κι ολο βαραίνω. περπάτημα μου είπε ο γιατρός. αλλά έως κει πάνω δεν είναι περίπατος. εξορία είναι… ]
Καλό βράδυ, ξενακι.
δικεόρε και σχολάρχα και ξενάκι εν ταυτώ
για να τιμήσουμε τον Πεσσόα θέλουμε όχι μόνο την συνδρομή του συγκατοίκου μου, αλλά μια ντουζίνα επισκέπτες [και λιγα βάνω, καμιά εβδομηνταριά είναι οι ετερώνυμοι του μόνο…]
καταρχάς να φέρω ασπιρίνη ή κάποιο άλλο αναλγητικό, μια στιγμή μόνο, από όλα έχει το περίπτερο απόψε… [αυτό για την γαλλική κατακλείδα σου]
εν δευτέροις κάτσε να πιάσω και μια δραμαμίνη κι είμαστε έτοιμοι για το ταξίδι…
διότι προφανώς αποβιβαζόμαστε για να μετεπιβιβαστούμε [οψέποτε…]
Υ.Γ. προβλέπεις αυτοδυναμία και θυμήθηκες τον μακαρίτη τον εντός παρενθέσεως;
Ν.Αgο
μόνο αμα σπρώξουμε όλοι το τρένο, φίλε..
καλό βράδυ, συνεπιβάτα [στο τρένο ή στην αποβάθρα]
«Οχι, δεν βοηθουν τόσες πρόβες για την μοναδική πρεμιέρα…
δεν βοηθουν, απλά.»
Πού το ξέρεις αγαπητέ συκοφάγε ότι δεν βοηθούν;
Είσαι ακόμα εδώ!!!
Άσε που δεν χρειάζεται η συναίνεσή μας για τις πρόβες. Είναι καθημερινές και εξοντωτικές. Κάθε μικρός ή μεγάλος, ξαναλέω, αποχαιρετισμός για τη μεγάλη έξοδο προετοιμάζει. Ό,τι κάποτε άρχισε θα τελειώσει. Είναι νομοτέλεια.
Σ’ εμάς μένει μόνο να παρατηρούμε αυτή την αλήθεια.
Υ.Γ. Τι μοίρα κι αυτό το παραπλανητικό άβαταρ, που δίνει την εντύπωση απουσίας χαμόγελου, την ώρα που η αλήθεια είναι το ακριβώς αντίθετο;
κουταβι
βρε, καλώς το! ρε κουτάβι, κοτζάμ βαλκανική χώρα επισκέφτηκες, κανναβούρι βρήκες να μας φέρεις; χάθηκε ένα σουβενίρ της σειράς; [θα σε περιποιηθώ εγώ, κάτσε να λευτερωθώ λίγο από το περίπτερο γιατί βαρώ διπλοβάρδιες, και θα σου πω εγώ που θέλεις κι ανακωχή…]
Καλώς ήλθες, μικρό! 🙂
Tσαλαπετεινέ ΙΙ
Πετεινότατε, ελπίζω να αριθμείστε διότι κάποιος πρόγονός σας Τσαλαπετεινός Ι ενδύθηκε την πορφύρα πρώτος, κι όχι επειδή συνηθίζω εγώ να αριθμώ τις βίζιτες από πετριά μου και σεις βαλθήκατε να με ξεκουράσετε.
Την ευγένειά σου, Πετεινότατε, δεν την (απ)αριθμώ, μη και μου μπερδευτείς στα νουμερα, νομίσεις πως παραεμφανίστηκες και δεν ξαναμπείς.
[είτε αυτό είτε δεν ξέρω να αριθμώ στα λατινικά…]
Το περίπτερο έχει γραφική ύλη. να σας κεράσω ξυλομπογιές, λαδομπογιές, αβγοτεμπερες, νερομπογιές [ο,τι τραβα η ψυχή σας] να έχετε εφόδια στην επόμενη έμπνευσή σας;
συνοδοιπόρε α’
χρησιμοποιώ την ίδια μέθοδο με σενα, βρε παιδί…
συ υπολόγισες πρώτη πως βοηθούν [και παραμένεις και συ εδώ μαζί μας -παρ’εκτος κι αν πρέπει να αρχιζω να σκιάζομαι], σε μένα η εξίσωση έβγαλε αλλο αποτέλεσμα.
δεν τελειώνουν όλα πριν την τελική στροφή. είναι δυσκολο, ναι, μα κάποια πράγματα αντέχουν σε πείσμα του καιρού και των ανθρώπων. δυσκολο, σπάνιο, μα καποτε μπορετό.
αχρι τέλους…
Υ.Γ. α, χαμογελάτε; λένε πως είναι μεταδοτικό! αν ναι, μεταδώστε το και στο αβατάρ σας επιτέλους…
Ασπιρίνες δεν παίρνω, αυτά τα επιστημονικά είναι του διαβόλου. Αγίασμα απ’την Παναγιά τη Δεξιά και λαδάκι της Μεγάλης Τετάρτης στο τσακίρ κέφι.
«Υ.Γ. προβλέπεις αυτοδυναμία και θυμήθηκες τον μακαρίτη τον εντός παρενθέσεως;»
Απαξιώ να προβλέψω ο,τιδήποτε για τις επόμενες τρύπιες και βρωμερές (διαβόλου) κάλτσες. Αλλά δεν Τον θυμόμαστε μόνο για την αυτοδυναμία… πάρε χαρτί και μολύβι και λογάριασε πόσοι «κατέβηκαν» απ’τα δύο μεγάλα τραίνα των δεινών μας τις τελευταίες μέρες.
Συκοφάγε μου,
δεν αποκλείεται να έχεις δίκιο.
Ο μαθηματικός στο λύκειο, δεν άρχιζε μάθημα πριν με πετάξει έξω από την τάξη.
Με τα μπακαλίστικα το υπολόγισα για να είμαι ειλικρινής.
Είπα ότι, έτσι κι αλλιώς ό,τι κι αν έχω, ό,τι κι αν καταφέρω, ό,τι κι αν λατρέψω, όσο κι αν αγαπήσω, στο τέλος θα τα χάσω (όποτε, μα οπωσδήποτε). Οι μικροί αποχωρισμοί της διαδρομής, όσοι κι αν είναι, είναι πταίσματα μπροστά στον μεγάλο.
Ως προϋπόθεση για να χωνέψω το παραπάνω, εμφανίστηκε αίφνης, απαιτητική η ανάγκη να ζω στο παρόν, χωρίς αυταπάτες και χωρίς να ξεχνώ ότι το πιο παράλογο απ’ όλα είναι να συντηρώ στη ζωή τις αρνητικές συναισθηματικές εμπειρίες μου, που το μόνο που κάνουν είναι να παρατείνουν ένα ανούσιο μαρτύριο.
Έτσι βγήκε η δική μου εξίσωση. Δεν έβγαζε λογικό αποτέλεσμα όσο χρησιμοποιούσα τον συντελεστή της άρνησης στην παραδοχή της προσωρινότητας.
Έβαλα εκεί λοιπόν, την απόλυτη αποδοχή και έλυσα την άσκηση στο τσάκα τσάκα.
Νέο limit up χθες (347) παρόλο που ο μήνας είχε… 9. Ευχαριστούμε όπως πάντα το αναγνωστικό κοινό για την εμπιστοσύνη και τη συγκινητική υποστήριξη στην παρα-εκδοτική μας προσπάθεια.
Να και το σπανιόλικο τραίνο – φάντασμα του σερ ντε Μπεργκ, στο οποίο αναφέρθηκα νωρίτερα. Για την (σύμφωνα με τη δική μου καταγραφή) ιστορία είναι το τραίνο που ανατίναξαν και λεηλάτησαν οι παρτιζάνοι του καπιτάν Πάμπλο κοντά στην πόλη Άβιλα, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου.
Συνοδοιπορος,
θαυμάσιο το χορευτικό σου !!!
Hypericum Perforatum,
επιτέλους αναγνωρίζονται ο ιδρώτας και τα χρόνια που ξόδεψα στα μπολ ρουμς και στα ντανς φλορς
είσαι για καμιά λάτιν φιγούρα;
θα χαρεί και ο τσαλαπετεινός
Συνοδοιπορος,
ο tsalapeteinos εννοείς μάλλον..
πάλι τα δυό ποντίκια μείναμε..
🙂
Παρών!
Πρωτος στο χορό πρώτος στη διασκέδαση!
ψαχνω μουσική κι επανέρχομαι!
ναι αυτόν εννοώ 🙂
είδες τι γίνεται όταν τα πτηνά είναι σμήνος;
όμως δεν μείναμε μόνες όπως είδες
να κι ένα καλό του σμήνους
να `μαι! Χορεύουμε κορίτσια!!!
θα μου ξυπνήσετε το παιδί
πιο σιγά!
υπέροχο Τσαλαπετεινέ!
ναι
πάντα κάτι ακούγεται
από κάποιο κλαδί
για να δούμε τι θα φέρει..
Cataplictique !!
Hypericum Perforatum, Συνοδοιπορε στην πίστα γρήγορα
άφησα ανάρτηση στη μέση για να σας διασκεδάσω κι εσείς εξαφανιστήκατε;
Συνοδοιπορος,
εσύ
που γυρνάς στα ξένα δέντρα
και στα χοροστάσια
κι άφησες το σπιτικό σου ξεκλείδωτο ..
Τσαλαπετεινός II,
εδώ παρούσα
η μία τουλάχιστον
θάρθει κι άλλη
κι αυτό με την αρίθμηση,
ακόμη δεν το κατάλαβα
Hypericum,
τι γυροφέρνεις στο μυαλό σου που χρειάζεται θάρρος για να το πεις;
με τρομάζεις μουχαχαχαχα
και μην ξεχνάς ότι έχω και μέιλ που πάει ευθεία εκεί που φρακάρουν αυτά που φέρνουν γύρα
Εγώ άκουγα το τραγούδι που μας έβαλες
και ξαφνικά θυμήθηκα ότι άφησα το δικό μου σπίτι χωρίς καινούρια ταιριαστή μουσική και πήγα να το τακτοποιήσω
αμέσως δε επέστρεψα και φόρεσα τακούνια
α..
δεν το είχα δει ..
άρα ετοιμάσου σιγά-σιγά
«α..
δεν το είχα δει ..
άρα ετοιμάσου σιγά-σιγά»
σ’ εμένα μιλάς ελπίζω, νες πα Hypericum;
είμαι έτοιμη πάντα και δύσκολα εκπλήσσομαι
εγώ είμαι του ξυπόλητου . .
αλλά είσαι έμπειρη
δεν θα με πατήσεις
: )
όχι δεν θα σε πατήσω
το υπόσχομαι
πού είναι εκείνος ο καβαλιέρος;
mais oui, à toi ..
δύσκολα εκπλήσσεσαι
εύκολα εκπλήσσεις
Παρων κυρίες μου!
μερεμετίζει ανάρτηση
κάνει το φινίρισμα μάλλον
μα τούτο δω το μαγαζί 24/24 είναι !
α ήρθες
για δες και άκου αυτό
ποιος θα μου βάλει λίγο porto ;
Αμέσως!!!
Μου δίνετε το ποτήρι σας…
Εσείς Συνοδοιπόρε μου;
Να βάλουμε και κάτι πιο ρομαντικό;
Να ανάψουμε και τα κεράκια;
ΗΡ,
μα ακόμα να τρέξει να σου το φέρει ετούτος ο αρσενικός;
κι έχει και φτερά (πού δηλαδή να έπρεπε να βάλει και παπούτσια)
μα τι κομπλιμέντα επιτέλους σήμερα από εσένα!
με κάνεις να σκέφτομαι ότι μπορεί και να είναι αλήθεια
Τσαλαπετεινός 3,14,
δεν έχω ποτήρι
κόκκινο το porto αν υπάρχει
Αχ και άδικα σε κατηγόρησα
εσύ τρέχεις για όλα Τσαλαπετεινέ μου και εγώ σε κουτσομπολεύω
όχι δεν θέλω
είναι γεμάτο ακόμα το ποτήρι μου
Συνοδοιπορος,
πού αναφέρεσαι ;
μη μ’αρχίσεις και συ τα ΗΡ,
αρκετά τραβάω από τον σ. Τσαλ
μήπως πρέπει να το αλλάξω σε ‘μεσκαλίνη’
Συκοφάγεεεεε
που είναι τα κρυστάλλινα ποτήρια;
Στο ράφι ψηλά δεν τα είχατε;
Δεν τα βρίσκω!
Τσαλαπετεινός 3,14
δεν πειράζει
ας είναι ταπεινό κρασοπότηρο
μόνο νάναι γυαλί
Hypericum Perforatum,
έχεις δίκιο για το ΗΡ γιατί μοιάζει με το Hewlett-Packard
όμως ψάχνω έναν σύντομο τρόπο
τέλος πάντων
αναφέρομαι στα λόγια σου που «εκπλήσσω» κλπ
Τσαλαπετεινέ, έχω μια άλλη πρόταση, άκου
πετάχτηκα στη φωλιά μου να φέρω
και μερκούς ξηρούς καρπούς
συνοδοιπόρε το κομμάτι σας υπέροχο
το ήξερα ότι θα σου αρέσει 😉
είναι όμως της τάβλας
και τώρα με ξεσηκώσατε για χορό
τότε πάρε αυτό το ντεμί για να συνέλθεις σταδιακά
Συνοδοιπορος,
μμμ
θα τα βάλω σε μια σειρά
θα μαζέψω και τα ξέφτια
και κάποια στιγμή θα σου τα πω
ωραία η παρέα σας
αλλά θα σας αφήσω
άλλωστε
όπου νάναι
έρχεται η άλλη βάρδια
να μας αλλάξει
ναι νομίζω ότι κι εγώ θα πάω σιγά σιγά
και όπως είπαμε Hypericum
όποτε θέλεις μίλα
η καρδιά της μάνας αντέχει
Τσαλαπετεινέ,
καλό ξημέρωμα και σ’ εσένα
όπως πάντα ήσουν απλώς ιππότης και πάλι
🙂
Hypericum Perforatum,
σηκωθείτε γι αυτό…ο Συνοδοιπόρος είναι σε jazz διάθεση
ε! μα αφήστε το ποτήρι σας επιτέλους!
Συκοφάγε, tsalapeteinos,
περάσαμε πολύ ωραία στη φωλιά σας
είσαστε πολύ ανεκτικοί και διακριτικοί οικοδεσπότες
εις το επαναχορεύειν στην πίστα σας λοιπόν!
πω πω
πανω που καληνυχτίσαμε
τι έφερες πάλι;
υπέροχο!!!!!!!
δεν φεύγω αν δεν το ακούσω ξανά
είσαι άψογος Τσαλαπετεινέ!
Τσαλαπετεινός 9,81,
α… μα τι κάνατε πάλι !
τελευταίος χορός όμως
Ωχ! έψαχνα τα δισκάκια κι έφυγαν χωρίς να το πάρω είδηση. Καλά, δε πειράζει, να μαζέψω λίγο γιατί το κάναμε ανω κάτω το μπλογκ. Θα ρθουνε οι άλλοι το πρωί, να μην τα βρούνε έτσι.
Αυτό το γοβάκι ποιά από τις δύο το άφησε;
Συκοφάγε, αφήνω αυτό το γοβάκι στην παπουτσοθήκη του
αδελφού μου, όποια το ζητήσει να της το δώσετε αφού δοκιμάσετε αν της κάνει πρώτα. 😉
Τι άλλο; Μμμ ένα σκουπισματάκι και τελείωσα. Κλείνω πατζούρια κι αφήνω ανοιχτά παράθυρα να φύγει η κάπνα
το κλειδί στη γαρδένια…ωραία περάσαμε κι απόψε.
λοιπόν, τέλεια απόψε..!
ώρα για αποβίβαση
κατά τον τίτλο της ανάρτησης
να είστε καλά!
τέλεια !!
εγώ δεν θέλω γοβάκι
ξυπόλητη ήμουν όλο το βράδυ
Παρακαλούνται οι κ.κ. πελάτες του νυχτερινού κέντρου να προσπαθήσουν να τηρούν το ωράριο… Παπαθεμελή (ως τις 3πμ) γιατί έχουμε γίνει δέκτες παραπόνων από περίοικους/νοικοκυραίους/μεροκαματιάρηδες. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
Εκ της διευθύνσεως (α/α φλωριότητος)
μα τι έγινε;
πάλι ξενυχτάδικο το κάναμε το μαγαζί;
υ.γ. Συκοφάγε, διάβαζα προχτες το ίδιο ποίημα (πήγα και αγόρασα το βιβλίο και το διάβαζα το καλοκαίρι).
Και μου θύμισε το άλλο που έγραφα στις αρχές Αυγούστου, για τα τραίνα, τις πλατφόρμες που χάσαμε, το κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας! Καμιά φορά λέγοντας το αντίστροφο καταλήγεις να λες το ίδιο…εξαρτάται από τη γωνία θέασης…σε τι δίνεις τον ορισμό «τραίνο» και σε τι τον ορισμό «αποβάθρα»!
κλικ… κλικ…
Το κλειδί γύρισε τούμπα στην κλειδωνιά, μια φορά κι άλλη μια [πάντα διπλοκλείδωνε κι όμως… πάντα ανοιχτά τού φαινόταν πως άφηνε ]. Έσπρωξε την πόρτα με ένα αίσθημα από γεύση πικραμύγδαλο. Μπήκε στο γραφείο του σαν να μην ήταν δικό του. Κοντοστάθηκε και το ματι του χάιδεψε ένα γύρο όλες τις γωνιές και τις καμπύλες του χώρου. «Αλλη μια μέρα στη δουλειά» σιγομουρμούρισε κι έμεινε να εξετάζει το πόσο άδεια και ταυτόχρονα πόσο γεμάτα του φαίνονταν τα τετραγωνικά όπου στριμόχνωνταν η πολυθρόνα, η βιβλιοθήκη, το γραφείο, τα κάδρα, ο μικρός καναπές, το γοβάκι…
το γοβάκι;
για μια στιγμή… μια στιγμή…
«Συκοφάγε» έπιασε τον εαυτό του να ζαλίζεται εντός του, να βυθίζεται…
«Συκοφάγε» ξαναείπε μα δίστασε να αποσώσει τη φράση μπας και ξορκιστεί η υποψία…
«Συκοφάγε» ξαναμουρμούρισε κι αφού βεβαιώθηκε πως τουλάχιστον τον εαυτό του τον αναγνώριζε ξεστόμισε και την υπόλοιπη πρόταση:
«από πότε φοράς γοβακια; σαρδανάπαλε;»
…………
«κι από ποτε μου εγινες ακατάστατος, κύριε;» βρυχήθηκε κι αμέσως έσκυψε, μάζεψε το γοβακι, άνοιξε το ερμάρι δίπλα στην πόρτα και το έβαλε μεσα. Έμεινε λίγο σκεπτικός και κατόπιν έκατσε στο γραφείο του.
«ας ξεκινήσω πρώτα με την αλληλογραφία», είπε κι έπιασε την πένα του…
Μα δεν έκανε τίποτα. Η πένα έμεινε μετέωρη πάνω από το χαρτί κι ο νους του βρέθηκε κλειδωμένος στο ερμάρι…
«εκτός….» δάγκωσε τη λέξη φθόγγο φθόγγο
«εκτός κι αν…»
…..
«γράφοντας και βλέποντας» είπε στο τέλος…
«γράφοντας και βλέποντας, Συκοφάγε»…..
και σταυροκοπήθηκε καλού κακού…
σαρδανάπαλε…..
χαχαχαχαχαχαχα
ο Τσαλαπετεινός είπε ότι τακτοποίησε πριν φύγει
δεν καταλαβαίνω…
Συνοδοιπόρε
ο κουμπάρος όσο πίνει τόσο διπλοχαιρετά…
[καλά με τοσο πόρτο που είπ(ι)ατε, περιμένεις να καταλαβαίνετε τι κάνετε και τι δεν κανετε;]
Δεν ξέρω.
Δεν απαντώ.
Κι εσύ όλα τα αλκοολούχα στη μόστρα; Σε ξεκλείδωτο ντουλαπάκι;
Πώς να αντισταθεί ο μέσος ψηφοφόρος στην κίρρωση, αγαπητέ συκωτοφάγε;
Ευτυχώς που δε σκέφτηκε να κοιτάξει ο συκοφάγος κάτω από τη μοκέτα για να ανακαλύψει τα μη περαιωμένα χρέη μας.
Δεν καταλαβαίνω!
Μάζεψα τα άδεια μπουκάλια και τα πέταξα στον κάδο της ανακύκλωσης. Σκούπισα και σφουγγάρισα σχολαστικά. [διαπίστωσα ότι έχει βγάλει λίγη υγρασία στον τοίχο του μπάνιου από τη μεριά της κουζίνας-να το κοιτάξετε αυτό] Έπλυνα τα ποτήρια και τα άφησα να στραγγίσουν δίπλα στον νεροχύτη. Άφησα τα παντζούρια ανοιχτά για να αεριστεί.
Αν δεν τα βρήκατε όλα τα τακτοποιημένα μήπως πρέπει να αλλάξετε τη θέση στα κλειδιά. Το ξέρουν όλοι και δε μπορείτε πια να ελέγξετε ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Και κυρίως τι κάνει όταν είναι μέσα.
Αδελφέ μου η μουσική δεν ήταν δυνατά χθες βράδυ. Με ξέρεις πόσο προσεκτικός είμαι στα θέματα κοινής ησυχίας. Μάλλον ξύπνησαν όταν έβαλα ηλεκτρική το ξημέρωμα. Τι να κάνω δεν έβρισκα το φαράσι. Πάντως δικαιολόγησε με στους γείτονες και βάλε το φαράσι δίπλα στη σκούπα να μην ψάχνω ο έρμος άδικα.
Συκοφάγε, κρίμα που δεν ήσασταν κι εσείς χθες μαζί μας. Με ξεθέωσαν οι δυο τους. Αλλά χαλάλι. Περάσαμε πολύ ωραία. [κάναμε όμως μπάχαλο την ανάρτηση] Α! και για το ασπρόμαυρο βιντεάκι με τους λατινοαμερικάνους αδελφους Κατσάμπα, το τραγούδι είναι ωραίο αλλά η ερμηνεία παλιομοδίτικη.
α πα πα πα!
την έχασα τη μπάλα!
πλην όμως, κατάφερα να προσέξω πως το κοτόπουλο Κεφαλληνίας δεν θέλει ανακωχή!
καλά λοιπόν! καλά! φταίω εγώ που επιστρέφοντας από τις χώρες του προσφάτου πολέμου, αναβίωσα φιλειρηνικά αισθήματα!
Συκ, πολλά δώρα έφερα από όλες αυτές τις όμορφες χώρες: μόνο που όσα ήταν βρώσιμα, καταναλώθηκαν ήδη! Τα υπόλοιπα, προσεχώς επί της οθόνης!
Εγώ σε ασπάζομαι, κι ας κάνεις το βαρύ πεπόνι!
Α προπό, γεια σου κομμαντάντε Τσαλ!
Τσαλαπετεινός 9,81m/sec2,
πρέπει να είδε τα άλατα
από τις σταγόνες στα ποτήρια
που έμεινα ασκούπιστα..
δεν εξηγείται αλλιώς
υγ
σ’ευχαριστούμε
ξυπόλητες και παπουτσωμένες
για την ωραία βραδιά
εκλογολόγε δικεόρε
αβοκάτε, έχεις δίκαιο, αποβιβάστηκαν πολλοί από τα τρένα των δεινών τις τελευταίες μέρες. αλλά δεν μπορω να το χαρώ γμτ! τώρα κυκλοφορούν ανάμεσα μας!
[καλά, εσύ ξενιτεύτηκες νωρίς και γλίτωσες…]
πάντως οι τρύπιες κάλτσες πάλι …γκαστρωμένες είναι, που έλεγε κι ο καπετάν Γιώτης!
Tσαλαπετεινέ του σπιτιού μας
χαμοπούλι σού έχω άσχημα νέα. όλη τη ζημιά την κάνουν τρεις γνωστοί-άγνωστοι που μπαίνουν, βγαίνουν, ξαναμπάινουν, ξαναβγαίνουν…
ναι, ξέρω, έχει άλλη χάρη όταν μπαινοβγαίνεις…
αλλά αυτό προσπαθώ να σου πω: εκεί οφείλεται η χτεσινή … κορύφωση.
Y.Γ.
@ «δε σκέφτηκε να κοιτάξει ο συκοφάγος κάτω από τη μοκέτα»
μοκέτα; δεν έχουμε μοκέτα, χρυσό μου…
πώς θα χορεύανε εξάλλου τα …ποντίκια;
Και τώρα που τα λέμε ένα χεράκι, χαμοπούλι…
Εσυ δεν κοιμάσαι τέτοιες ώρες (καρατσεκαρισμένο).
Πού ήσουν λοιπόν να επιβλέψεις;
[χμ… μπουρδελοτσαρκα και του λόγου σου, μυρίζομαι… Ωρέ πού πάμε; πού πάμε;…
Αχ, πνευμα κι ηθική…]
(αναρίθμητη) συνοδοιπόρε
ποντικι με τακούνια [και τέτοιες εξαίσιες χορευτικές φιγούρες] πρώτη φορά βλέπω…
[βλέπω, είπα… χμ.. μου ξέφυγε… χμ…. χμ… να ποιος κρυβόταν χτες κατω από τη μοκέτα που παρεμπιπτόντως δεν έχουμε…
τι σουρεάλ η ζωή της νυχτας…]
To πώς γλίτωσες εψές την αρίθμηση, άσε…
Αγιο έχεις [που δεν κοιμόταν] και σε προστάτευσε…
Hypericum Perforatum
Εσείς ξυπόλητη…
ναι, το δίχως άλλο, και πώς αλλιώς να γειωθούν οι εντάσεις και να απογειωθούν οι αισθήσεις.
και το γοβακι στο ερμάρι…
δεν έχω αφιβολία πως φοράτε το ίδιο νουμερο με την Συνοδοιπόρο.
[Πετεινότατε, δεν βγαίνει άκρη]
δεν βοηθούν τα έβιντενς, ντιαρ γουάτσον… ιτσ νοτ σόου ελεμένταρι δις τάιμ, αμ αφρέιντ!
Πετεινότατε
να σας εκφράσω πρώτον τη ζήλια μου για το πόσο ευγενικά ου μην αλλά και επιδέξια αποδειχτήκατε καλεσμένος και οικοδεσπότης εν ταυτώ!
ακολούθως να εκφράσω τη χαρά μου για την ευπροσήγορη παρουσία σου στο φτωχικό.
εν κατακλείδι [εδώ, γιατί θα επανέλθω παρακάτω σε εσάς]
πότε θα καταπονήσετε την ευρηματικότητά σας επιτέλους να πάψω να τρώω το καπέλο μου; [θέλω και δίαιτα επειγόντως, λυπηθείτε με….]
υ.γ.: να μη με λυπηθείτε ό,τι και να λέω.
πάντα τέτοια και με χαρά!
μπαλόνι
άσε μπαλόνι, καλοκαιρινό το μαγαζί τώρα που μπαίνει το φθινόπωρο…
αλλά χορεύουν ωραία τα σκασμένα…
Περί Πεσσόα: αν ανοίξεις το έργο του υπάρχουν γραμμένες θαρρείς τόσες στιγμές, τόσες περίοδοι του καθενός, που λες «ρε, μπαγάσα»…
Ωραίο που συναντηθήκαμε σε σελίδες, μπαλόνι.
κουτάβι
αντε, μπράβο! κάμε τα ανάρτηση να χαρούν τα μάτια μας! [γμτ… πού το έθαψα εφκείο το τσεκούρι του πολέμου και δεν το βρίσκω;]
άντε και σύντομα θα λαβεις μέηλ γιατί θέλω να με οργανώσεις την πρώτη χειμερινή μου εκδρομή όξου!
και κάποτε να με θυμισεις να σε πω [εγώ γιατί μιλάω τώρα σαν τον δικεόρο, επτανησιος άνθρωπος;] μια ιστορία για τη νουβέλα του Ντοστογιέφσκι [ενάμισο χρόνο θέλω να στο πω κι όλο το ξεχνώ… α, ρε, κομφετί το τσερβέλο μου, κυρά μου]
Τσαλαπετεινός 9,81m/sec2
λοιπόν, πετεινότατε, μυστικό: ήσουν παρα πολύ προσεκτικός, αλλά το τέλειο έγκλημα δεν υπάρχει.
σσσσσς, το μυστικό: το πρωί που μπήκα στο γραφείο χόρευαν ακόμη οι σκιές σάμπα. τόσο το μαγικό διαρκεί που ξεχάστηκαν και τις βρήκε η αυγή.
κι υπήρχε ένα πούπουλο στο γοβάκι…
υ.γ. το κλειδί θα μείνει στη γαρδένια. να ξαναμπειτε όποτε το κάμετε κέφι
συνένοχη συνοδοιπόρος
Τώρα που ξαναβλέπω την κάβα μου διαπιστώνω πως δεν λείπει τίποτε! Μα τοτε πώς το κέφι… Θα μου πεις ήταν το πορτο. Μα πάλι τρία ποτήρια, τρία στόματα, τόσο που μοιράστηκε…
Οχι. Αρα, δεν κινδυνεύει κανείς από τίποτε, είτε μισός ψηφορόρος είτε ολόκληρος χορευτής.
Κάποιοι πίνουν από το μπρούσκο της καρδιάς…
υ.γ. από τα ψεσινά γέλια πάντως θα κάματε όλοι σας καινούριο συκώτι!
Αγαπητέ Συκοφάγε
Επειδη είμαστε ένα σμήνος πουλιά- όπως λένε οι κυρίες-
παραιτούμαι της έδρας μου και της βουλευτικής ασυλίας και ζητώ άμεση εξέταση DNA στο πούπουλο που βρέθηκε!
Θα υποβληθώ και σε αλκοοτεστ όπου θα αποδειχτεί περίτρανα ο ισχυρισμός μου ότι δεν έβαλα γουλιά στο στόμα μου χθες βράδυ και παρέμεινα νηφάλιος ιπ- πότης (το γνωστό στερητικό ιπ- να προσέξετε) στην υπηρεσία των δύο κυριών. Επικαλούμαι και την μαρτυρία τους. Άλλωστε δε θα τα έβγαζα πέρα αν είχα πιεί έστω και ένα ποτηράκι.
Όσο για το γοβάκι υποψιάζομαι χωρίς να παίρνω όρκο ότι είναι του Συκοφάγου- η σχολαστική μελέτη των σχολίων το αποδεικνύει. Η Hypericum Perforatum, έχω την εντύπωση ότι έφτασε ξυπόλυτη αλα Σεζάρια.
Έχω την εντύπωση πάντως ότι οι σκιές μας ακόμα χορεύουν στους τοίχους.
Hypericum Perforatum: Εκτός απο τα κρυστάλλινα ποτήρια στην αρχή, το φαράσι στο τέλος, δεν έβρισκα και καθαρό ποτηρόπανο να τα σκουπίσω.
Τσαλαπετεινός 9,81m/sec2,
έχετε δίκιο:
δεν διεκδικώ ούτε γοβάκι
ούτε όσα πάνε μαζί …
δυστυχώς..
μέσα στην έξαψη
έκανα και το χωματόδρομο ξυπόλητη
μα είμαι μαθημένη
κι ούτε που σκέφτηκα
πως το πάτωμα δεν ήταν τέλεια πλανισμένο..
το ξέρω, για το ποτηρόπανο,
πρέπει να τάχε στα ασιδέρωτα..
Τσαλαπετεινός 9,81m/sec2
οι ιππόται οι ιππόται
κουτσοπίναν πότε πότε
κι απ’ το πότε πότε πότε
καταλήξαν όλοι πόται.
Οι ιππόται οι ιππόται
μα κανείς να μην το πει
γίναν πόται κι από τότε
όλο ήτανε στουπί.
Αι ωραίαι δεσποσύναι
μπεκροπίναν και εκείναι
κι απ’ το πίνε πίνε πίνε
δες πώς είναι, δες πώς είναι!
Αι ωραίαι δεσποσύναι
μα κανείς να μην το πει
όλο πίνε πίνε πίνε
καταντήσανε στουπί.
Δεσποσύναι και ιππόται
μπεκροπίναν πότε πότε
κι απ’ το πότε πότε πότε
καταντήσανε στουπί!
[από ένα τραγουδάκι του Ν.Κυπουργού σε στιχους Σταμάτη Δαγδελένη, cd: Τα μυστικά του Κήπου]
Εσυ να παραιτηθείς της βουλευτικής ασυλιας σου. Αλλά εγώ μάλλον τη γλίτωσα: το εγκλημα τελέστηκε με την παλαιά βουλή, κι αν μέχρι το τέλος της δευτερης συνόδου της επομενης βουλής δεν καταδικαστώ τότε επέρχεται παραγραφή…
Σε κάθε περίπτωση έχω τυφλή εμπιστοσύνη στην Δικαιοσύνη που δεν βλέπει την τύφλα της…
Hypericum Perforatum
τα λερωμένααα τ’ άαααπλυτα τα παραπονεμεεεένα [ουπς, τα παραπεταμένα, λέει…]
Κοτόπουλο,
αναμένω μέηλι με όλα τα ζουμερά νέα -όβερ!
Καλησπέρα ! αγαπητοί συνκλάδιοι
διασκέδασαν κάποιοι χτες ωραία !
και απόψε τα λέτε ήσυχα -ήσυχα …και πάλι ωραία !…
όμως εγώ μπορεί και να σας αναστατώσω….. τον Τσαλ προπάντων χο χο χο !
Διότι σας έχω ένα σπάνιο ντοκουμέντο !
Όποιος δεν ξέρει Συκοφάγος τι θα πει (από κοντά εννοώ) …
αλά και όποιος νομίζει ότι ξέρει ….. χμ ! απατάται αγαπητοί σνιφ …..
Κανείς μας δεν μπορεί να ξέρει όλες τις διαφορετικές προσωπικότητες
του φίλου μας σνιφ (με συγκινεί αυτό το μυστήριο) ….
φημολογείται πάντως πως είναι περί τις 140 !
Νταν ντααν νταααν !
Εδώ και τώρα κυρίες και κύριοι σας αποκαλύπτω τον Συκοφάγο δερβίση ! ! !
Αλλάζω όνομα μπας και αλλάξει η φάτσα μου…
Καλησπέρα σας!
Αγαπητέ Συκοφάγε, το άσμα είναι σα να γράφτηκε για μας- εύγε που το παραθέσατε. [Αρχικά και πριν φτάσω στον στιχουργό πίστεψα ότι είναι δικό σας]
Παρατηρώ τώρα μέγα λάθος: σε ανωτέρω σχόλιο είπα ότι το γοβάκι μπορεί να είναι δικό σας. Ούτε τις Αποκριες! Ήθελα να πω της Συνοδοιπόρου.
*Ελένη Μ. Επειδή το πρώτο βίδεον της βραδιάς δίνει το συνολικό στίγμα να υποθέσω ότι δεν θα έχουμε χορεσπερίδα απόψε- εκτός κι αν αλλάξει ο ρυθμός. Πάντως εξαιρετική επιλογή, το βάζω σε αρχείο με αγαπημένα με το ονομά σας πάνω του και υπότιτλο «Ο Συκοφάγος δερβίσης»
*Hypericum Perforatum: Θέλετε μήπως να πείτε ότι χθες έπρεπε να σιδερώσω και τα ποτηρόπανα;;; Ήμαρτον
Η φίλη σας πού είναι απόψε; Αυτή με τα ψηλά τακούνια.
Γενικώς αν αλλάξει η διάθεση την επόμενη ώρα θα επιστρέψω πετώντας. Ή μήπως μείνω εδώ απόψε. *Hermanito, που είσαι αγόρι μου; Έξοδο έχουμε κι αποψε;
Kουτάβι
έγινε! με το πρώτο πρωτοβρόχι θα έχεις μέηλ [εδώ πάντως δεν βρεχει ακόμη, δεν ταχυδρόμησε τίποτε ο ουρανός ακόμη…]
καλό ξημέρωμα.
Ελένη Μ.
Σαν διαμάντι ακριβό αυτό που φέρεις, Ελένη Μ (ου). Φυσικά, τις στροφές μου τις παίρνω, αλλά όλοι μου λεν πως τις χάνω κιόλας… Τι να πω. Κι εγώ σωστός κι οι άλλοι πιότερο.
Πριν από λίγο, πριν μπω να δω το σχόλιό σου, αφησα στο βλογ της φίλης μου της Αura Voluptas ένα απόσπασμα από τον Ηλιθιο το Ντοστογιέβσκη [σε μετάφραση Αρη Αλεξάνδρου]. Το παραθέτω [ίσως δικην απαντητικού σχολίου μου].
«Αποφάσισα να εκπληρώσω την αποστολή μου τίμια και σταθερά. Με τους ανθρώπους ίσως να πλήξω και να στεναχωρεθώ. Για κάθε ενδεχόμενο αποφάσισα να είμαι με όλους ευγενικός κι ειλικρινής, γιατί βέβαια κανείς δε θα μου ζητήσει τίποτε περισσότερο. Μπορεί και δω να με θεωρήσουν μικρό παιδί -ας με θεωρήσουν! Επίσης δεν ξέρω γιατί, όλοι με έχουν για ηλίθιο. Πραγματικά, κάποτε ήμουν τόσο αρρωστος που έμοιαζα, ειν’ αλήθεια, με ηλίθιο. Μα τι σόι ηλίθιος είμαι τωρα μια και το καταλαβαίνω ο ίδιος πως με θεωρούν ηλίθιο;”
Έποπα Αττικε
μπορεί κι η αφεντιά μου να σου στείλει γιουτου[λου]μπάκια όπου θα μπορείς να τα τιτλοφορείς «ο Συκοφάγος φούρναρης», «ο Συκοφάγος αστροναυτης» ή «ο Συκοφάγος κοιμάται και καρβέλια ονειρευεται». [‘ισως η εικόνα να έχει «χιονάκια», θα με συμπαθήσεις ελπίζω, αλλά γουτου(λου)μπάκι «ο συκοφάγος τηλεσκηνοθέτης» δεν υπάρχει ακόμη…]
όσο για το γοβακι, είπαμε, θα υποστώ τεστ DNA. είμεθα πετεινά και κρατάμε το λόγο μας. αλλά, ναι, ελάτε να μου το κάμετε το τεστ στις Απόκριες ή έστω στο Χάλοουιν!
Μακάρι να εχει χοροεσπερίδα κι απόψε. Μακαρι να είστε κεφάτοι πάντα.
Εμένα θα μου επιτρέψετε όμως, εχω να σηκωθώ νωρίς αυριο να μαζέψω σύννεφα. Εχει να βρέξει από τον Μάρτιο. Διψα το χωμα κι η ψυχή για τούτο.
Καλό ξημερωμα.
Να το πάλι το γλυκό- ελαφρώς κρυμμένο βέβαια αλλά το είδα:
Τουλούμπα! Αντε πάλι να ψάχνω ντουλάπια και ψυγείο…
καλό ξημέρωμα
και μεγάλο καλάθι για τα σύννεφα αύριο
υγ οι κυρίες απόψε μάλλον ξεκουράζονται
οπότε θα πράξω το ίδιο
@αδερφέ – alter ego του Χοακίν Κορτές
Μας έγιναν παράπονα χθες βράδυ από το γειτονικό εκλογικό κέντρο του… ΛΑΟΣ, και ισχυρίστηκαν μάλιστα πως έχουν αρχίσει να συγκεντρώνοουν υπογραφές από μεγάλο εύρος κοινωνικών και επαγγελματικών τάξεων. Έχουν και υποψήφιο πρώην αρχηγό της ΚΥΠ οπότε καταλαβαίνεις, δεν είναι παίξε γέλασε.
@συκοφάγε
Αρχικά πίστεψα πως η παράθεσή σου ήταν απόσπασμα από συνέντευξη… πολιτικού αρχηγού, πριν δω ότι ήταν από Ντοστογιέφσκι.
@Κρότκαϊα
Πάνω στην ώρα ήρθες να ενταχθείς στην εκλογική πανστρατιά, με εικόνες και άρωμα υπαρχτού σοσιαλισμού.
Σήμερα είχαμε νέο ιστορικό ρεκόρ. Ελπίζω βάσιμα το «ρεύμα» να συνεχιστεί μέχρι τη βραδιά των εκλογών.
Για κάθε ενδεχόμενο αποφάσισα να είμαι με όλους ευγενικός κι ειλικρινής, γιατί βέβαια κανείς δε θα μου ζητήσει τίποτε περισσότερο.
Καταπληκτικό ! ….τρέχω να ξαναδιαβάσω το βιβλίο .
Η ευγένεια ….είναι ωραίο πράγμα ! καθώς και η ειλικρίνεια ! ….όμως γιατί δεν αρκούν ; Διότι (λέω εγώ και μ ενδιαφέρει η άποψη σας ) μπορούν να γίνουν στερεότυπα άρα και πλήξη της φυλακής …..
Χρειαζόμαστε και το τσίγλισμα και το σοκ ! και του άλλου την εμπειρία …..
Η προσωπική μας εξέλιξη –διεύρυνση δεν εξαρτάται από το κανονικό , το ήσυχο , το γλυκό , το απαλό …..είναι ωραία κι αυτά …αλά δεν αρκούν .
Ω! οι αστραφτεροί άνεμοι…….( λέει ανώνυμος ποιητής )
Καλημέρα σε όλους και καταιγίδες !
Y.Γ Τύμπανα παίζω στα κρυφά μονοπάτια
Τύμπανα παίζω στα δάση
(Κατσαρός …νομίζω )
ὦ Έποψ Αττικέ,
απόψε είχαμε βραδιά κυριών..
πώς να το πω:
είμασταν με την φίλη σας σε σεπαρέ
έπρεπε να συζητήσουμε
τι θα φορέσουμε στον αποψινό χορό
και να τα συμφωνήσουμε
γιατί προχτές αυτοσχεδιάσαμε
ως προς τη σκηνική παρουσία, εννοώ
σήμερα έχουμε να βγούμε στην πόλη
και έπρεπε να κουρδίσουμε και μαζί
τα βιολιά, τα βήματα και τις φιγούρες μας..
θα βγαίνουμε πια μαζί
για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων !
όχι, nom de Dieu, δεν είπα να σιδερώσετε !
Θα έπρεπε να κάνετε τα κάρβουνα,
να γεμίσετε το μαντεμένιο σίδερο,
να το αιωρήσετε πέρα δώθε πριν σιδερώσετε…
όχι βέβαια..
άλλωστε δεν σιδερώνουμε την νύχτα
(.. τα βλέπει η μέρα και γελά)
Ταξίδεψε πολύ η αποβίβαση οφείλω να ομολογήσω…και στο αντίο να προσθέσω τη σιωπή αν μου επιτρέπετε βεβαίως βεβαίως..
Καλή σας ημέρα αγαπητέ κ. Συκοφάγε
Τσαλ, άντε να δούμε!!!
Κοτόπουλο, άντε βρε πουλάκι μου, πόσο δύσκολο είναι να στείλεις ένα μέιλι?
Κροτ
Μην μου τον πιέζεις πολύ και τον αγχώνεις, τρέχει και δε φτάνει να πουλάει τσίχλες στο περίπτερο και να μοιράζει… σταυρωμένα ψηφοδέλτια. Χθες πρέπει να έκανε… ανακαίνιση, κατέβαζε το κάδρο του «καταλληλότερου» και ξεσκόνιζε του διαδόχου!
Τσαλ, γιατί φοβάσαι μην μπερδικλωθεί και πέσει και σπάσει καμιά φτερούγα πάνω στο τρέξιμο, άμα αγχωθεί; μπααααα!!!
Έποπα
Πάντα το περίπτερό μου θα σε φιλεύει ό,τι φτωχικό τού βρίσκεται. Αλλά με ρέγουλα το ρεγάλο μη και ανεβάσουμε ζάχαρο, πετεινότατε.
Όσο για τα συννεφα, φτωχή σοδειά εν τέλει. Μα και γω μαθητευόμενος του καιρού είμαι, στο αλφαβητάρι του χωμένο μαθητούδι.
Α, καλη μας σχολική χρονιά επ’ ευκαιρία…
Ελένη Μ.
Η ευγένεια μπορεί να γίνει στερεότυπη, όταν είναι προσωπίδα, γέφυρα που ανεβοκατεβαίνει κατά τα γούστα. Αν είναι σύμφυτη [όχι έμφυτη, για όνομα κάποιου Θεού] με τη κοσμοθεωρία μας, τότε είναι γεφυρα μονιμως κατεβασμένη προς τους άλλους.
Η ειλικρίνεια πάλι είναι κάτι πιο περιπλοκο. Οι πιο πολλοί την έχουμε μαχαίρι να πληγώσουμε τους αλλους. Ενώ θα έπρεπε να την κανουμε μαξιλάρι να πέφτει [και πώς αλλιώς…] ο άλλος στα μαλακά…
Σε κάθε περίπτωση νομίζω πως δεν ειναι σκέτα στοιχεία της προσωπικότητας που τα επιβάλλεις στον άλλον, αλλά τρόποι επικοινωνίας.
«Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου»
Α. Εμπειρίκος
Stamp
Φίλε Stamp καλώς ήλθες ξανά ύστερα από πολύ καιρό. Θα έχεις επιβιβαστεί και αποβιβαστεί πολλές φορές από την τελευταία φορά που τα είπαμε.
κάποια αντίο έχουν εκκωφαντική σιωπή, δεν νομίζεις;
να σαι πάντα καλα.
Κουτάβι
Κάτσε, μανουλα μου, να βάλω τις σκέψεις σε μια σειρά πρώτα. Τι νομίζεις δλδ, πως ξέρω γράμματα κι έχω ορθογραφημένες σκέψεις; Χρησιμοποιώ πάντα το λεξικό των άλλων.
Θα σου ρθει, θα σου ρθω. [και μετά θα λες ανάθεμα, αλλά αργάάάάάά, είναι πια αργάάάάά!!! ντλιν ντλιν ντλον…]
Τσαλ
κάτσε καλά, τσαρλατανοπετεινέ, γιατί σας βλέπω να γίνεστε το τρίτο πόδι το μακρύτερο σε περίπτωση μη [ή και ισχνής] πράσινης αυτοδυναμίας!
Κι επιτέλους, ναι ρε, μαζεύω μπικι(κί)νια! τι θες τώρα;!
[μερίδιο, υποψιάζομαι… χμ… ψιτ… ε! ψιτ, λέω.. είσαι για μία… συγκυβέρνηση; 😉 ]
Υ.Γ. Μην πάει στο κακό ο νους σου, απλά η γειτόνισσα άπλωσε μπουγάδα, έβαλε μαΐστρο και ήρθαν τα ασπρόρουχα [και κάτι χρωματιστά τέλος πάντων] στα μανταλάκια του περιπτέρου μου! Ε, τι να κάνω εγω τώρα; Να μην μαζεψω τα μπικι(κί)νια που πρέπει να απλώσω και τις εφημερίδες του Σαββατοκύριακου;
@συκοπεριπτερά/πλύστρα
Δεν ξέρω αν είμαστε το μακρύτερο, σίγουρα το πιο… επώδυνο πόδι είμαστε, και θα τους κλωτσήσουμε εκεί που πονάει τους κακούς (συγ)κυβερνώντες!
Όσο για τη μπουγάδα σου, κάτσε να έρθει κατά κει κανένα μπουρίνι να στην κάνεi μούσκεμα πάλι! Μια που ανέφερες εφημερίδες, σήμερα (Σάββατο) τα Νέα έχουν το Θίασο του Αγγελόπουλου, για όποιον/α δεν τον έχει δει ή θέλει να τον έχει και σε DVD.
Συκ
Να με συμπαθάς καλέ μου που άργησα ν απαντήσω …..
Το καραβάκι της ζωή μου αυτές τις μέρες είχε μεγάλο φορτίο …και στρες και θύελλες ….
Συμφωνώ σ ότι μου γράφεις …αν δε στην πρώτη σου παρένθεση σχολίασες την έκφραση μου αλλού (φυσική ευγένεια ) μάθε πως εννοώ την ευγένεια που υπάρχει απλά και εκφράζεται χωρίς προσπάθεια ή υπερβολές ενσωματωμένοι στην συμπεριφορά μας, επειδή όπως ωραία λες πηγάζει από την κοσμοαντίληψη μας .
Υ.Γ Έλα εσύ κατά δω όταν και όποτε μπορέσεις …και αναζήτησε με (έχεις e-mail μου )
Τι είπες Ελένη Μ(ας) Μ(ου) (κλπ) ; Περιμένεις μαίηλ από τόν (σερ ; – πάει αυτό, το έχασε ! ) Συκ ;
Σώθηκες γλυκειά μου 👿 εμένα κάτι μήνες μού υποσχέθηκε – μόνος του – και χωρίς να τού ζητηθεί – κι ακόμα να το στείλει 👿
εξαυτού και δεν τού μιλάω πλέον !!! ε, έχουμε και αρχές 😆 και σαβουάρ βιβρ, τι να κάνουμε ; 😆
φιλάκια (σε σένα ναι) 🙂
(όσο για τα στρες και τι θύελλες, ελπίζω να περάσουν – τάχιστα και ανώδυνα – ) 😛
Αγαπητέ Συκοφάγε
Παρασυρμένος από την παρατηρούμενη γενική επιθυμία που εκφράζει η πλειονότητα των θαμώνων της παρούσης ανάρτησης- κι επιθυμώντας διακαώς να ενταχθώ ισότιμα και με αξιώσεις στο κλίμα που διαμορφώνεται -θα ήθελα να διατυπώσω κι εγώ με τη σειρά μου ακριβώς το ίδιο αίτημα: να μου στείλετε ένα e mail (κι μένα!)
μετά τιμής
Εποψ ο Αττικός
υ.γ να τηρηθεί παρακαλώ η σειρά προτεραιότητας!!!
κάνετε λάθος Έποπα : εγώ δεν έχω κανένα αίτημα ! (για να εξηγούμαστε)
παραμενω απλώς πιστή στις αρχές μου – μην τάξεις σε μικρόν και σε τρελόν – (περιττόν να (μη) διευκρινίσω ποιο απ’ τα δύο (δεν) είμαι) – απλώς δια λόγους σαβουάρ-βιβρ – 😆
(σάς έχω επισκεφτεί – (και μ’ αρέσει το κλαδάκι σας) και θα σάς γράψω και καμιά φορά που θα είμαι σε φόρμα – είδατε τί ωραία που το αφήνω ανοιχτό εγώ ! )
🙂
@Χάρη
Χάρη μας γλυκιά παρεξήγησες !
Δεν έστειλα ούτε ζήτησα e-mail (διάβασε καλύτερα το διάλογο μου με Συκοφάγο ….το e-mail μου θα το έχει ο σερ αν το χρειαστεί από το βλόγκ )…
Βέβαια αν εσύ έχεις παράπονα καλά κάνεις και τα εκφράζεις … για να είμαι δε ειλικρινής θα περιμένω να δω τι απάντηση θα λάβεις …διότι και οι τελευταίες κουβέντες ήταν για την ευγένεια …
@ Συκ .
Α! χα χα
Μπρέ ! …τι φήμες κυκλοφορούν ; χα χα !
Λοιπόν η παρέμβαση της Χάρης μ έβαλε σε σκέψεις….
Προέκυψε δε ο εξής διάλογο με τον εαυτό μου και τον οποίο γράφω εδώ
(που μπορεί να γραφτεί το κάθε τι …χα ) για τυχόν απορίες των αξιαγάπητων φίλων των κλαδιών . …σχετικά με την εδώ στάση μου.
Τι είναι για σένα τα μπλογκς ;
– Ένα «παράλληλο σύμπαν» προς αυτό που βρίσκομαι ψυχή τε και σώματι
και μέχρι τώρα απ όσο ξέρω τα παράλληλα δεν έχουν κοινό τόπο… μόνο να πηδάμε από το ένα στο άλλο …. .
– Αγαπάς το μπλόγκιν ;
– Όχι γι αυτό και δεν ξοδεύω πολύ χρόνο στο άθλημα
– Τι ζητάς στο χρόνο που διαθέτεις ;
– Να κάνω την πλάκα μου γνωρίζοντας πως στην πλάκα μπορεί να ειπωθούν και πολύ σοβαρά πράγματα .
– Σε ποια μπλογκς μπαίνεις ;
– Σε ελάχιστα… κυρίως σ αυτό εδώ
– Γιατί το προτιμάς από τα άλλα ;
– Διότι όπως είπα θέλω να διασκεδάσω χωρίς πρόγραμμα και να εκφράσω ότι έχω διάθεση . Δεν περιμένω ούτε να μάθω κάτι συγκεκριμένο ούτε να εκφράσω κάτι συγκεκριμένο . Ο κ Συκοφάγος είναι Ανεκτικός στο λούνα πάρκ του (σε δέχεται όποιος όπως από διάθεση κι αν είσαι ,όποτε θέλεις και μπορείς χωρίς μούτρα αν απουσιάσεις ) Προσαρμοστικός(δεν σου ζητά να είσαι συνεπής με το θέμα του ) Ευφυής συνομιλητής και προπαντός μέγας Πλακατζής !
Όπως βλέπετε ταιριάζει γάντι στα ζητούμενα μου από το μπλόγκιν (εδώ σε σας ρίχνω το γάντι αγαπητέ Συκ …αν δεν το καταλάβατε …)
ΥΓ . Ρίχνοντας και ματιές στα πέριξ ….έχω βρει εξαιρετικά (για το γούστο μου) κείμενα ….άλλοτε μπαίνω στον πειρασμό να γράψω κάτι… άλλοτε δεν έχω χρόνο …βλέπετε εμένα το αντικείμενο μου δεν είναι η γραφή μα ούτε και το χόμπι μου …έτσι εξηγείται η απουσία πάθους σε μένα ….το οποίο χαρακτηρίζει πολλούς από εσας π.χ την Κόρη της ανοικτής θάλασσας ,τη Χάρη …
τον Τσαλ (άλλο πάθος εδώ ) .κτλ .
Σας φιλώ άπαντες αλά τον Τσαλ σταυρωτά …και ρισκάρω να δεχτώ καμιά ανάστροφη από το ευγενικό του και αγαντοφόρετο χέρι .χα! χα .
Καλή σας Κυριακή .
Λοιπόν, έχω σχόλια απ’ ό,τι βλέπω… Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητος, όπως πολύ σοφά μού υποδεικνύει ο Επόψ ο Αττικός.
Το λοιπόν, φτου [μου] και βγαίνω!
Τσαρλατανοπετεινέ
Ακόμη και το τρίτο πόδι της χαλκιδικής είναι πιο κινητικό από σας. Ξεκουνηθείτε, λέμε, βαλτώσαμε…
Υ.Γ. Τσαλ, merci pour l’information, mon ami. έχω τόση δουλειά στο περίπτερο πού ούτε ξέρω τι κρεμώ στα μανταλάκια…
Την αγορασα την εφημερίδα [γμτ, πάλι «μέσα» μπήκα… «γιάννης πίνει, γιάννης κερνάει»! Μα πως θα γίνω επιτέλους μεγαλοπεριπτεράς αν ο καλύτερός μου πελάτης είμαι εγώ ο ίδιος;
le Stand, c’est moi! ω λα λα
Ελένη Μ.
Καταλαβαίνω το φόρτο εργασίας του καθενός, Ελένη. Όλοι τρέχουμε και μάλλον δεν φτάνουμε. Προσωπικά, έχω τόση δουλειά και λοιπές υποχρεώσεις που ούτε στο γάμο του Φλώρου δεν θα παραβρεθώ τον Οκτώβριο κι ας είχα δεσμευτεί [καλός φίλος ο Φλώρος, ξέρει τις δυσκολίες και δεν παρεξηγεί. τον ευχαριστώ].
Μήτε στα γενέθλια του φιλιότσου μου κατάφερα να είμαι…
Να είμαστε καλά, Ελενη μου, και να ανταμώνουμε με όλους τους τρόπους.
Xάρη
Καλό μου παιδί,
με τα σχόλια σου εδώ μού έφερες στα χείλη τη στροφή από το τραγουδι του Χατζιδάκι:
τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν έναν τρελό
τονε πνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στο γιαλό
Καλό μου παιδί,
«μην τάξεις τ’ άγιου κερί και του παιδιού κουλούρι». Σύμφωνοι. Κι επειδή δεν θρησκεύομαι, παλαιόθεν ως τα σήμερα μόνο κουλούρια [και κάτι παστοκύδωνα] μπορώ να τάζω. Και πάντα ήμουν συνεπής σε βεβαιώ.
Σου έχω στείλει μέηλ από τις 23 Αυγούστου. Απάντηση δεν πήρα ποτέ και θεώρησα πως δεν έπρεπε να περιμένω. Δεν είναι κακό αυτό. Αλλωστε δεν [υπο]χρεώνω τον άλλον προς τούτο. Σου το ξαναστέλνω, στο προωθώ για την ακρίβεια, ώστε να δεις μέρα και ώρα αποστολής. Προφανώς είναι χωμένο κάτω από άλλα μη αναγνωσμένα και δεν θα το πρόσεξες. Το ότι απεστάλη δεν χωρεί αμφιβολία, υπάρχει η αναφορά αποστολής. Δεν χρειάζεται φυσικά να αποκριθείς στο μέηλ, είναι πλέον ανεπίκαιρο, καλο μου παιδί.
σε χαιρετώ ο κυρ-συκοφάγος [σκέτα, δεν μου πρεπουν τίτλοι τιμής, καλώς καμνεις και τους κόβεις]
και κλείνω με μιαν ευχή, πάλι από το τραγούδι που μου έφερες στα χείλη:
έλα κόρη της σελήνης
κόρη τ’ αυγερινού
να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια τ’ ουρανού
Εποπ[τ]α αττικέ
Κάποτε ήξερα ένα μικρό πουλί που έπαιρνε το φτερό του, το βουταγε σε άλικο μελάνι και έγραφε γράμματα προς το νερό. Δεν τα έβαζε σε μπουκάλι, όπως του έλεγαν τα άλλα ζώα του δάσους, παρά μόνο τα ελευθέρωνε πάνω στα κυματα να πανε. «Βαλε τα σε μπουκάλι» του λέγαν επίμονα τα άλλα ζωα «μόνον έτσι θα φτάσουν -κι αν φτάσουν- τα μηνύματα. αλλιώς πνίγονται». Το πουλί όμως δεν τους άκουγε, συνεχιζε να ρίχνει τα γράμματα στα κυματα με την ίδια αστοχασιά. Μια μερα τον πλησίασε ένα παράξενο ψαρι, που βγήκε στα ρηχά να του μιλήσει, εκεί που σκάει το κύμα κι αφρίζει γλυκά η θάλασσα. «Παράξενο πουλί είσαι» του είπε το ψάρι «παράξενα φέρεσαι. Γιατί ρίχνεις τα γράμματα να πνιγούν στο νερό;» το ρώτησε. «Δεν ρίχνω τα γράμματα να πνιγούν» απάντησε το πουλί «να πνίξω τη θάλασσα προσπαθώ σ΄ένα μόνο μήνυμα»…
υ.γ. να σας στείλω μέηλ μού λέτε; μα το έχω ξαναγράψει θαρρώ, εγώ «γράμματα δεν ξέρω και με πιάνουν κλάματα»…
Eλένη Μ.
σε αγγίζει, Ελένη μου, όταν ξέρεις πως οι άλλοι περνούν καλα. είναι μια έγνοια κι αυτό… και χαίρομαι που ο Τσαλ κι έγώ [κι ο Φλωρος με την απουσία Του] σε κανουμε να περνάς καλά. 🙂
τι; μου εριξες το γάντι; ε, να το σηκώσω τότε [μην το δει κανείς χάμω και μας πάρει για ακατάστατους], αμάαααν! …
ωχ!…. λουμπάγκο!!!…. εχω μείνει σε σε στάση …αναλήψεως!
μη με κοιτάς, σαν στραβοσουγιας έγινα, ντρέπομαι. [αλλά έτσι που έμεινα να κοιτώ κάτω, μπορώ να πω πως …ωραία παπουτσια φοράτε Ελενη Μ(ας)! ]
Ελένη Μ(ας, κλπ) : μια που έδωσες τη δέουσα σημασία στο σχόλιό μου, ας σου απαντήσω κι εγώ…δεόντως : δεν επρόκειτο για παράπονα…ούτε για φήμες… Αναγκαστικά απασχόλησα τους συν-κλάδιους με μία συζήτηση που θα γινόταν μόνο με τον Συκοφάγο, αν ο Φλώρος τούς άφηνε να έχουν διεύθυνση μαίηλ εδωμέσα… Πρόκειται απλώς για την προσπάθειά μου να καταλάβω… Αυτό είναι, και δεν είναι και λίγο, ε; 🙂
Ως προς τά «πάθη» : δεν ξέρω πώς τά βλέπεις βέβαια εσύ ακριβώς, αλλά εγώ το βρίσκω (ελαφρώς) υπερβολικό να ονομάζουμε το κέφι (και την αγάπη μας, έστω) για το σπορ τού βλογιν ως «πάθος» – προσωπικά χρησιμοποιώ μάλιστα σπανίως αυτή τη λέξη. (Πάντως το βλόγιν μού αρέσει πολύ – κι έχω γράψει (και θα ξαναγράψω) περί αυτού ( : νομίζω ότι είναι μία κανονική «διάλεκτος» πλέον και, επιπλέον, εξαιρετικά (και δημιουργική και) ενδιαφέρουσα…)
🙂
Στον Συκοφάγο τώρα : Δεν έχω πάρει τίποτα αγαπητέ (άκου «κόρη τής σελήνης», αλλά σωστό με τέτοια ωράρια που έχω εσχάτως…), ούτε άπαξ ούτε δίπαξ, και ξανάψαξα και τώρα μόλις, για να΄μαι βέβαιη. Θα απαντούσα οπωσδήποτε, διότι είναι καταρχάς το ανεπανάληπτο στυλ μου να απαντάω (πάντοτε, έστω και με καθυστερήσεις), πέραν τού ότι (όπως ξέρεις) ήμουν πάντα (και τούτο μετ’ αποδείξεων) εξαιρετικά (φιλικά) διακείμενη προς τήν υμετέραν πτηνομεγαλειότητα…
Προσθέτω το περιττόν πλέον, που επανέλαβα και προς Ελένην, ότι η συζήτηση θα σήκωνε παρεξηγήσεις (δικαιολογημένες εντελώς), διότι απασχολούμε το εδώ σύμπαν με «ιδιωτικά» ζητήματα μαίηλ και ξε-μαίηλ, αν είχατε κι εσείς μια διεύθυνση, απ’ όπου θα μπορούσα εγώ να σάς γράψω.
🙂
υγ 1 : Αλήθεια, από ποια διεύθυνση μού στείλατε το περίφημο – πλέον – μαίηλ, και μάλιστα δις ; Ενημερώστε με μήπως μπορέσει λυθεί έτσι τό περίφημο – πλέον – θέμα 👿
υγ 2 :
[ Κάποτε ο Θεοδωράκης (νομίζω) είχε πει – ζώντος τού ποιητού – τον Σκαρίμπα «ο συμπαθής γέρων τής Χαλκίδας – και ο – όντως γέρος πλέον, ήταν λίγο πριν πεθάνει – συγγραφέας απάντησε πολύ δικαίως θυμωμένος, μού φαίνεται : Γέρος μπορεί να είμαι, αλλά συμπαθής : ποτέ !
Να πω μιμούμενη τον συμπαθέστατό (μου) πεζογράφο :
«Παιδί μπορεί να είμαι, αλλά «καλό» : ποτέ» ! ] 😛
σάς φιλώ, και αν φάνηκα ότι δεν απαντάω, απολογούμαι, αλλά κάπου πρέπει να φταιν τα διαολομηχανήματα …
😳
Χάρη
ψάξε στο μέηλ της vivodi. και ψάξε μήπως βρισκομαι στα ανεπιθύμητα.
καλο βραδυ
@Ελένη Μ.
Απαντώ όπως βλέπεις και ανταπακρίνομαι στον ασπασμό αφού έχει αλλάξει η μέρα, γιατί σήμερα είχαμε αυστηρό πένθος για τον κομαντάντε Αλμέιδα.
@ Email-ική διαμάχη Χάρης – Συκοφάγου
Δεν είχα πρόθεση να παρέμβω, αλλά με τσίγκλησε η ημερομηνία… 23 Αυγούστου. Επέτειος της υπογραφής του Συμφώνου Μολότωφ – φον Ρίμπεντροπ. Να που οφείλεται η παρεξήγηση! Οι αντικομμουνιστικοί κύκλοι που επειχειρούν να ξαναγράψουν την ιστορία φαίνεται πώς έχουν βαλθεί να προκαλέσουν έριδες ακόμα και στα αγωνιστικά κλαδιά μας! Ως επίδοξος… ιστορικός ηγέτης λοιπόν καταδικάζω τον ιμπεριαλισμό για τη δόλιο διαβρωτικό του ρόλο και καλώ όλες και όλους να συμφιλιωθούν και να συστρατευτούν κατά του κοινού εχθρού!
Κάνω και γω μια ανατροπή στην (επιβεβλημένην) «σειρά» απαντήσεων, δια λόγους στυλ (μάλλον) απλώς :
Τσαλ, ήθελά-τα κι έπαθά-τα : ας είναι καλά ο Συκοφάγος, με τον οποίον δεν αντέχω να’χω (ούτε) μικρο-προβλήματα : κι έτσι : παρεξηγιάρα θεωρήθηκα, μετά πάθους ότι βλογάρω θεωρήθηκα, φήμες ότι διασπείρω θεωρήθηκα, και τώρα, νά σου και συ : «διαμάχες» ! Βρε χριστιανέ μου (τρόπος τού λέγειν), επαναστάτη τις ημερομηνίες τις διαβάζεις άριστα, εμένα δεν μπορείς να με διαβάσεις ; Τεσπα. 🙂
Επί τού αμέσως ενδιαφερομένου ( ; ) (και δικαίως μάλλον σιχτιρίζοντος πλέον) τώρα @ Συκοφάγου : Τίποτα απ’ όλ’ αυτά αγαπητέ : έκανα πλέον όλες τις δέουσες ενέργειες και κατάλαβα όπερ έπρεπε να έχω καταλάβει ήδη από την αρχή : Ο Τεχνικός Φταίει ! Διότι έστειλα μαίηλ προς Εαυτήν και είδα : Δεν λαμβάνω τίποτα, Άρα : Θα τον σουβλίσουμε παρέα … ενημερώθηκε (αύριο αν δεν το λύσει, υπάρχει και η Πορφυροτάτη (Τάλις) ήτις διαθέτει και γκιλοτίνα…)
Καλό σας βράδυ, Σερ
😳
Αβάνα, 14 Σεπτέμβρη, 51ο έτος της Επανάστασης
Επιβεβαιώνω τις φήμες για αντεπαναστατική συνωμοσία στις 23 Αυγούστου, από πληροφορίες της υπηρεσίας.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Manuel Piñeiro Losada
Xαρη
Θεωρείται λήξαν λοιπόν.
barbarroxa
Μπαρμπαρόσα, καλώς ήλθες [ο κόσμος λέει καλημέρα πρώτα…]
Πειρατή μου, για κανε λίγο έτσι τα κόκκινα γένια σου, λίγο πιο πολύ, ώπα… αρκει, νταξ!
Ναι, γνωστή φυσιογνωμία! Πρέπει να σε έχω πετύχει να κουρσευεις τις Κυκλάδες και μετά να στρατευεσαι στον στόλο τον οθωμανικό. Τώρα ήλθες να φέρεις το κουρσος σου εδώ ή να συνεχίσεις να κουρσεύεις;
Αντε και -επεδή είσαι συ- Venceremos!
Ορίστε, αφού ήρθε κοτζάμ κοκκινογένης κομαντάντε από τον… τάφο για να με δικαιώσει, I rest my case, εις την βαρβαρικήν.
Μόνο που προφέρεται Μπαρμπαρόχα στα ισπανικά. Με τον άλλο τον Μπαρμπαρόσα στον Αλγερίνο πειρατή δε νομίζω να έχουν σχέση. Δεν μπορείς να ξέρεις ποτέ όμως… Ως απόγονος ισπανών μεταναστών δεν αποκλείεται να είχε και αραβικό αίμα!
Tσαρλατανοπετεινέ
take the case and run! Εμείς εσένα ξέρουμε εσένα εμπιστευόμαστε! [ασε που ο άλλος είναι αξουριστος και …τσιμπιέμαι]
αλλά από ό,τι βλέπω θα έχετε πολλά κοινά στοιχεία [κι αν αφήσεις μουσια, ακόμη περισσότερα]
Το λοιπόν, να σε ξαναματαμανακαλοσωρίσουμε και πάλι για μια φορά ακόμη, Μπαρμπαρόχα, στο πειρατικό του κάπτεν Τσαλ!
Παρών!
hermanito
αν πάρεις εσύ τα βουνά
να πάρω εγώ τις θάλασσες;
porfavor!!!
» O Captain(s)! My Captain(s)! «
παρούσα κι η αφεντιά μου!
[πάμε για ολομέλεια; αν είναι να φέρω και τον παπαγάλο μου!]
@Συκοφάε
Το ξέρω ότι με ξέρετε και με εμπιστεύεστε, αλλά καλό είναι να ανοίγει ο δρόμος και σε νέα… στελέχη. Βλ. στάση σ. Δραγασάκη.
@capitan abubida, aka senor por favor
Με ρίχνεις έτσι, οι θάλασσες είναι πολύ μεγαλύτερη επικράτεια. Σου αναθέτω για την ώρα να επιτηρείς τα Κανάλια της Φλόριδας. Το θαλάσσιο και τα τηλεπτικά που κάνουν αντεπαναστατική προπαγάνδα.
@δόκιμη ΗΡ
Εσύ παιδί μου έχεις καλές προοπτικές στο επάγγελμα… σφουγγάρισες καλά το κατάστρωμα;
@θορυβώδη κάπταιν
Εεε μη φωνάζεις πολύ συνάδερφε, να πάρουμε και κανέναν υπνάκο στην αιώρα όσο έχει μπουνάτσα! Μαζί με τον παπαγάλο βάλε και ένα δίσκο Καβαδδία στο… γραμμόφωνο.
tsalapeteinos,
δεν έχω με τι
μόνο χαμένοι ποιητές μ’απόμειναν
και το βαθύ πορτοκαλί μου μεσοφόρι
δεν κάνει για τέτοια δουλειά
@ΗΡ
Εντάξει, τότε θα σε βάλουμε βιβλιοθηκάριο του πλοίου και ορντινάτσα του καπετάνιου. Δε θέλουμε ανταρσίες πριν τη μεγάλη μάχη και το πλούσιο πλιάτσικο που προδιαγράφεται!
Κατάλαβα πάλι σε μένα θα πέσει το σφουγκάρισμα και η λάτρα…δε μου έφτανε το μπλογκ μετά από τις φιέστες τώρα θα έχω και το κατάστρωμα.
το γκ στο σφουγγάρισμα ήταν σκόπιμο!
tsalapeteinos,
δέχομαι !
προς στιγμήν φοβήθηκα
πως ήταν δύο οι καπετάνιοι ..
σκέφτομαι όμως τώρα
πως για να μαζευτεί μια ανταρσία
δεν είναι ο καπετάνιος που πρέπει να καλμάρω
και κάτι δεν μ’άρέσει σ’αυτή την προοπτική ..
πρέπει επίσης να ξέρεις
πως είμαι και καλή μαρκόνισσα
(παίζει και σόναρ)
για κάνε ένα πλάνο
και για φυσική δραστηριότητα
ευχαρίστως
θα βοηθήσω στο σφουγκάρισμα
Οδηγίες προς ναυτιλομένους
ο Ναυτίλος θα κατέλθει εντός ολίγου στις 20.000 λευγες. Όλο το πλήρωμα παρακαλείται να λάβει θέση.
υ.γ. αφήστε το «γάμα» στον αφρό, άλλωστε το «κάπα» το χρειαζόμαστε και για την άγκυρα
Captain Nemo, από το πλήρωμα δεν είναι κανείς εδώ αντιθέτως βλέπω απο μακρια να πλησιάζουν…
Μα τα μουστακια του γιγάντιου μπαρμπουνιού, Captain Sparrow! Αναλαμβάνεις τη γέφυρα! [Μου είναι δυσκολο, αλλά θαρρώ σε εσένα μπορώ να εμπιστευτώ τον Ναυτίλο!] Εγώ πάω να φερω τους πορτολάνους του Δεύτερου Βυθού, 20.000 λεύγες είναι πια πολύ λίγο αν πλησιάσουν κι άλλο αυτοί…
Πρόσω ολοταχώς, ή μάλλον Κάτω ολοταχώς για τον Δεύτερο Βυθό!
Kαι γρήγορα δίοτι μπορεί να έλθουν [κλικ, παρακαλώ] και αυτοί…
Στάσου καπετάνιο μου!
Εδώ είναι οι πορτολά(γ)νοι όλων των βυθών!
Τι θα κάνουμε με τα γυναικόπαιδα όμως;
Θα τα αφήσουμε στο αραξοβόλι υπο την προστασία του hermanito; Ίσως του κακοφανεί που τον αφήνουμε στα μετώπισθεν. Αλλά πρέπει να πάρεις γρήγορα μια απόφαση!
Είμαι στις διαταγές σου yo ho…
Captain Sparrow
Πάντα μεριμνάς για τους άλλους! Γιαυτό σου εμπιστεύτηκα τη γέφυρα. Οχι, δεν θα αφήσουμε κανέναν πίσω, άλλωστε υπάρχουν θέσεις κενές όπως λέει το παρακάτω
ας περιμένουμε, τοτε λίγο ακόμη , καπετάνιε!
Ρετάρισε ο μπούσουλας και κοίτα πού πήγα στα καλά καθούμενα – θες η αλμύρα, θες το ρούμι…ποιος ξέρει.
φύλα τσίλιες μην έρθει κανείς και με πήραν τα ζουμιά
Συκοcapatain τι θα γίνει;
Θα σαλπάρουμε καμιά φορά, κοντεύω να
βαλαντώσω στο κλάμα
Ο μπουσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;
Δικιά σου η γεφυρα, Captain Sparrow. Mα αφού το έπαιξες το ένα καρτίνι , άκου με κι εβίβα…
θα σαλπάρουμε, πρώτε, αλλά μπορεί να αράξουμε στα ανοιχτά
καπετάνιε, ελπίζω τούτο δω να φέρει και το αυτόμολο πλήρωμα πίσωθε για να ξεκινήσει το μπάρκο
μπορεί να τους φέρει κι αυτό:
εγώ πάντως λύνω τους κάβους!
Άνοιξε πανιά επιτέλους!
α! μα θα το πω τελικά!
Τα κορίτσια τις προάλλες μπορεί να με ξεθέωσαν
αλλα περάσαμε πολυ καλά
ενώ απόψε περίμενε και περίμενε
«ο Ναυτίλος θα κατέλθει εντός ολίγου στις 20.000 λευγες. Όλο το πλήρωμα παρακαλείται να λάβει θέση. »
Αυτά έλεγε αγαπητοί μου στις 6:59
είναι 1:49 κι ακόμα τίποτα.
Έχω δίκαιο να ξεσηκώσω το πλήρωμα
-όταν έρθει- σε ανταρσία ή όχι;
1και 50 πήγε!
Κορίτσια θα βρούμε στα λιμάνια, μην έχεις έγνοια…
κι αν θες να η προσευχή μας
Ντάξει, άνοιξα πανιά, έλυσες τους κάβους, βίρα την άγκυρα και φύγαμε [έχω ωστόσο αφήσει μια μικρή μπενζινάκατο στην προκυμαία μη και θέλει κανείς να μας προφτάσει]
νταξει Capain Nemo!
Δεν πιστευω τωρα που φευγουμε μόνοι να μου κάμεις καμιά ανταρσία και με κλείσεις μπαλαούρο…
ουτε τον παπαγάλο δεν πήρα μαζί μου….
με τουτα και με κείνα, δεν σε ρώτησα…
τι άλλο θα έχει στο μπαλαούρο εκτός από μένα; δεν πιστευω…
Τι να τον κάνεις τον παπαγάλο όταν έχεις τσαλαπετεινό μαζί σου;
Αντραρσία σε τράτα που ξανακούστηκε;
Ησύχασε, δε έχει τίποτα στο αμπάρι, μόνος είσαι ούτε τσουβάλια σόγια -ξεφορτώσαμε…
Τράβα στην κουκέτα σου, Πρώτε! [μα εχει η τράτα κουκέτα; έλα, ντε…]
Θα μείνω εγώ βάρδια, κι άλλωστε
καλό ξημέρωμα, Πρώτε.
Θα φουμάρω ένα τσιγαράκι πρώτα στην πλώρη
ξέρεις τώρα, το αλφαβητάρι των άστρων
το διαβάζεις καλύτερα τις νύχτες χωρίς φεγγάρι.
Δες τη θάλασσα καετάνιε !
Είναι…
Θα έχει τελειώσει το τσιγάρο, υποθέτω [καμελ;] Και τώρα που πας στην κουκέτα εγώ θα το παίξω Οδυσσεβάχ
Ποιά κουκέτα; Εδώ θα γείρω λιγο στο κατάστρωμα
γιατί πλάγιάζω για να κοιμηθώ κι ο λογισμός με δέρνει…
Λοιπόν τώρα που απόκαμες και έγειρες σαν βέρος θαλασσινός προς το σταβέντο του καταστρώματος, θα βάλω αυτό να το πάρει ο αστρολάβος σου. Ας το υπολογίζει κι αυτό
Kαλό ξημερωμα.
γλεντοκόποι της θάλασσας,
δεν σας πρόλαβα
και καλώς.
Σειρήνες εν όψει
και .. «το γιούσουρι, που ώρες ψηλώνει και θεριεύει ως το πρόσωπο της θάλασσας· ώρες χαμηλώνει και γίνεται κάστρο αγύριστο, με τους ρόζους και τα κλαδιά, με τις ρίζες και τ’ αντιρίμματα! Κάτω στο νησί μας το έχουν μόλογο! Γενιά σε γενιά το παραδίνουν οι ναύτες και πάει από πατέρα σε παιδί, από παιδί σ’ αγγόνι, πάντα μεγάλο, θαυμαστό πάντα, σκληρό σα σίδερο, δυνατό σα λέοντας, ψυχωμένο κι αθάνατο σα στοιχειό.
Εκείνοι που το πρωτόειδαν έσβησαν από τη θύμηση των ανθρώπων τώρα. Εκείνοι που ονειρευτήκαν να το κόψουν, κοιμούνται αξύπνητα στη γη ή και στα βάθη της θάλασσας. Εκείνοι που πήγαν γυρεύοντάς το, δε δευτέρωσαν το σκοπό τους.
Έχει, σου λένε, κατιτί πλάνο κι επίβουλο, και αλλάζει χρώματα και αλλάζει σχήματα και γλιστρά σαν χέλι και θεμελιώνεται σαν πύργος και φωσφορίζει σαν ωκεανόψαρο, που λύνεται το σώμα με το πρώτο αντίκρισμα. ..»
μέρα καλή
και τούτο από μένα
για ματόχαντρο
και καλοτάξιδο το μπάρκο σας
καλό μου ταξίδι και μένα
@τσαλαμούτσο
Έτσι εσύ μούγγα στη στρούγκα. Και μετά πέσε στη θάλασσα να πιάσεις και κάνα… λούτσο για το δείπνο.
@Υπερπερφορατρίς καμαριέρα/ορντινάτσα/διασκεδάστρια
Θα καταρτιστεί πλήρες οργανόγραμμα μόλις πιάσουμε λιμάνι… Προς το παρόν εφαρμόζουμε ελαστικές αρμοδιότητες και ωράρια, ανάλογα με τις υπηρεσιακές ανάγκες. Και μια και ανέφερα λιμάνι… τιμή και δόξα στους Inti Illimani!
@Ψευδεπίγραφε Νέμο
20.000 λεύγες βάθος δεν υπάρχει ούτε αν κάνεις… διαμπερή γεώτρηση στην υδρόγειο. Τόση ήταν η απόσταση που «έγραψε» το κοντέρ του Ναυτίλου όσο ήταν επιβάτης ο δρ. Αρονάξ. Πήγαινε βγάλε καμιά ναυτική σχολή, καπετάνιε του γλυκού νερού!
@Κάπταιν Σπάρο
Εσύ δεν πήρες σύνταξη μετά το… τρίκουελ;
@αμφότερους καπετανίσκους
Τι έγινε, αποσύρθηκα ένα βράδυ κι εγώ στα ιδιαίτερα καρτιέ μου και το κάνατε… καπετανάτο εδώ; Να θυμίσω στους επίδοξους δελφίνους ότι η βάρκα που έχουμε δεμένη στο πλάι δεν έχει ακόμα κυβερνήτη! Τα βίδεα δυστυχώς δεν μπορώ να τα δω από τα γραφεία της… ναυτιλιακής εταιρίας, αλλά φαντάζομαι… δύσκολες βάρδιες, κακό ύπνο και μαλάρια για το τσούρμο – όπως προβλέπεται σύμφωνα με την ένδοξη πειρατική παράδοση.
@Πρωινή ΗΡ
Σειρήνε; Μας ξετρύπωσε η Κόστα Γκουάρντα; Γρήγορα κατεβάστε μαύρα πανιά και μεταμφιεστείτε σε… σκελετούς και σαλάχια!
tsalapeteinos,
άλλαξα γνώμη τελικά
θα προτιμήσω
να επιβλέπω τις επισκευές των μηχανών
και την συντήρησή τους
κάθε φορά που θα χρειαστεί
μια που μιλώ τη γλώσσα τους
είναι ό,τι καλύτερο μπορώ να προσφέρω
και ίσως και πιο καλοπληρωμένο
BTW
μήπως έχεις το Inti-Illimani /Viva Chile!
γιατί μου τελείωσε ?
@ΗΡ
Τι μηχανές καλέ, ιστιοφόρο είναι το σκάφος. Επειδή έχει χαμηλότερο… τεκμήριο. Υπάρχει όμως κενή θέση αρμενιστή/αζεριστή.
Θα σε γελάσω για το άλλο, πρέπει να κάνω ανασκαφές στην «απαγορευμένη» δισκοθήκη μου. Δεν το έχουν οι συνάδερφοι ηλεχτρονικοί πειρατές;
Saludos a todos
κάτσε να δουμε τι εχουμε εμείς στις τσέπες μας…
χμ…
Aνθέ του βαλσαμου
να σε κεράσω συμβιβαστικά αυτό…
Hypericum Perforatum
Eλειψε η συντροφιά σου [ομού μετά της Συνοδοιπόρου] στον καπετάνιο μου! Μη μου τον αφήκετε να ασπετάρει παλαι ποτέ. Τόμου λυπάται, κυρά μου, και δεν τονε βαστεί η καρδιά έτσι. Κι είναι κι η κολεγιά μου που δε σώνει να υποκαταστήσει. Ναίσκε, κυρά των ανθών και των διαθέσεων;
Γιούσουρι, έγραψες… [και «μύρο το κύμα που τον τύλιξε» τον Καρκαβίτσα…]
Εχω ένα κομπολόι από γιούσουρι. Σαν το ξεκουκίζω ανάβει το αλατι μέσαθε και μυρίζει θάλασσα. Μαύρες χάντρες, μαυρη θάλασσα.
@ tsalapeteinos: Νταξει αφεντικό, βουτάω τώρα. Αμα αργήσω λίγο, ξέρεις εσύ όλο και καμια γογρόνα θα με έχει παρασύρει…στο μεταξύ βάλε τηγάνι στη φωτιά. Και μια κατσαρόλα με νερό μπορεί να έχει και κακαβιά απόψε να στώσει λίγο το στομάχι μας απο το πιοτί και το ξενύχτι.
Να είναι κι οι πατάτες, τα κολοκυθάκια και τα καρότα έτοιμα – μη καθαρίζω ο έρμος μετά τη βουτιά.
@tsalapeteinos: Δεν έχω ολοκληρώσει το έργο μου ακόμα και συνεχίζω ακάθεκτος: Pirates of the Caribbean 4: On Stranger Tides, υπομονή μέχρι το καλοκαίρι του 2011.
Ακου εκεί σύνταξη, εδώ άλλοι με διπλάσια χρόνια απο τα δικά μου διεκδικούν βουλευτικές έδρες…
Kαπετάν Τσαρλατανοπετεινέ
Σου βάλαμε απουσία χτες! Ολο λόγια και φιοριτούρες είσαι. Μας έχεις ταράξει στην πειρατολογία και από «τηγανίτα τίποτα»…
Τουλάχιστον, δεν έλεγες στον φίλο σου τον Μπαρμπαρόχα να κοπιάσει!
Να μην επαναληφθεί, τσαλαπατημένε!
Captain Sparrow
καλά δεν τα λέω, καπετάνιε μου, εν γενει και a todos?
Μα έχω μια υποψία, καπετάνιο…
Αυτή η ανάρτηση είναι στοιχειωμένη. Δεν κλείνει με τίποτε…
Hypericum Perforatum,
απούσα Συνοδοιπόρε
εκλεκτέ σύντροφε της ψεσινής βραδιάς
κι αδελφέ μου μονάκριβε.
Απόψε, μέρα που είναι λέω να φάμε όλοι μαζί. Περμένω κάτι ψαράκια, από ώρα σε ώρα, κρασιά βλέπω ότι έχει αρκετά η κάβα, βράζω και λίγη φάβα Σαντορινιά και κάτι χορταράκια άγρια.
Αναψα και το φούρνο να ψήσω μερικά κυδώνια με μπολικη ζάχαρη κανέλλα γαρύφαλο και μισο ποτηράκι ρούμι. Η σαντιγί είναι στο ψυγείο στο μεγάλο μπολ.
Τσαλαμούτσε
Αν πας να βουτήξεις να σου δώκω παραγγελία για κανα κοράλι; Θέλω κι ένα δευτερο για τη συλλογή μου. Αν πάλι σε πλανέψει γοργόνα, χάρισε της το. Για καλο θα πάει. Τι στα χέρια μου, τι στα μαλλιά της.
Τσαλαπετεινέ
μη φάμε πολύ όμως. μετά να χορέψουμε. κι αλλος σαν κατσίκι κι αλλος σαν αερας κι άλλος ο ίδιος ο χορός.
tsalapeteinos,
να κάνεις
πολύ έχεις αράξει ..
Φυσικά η πρόσκληση ισχύει για όλους -Xαρη, Eλένη Μ. , Кроткая Stamp ,κόκκινο μπαλόνι, undantag, Ελβα, N.Ago
– που αποβιβάστηκαν απο το τραίνο για να καταλήξουμε (;)
σε θαλασσινό φαγοπότι. (Στην πρόσκληση περιλαμβάνονται και οι σχολιαστές άλλων αναρτήσεων, προηγούμενων και επομενων- το τραπέζι μας χωράει όλους κι ας στριμωχτούμε λιγάκι. Για τα ψάρια μην ανησυχείτε. Πολλαπλασιάζονται όταν υπάρχει καλή διάθεση)
Ελπίζω να μην έχω ξεχάσει κανένα και προκύψει καμια παρεξήγηση.
υγ.Όσο για τον ανορθόγραφο barbarroxa, ας το διορθώσει- barbaroja -κι ας έρθει κι αυτός.
Captain Nemo,
θέλω να το δώ
και όχι μονάχα
πέταξέ το μου
και στο πετάω πάλι
υπόσχεση
Τσαλαπετεινός,
να φάμε αντάμα
φάβα ναι
χορταράκια άγρια επίσης
κρασιά και πνεύματα..
κυδώνια μμμ..
χωρίς σαν τη γη
αλλά μια παράκληση:
το δικό μου το ψαράκι
ωμό κι αμαρινάριστο
παρακαλώ
και θα πάω στην κουζίνα
να το φάω μόνη
να μην ταράζεστε
sikofagos,
ευχαριστώ για τη τζούρα από Inti-Illimani
για αναποδογύρισε τσέπες..
άλλο έχει ;
και συγνώμη
που δεν τήρησα την προτεραιότητα
πρώτη φορά μου συμβαίνει
δεν θα το ξανακάνω
η των ανθών και των διαθέσεων
μα και των -τρόπων
Το τραπέζι είναι στρωμένο!
Θα κρυώσει η κακαβιά…
Καλησπέεερα !
Οι μυρωδιές τση κακαβιάς ….γρικάται απ αλάργα !
Τόμου (μόλις ) έλαβα το κάλεσμα κίνησα και ήρθα κολυμπώντας .
Καλώς σας βρήκα το λοιπόν ταξιδευτές γλεντοκόποι .
Να σας αφιερώσω και κάτι τις που σας ταιριάζει
Τσαλ (μου) άκουσα ψάρια και ήρθα 😛
(Πολλή θαλασσοκρατορία έχει πέσει στα κλαδιά εσχάτως…
Θα βραχούνε και θ’ αρμυρίσουν …
Και καλά τα κλαδιά – αυτά αντέχουν – τα Πουλάκια πώς τα βγάζουν πέρα με τόση θάλασσα εδωμέσα ; και τα Πούπουλα ; …. (πού’σαι βρε Κροτ…)
…καλά, ξέρω ξέρω : είναι για να δω και γω λίγο κύμα, που δεν είδα φέτος… 😀
Τσαλ, κράτησέ μου κάτι, κι εγώ σού στέλνω ψάρι γραπτό –
φιλιά 🙂
υγ : Θαλασσοπαίδι έφυγες ήδη ; Καλό σου ταξίδι – ήξερα για αύριο…
Αμα τελειώσατε με την κακαβιά να μαζέψω τα πιάτα
και να φέρω την αστακομακαρονάδα…
Έχετε όλοι κρασί;
Έχω κρασάκι εγώ
Εβίβα ! !!!!
Ανοικτά μυαλά και ανοικτές καρδιές !
Θαύμα η κακαβιά Τσαλαπετεινέ …γεια στα χέρια σου !
Χάρη μας στην υγειά σου !
γεια σου Ελένη Μας ! (σ’ έχω χάσει λίγο, αλλά … μυρίζω θάλασσα και Κρήτη πάνω σου – κι αυτό μου φτάνει… 🙂 )
Μάστορα καβούρια έχεις ;
(αστειεύομαι προς θεών, δεν τρώω καβούρια παιδί μου! – και τούς αστακούς τούς κακόμοιρους τούς λυπάμαι, αλλά…καλά δεν το συζητάω – μ’ αρέσουν και χωρίς μακαρόνια ! )
Εβίβα σε όλους!
Στην υγειά σας!
Τυράκι στα μακαρόνια;
Και το πιπέρι εδώ είναι.
Το κρασάκι …μας πάει στο χορό ή στην αμπελοφιλοσοφία (με την καλή έννοια ) χορό δεν βλέπω ακόμα ….οπότε θέτω στη τάβλα(τραπέζι) το στίχο ριζίτικου τραγουδιού
(δεν θέτω το τραγούδι γιατί φοβάμαι πως γίνονται βαρετά αυτά τ ακούσματα στα άμαθα αυτάκια …)
Κόσμε χρυσέ
Κόσμε αργυρέ
Κόσμε μαλαματένιε
Ψεύτη κόσμε !
Κόσμε και ποιος σε χάρηκε και ποιος θα σε κερδίσει ;
Εγώ κόσμε σε γλέντησα
μα δε θα σε κερδίσω
Πεζός περπάτησα βουνά
στους κάμπους καβαλάρης .
Χάρη μου να σου πω πως κι εγώ μ έχω χάσει ;
Δεν θα ναι πέρα για πέρα ψέμα …
Ευτυχώς όμως που κάποιοι καλοί άνθρωποι οργανώνουν και καμιά μάζωξη….και όχι προεκλογική μπρ !
Ελπίζω να μην έδωσα ιδέα στο Τσαλ χο !
Άντε στην υγειά μας και σε μαζώξεις πραγματικές !
Τσαλαπετεινέ
Οι μουσικές που βάζεις στο μπλογκάκι σου ……μπας και είσαι μουσικός ;
Πάντως πολύ μου αρέσουν !
Ελένη Μ(ας), Τσαλ (Μας), και λοιπές (η γνωστη syntax αυτό)
θα φέρω αψέντι – πάει με τούς αστακούς – και τα καλαμάρια
(Ελένη να’σαι συ καλά, κι όλα θα περάσουν… μερσί για το έ ξ ο χ ο ριζίτικο απ’ τη μεριά μου)
🙂
Χάρη να σου βάλω λίγα αυγά; – ήμασταν τυχεροί πέσαμε σε αστακομάνα- θα κρατήσω λίγα για το μικρό που με ειδοποίησε ότι κάτι του έτυχε και θα έρθει λίγο αργότερα.
Ελένη Μ. Περίμενε λίγο για το χορό, δεν έχουν αποφάει ακομα οι άνθρωποι, καλό είναι το ριζίτικο «στους κάμπους καβαλάρης» τι ωραίο! Κατεβαίνω στο υπογειο να φέρω ένα κρασάκι ακόμα, Χάρη άσε τα πιάτα θα τα μαζέψω εγώ, μη σε νοιάζει.
στο μεταξύ να έχουμε και λίγη μουσική…
αλλά γιατί έχω την αίσθηση ότι κάποιος κάθεται στα σκοτεινά και μας βλέπει; Μπα, ιδέα μου θα ναι!
Θα σας καληνυχτίσω εγώ ….καλή συνέχεια …αν …ευχαριστώ για τη σούπα Τσαλαπετεινέ
Α! εδώ είστε ;
Χα χα ! νόμιζα πως γλεντάω μόνη μου ….
Ωραίο το τραγουδάκι Τσαλαπετεινέ
Χάρη θα περιμένω να δοκιμάσω το αψέντι …δεν έχω ιδέα πως είναι …θα μπορώ να διαβάσω μετά ; (διότι πρέπει ) …
Πού πάς έχουμε και γλυκό
δυό λεπτά να σερβίρω…
@HP
Εγώ βρήκα αυτό από τους Ιντιλιμανιώτες (κατά Πασαλιμανιώτες)
@τσαλαμούτσε/καμακιστά
Επειδή δεν είμαι πολύ ταχτικός στα γεύματα, αν αργήσω… φάτε. Μην ξεχάστε να ταίστε τα σκυλόψαρα!
@Δύτη Ζακ Σπαρό εκ Τορτούγκα (όπως λέμε Ζακ Μπαρό)
Περιμένω με ανυπομονησία να δω τους Πειρατάς Νο19: Ανταρσία στο ανακαινισμένο Ακίλε Λάουρο (και ο νοών νοείτω)
@Ψευτονέμε
Ο Μπαρμπαρόχα είναι εκλεκτικός στις δημόσιες εμφανίσεις του. Πέραν των πολλών ασχολιών του, δεν είναι και εύκολο να παίρνει συχνά άδειες από τον… Κάτω Κόσμο.
@Χάρη
Το έλαβα το πεσκέσι με το ψάρι και το προώθησα στο… μάγειρα. Καλομαγείρευτο και ευκολοχώνευτο να ναι 🙂
@Ελένη Μ.
Κοίτα να δεις που δεν έχω πολύ ώρα που γύρισα από προεκλογική συγκέντρωση σε κλειστό κύκλο. Αυτοί οι παπαράτσι παντού χώνονται!
Αφήνω τώρα το καράβι ακυβέρνητο και το πλήρωμα ακηδεμόνευτο για να απολαύσω την εκπομπή του Γ. Γεωργίου (του αθλητικού συντάχτη, όχι του υποψήφιου βουλευτή του ΛΑΟΣ)
Χάρη
Με Γ Λυκιαρδόπουλο να μου σερβίρεις το αψέντι αύριο καλή μου…
Τσαλαπετεινέ το κυδώνι σου μμ! θαύμα ….
Πάντα τέτοια ….και ζωντανά ! ξαναλέω ….μπας και διαβαστεί από Κεφαλονιά μεριά …και μας καλέσει κάποιος ένα σ/κ .
Καλή συνέχεια !
Τσαλ
Χα ! γεια σου Τσαλ ήρθες φουλ ενέργειας βλέπω Σε κλειστό κύκο …μάλιστα …
@Hermanito, πεινούσαμε και φάγαμε αλλά σου φύλαξα μεζεδάκια. Να σου ζεστάνω κακαβιά, ή θες αστακομακαρονάδα;
Έφαγες; Σε προεκλογική συγκέντρωση; Και θες να το πιστέψω; Εκτός πάλι κι αν είναι ο Μαμαλάκης είναι υποψήφιος…
@Ελένη Μ. Να σου βάλω λίγο κυδώνι ακόμα; Μην ανησυχείς έχει μπόλικο. Φέρε το πιάτο σου…περίμενε να βάλω και λίγη σαντιγι…έτσι και λίγο σιροπάκι.
@Χάρη, θα σου στείλω ταπεράκι με το γλυκό.
@ Captain Nemo, 😉
@Ελένη Μ.
Σε κλειστό συνωμοτικό κύκλο, πάντα!
@Αδερφέ σιτιστά
Ευχαιριστώ έφαγα ελαφρά στη συγκέντρωση. Σάντουιτς με ξερή γαλέτα και παστό βακαλάω Αρχάγγελσκ, από τις προμήθειες που είχαμε κατάστει στην… Κροστάνδη. Ότι περίσσεψε από το τσιμπούσι σας να το αλατίσετε και να το βάλετε σε βαρέλια, για τις δύσκολες ώρες.
Αδελφέ
Επισύναψα ταπεράκια σε ηλεκτρονικά μηνύματα και τα έστειλα σε όλους όσους δεν ήρθαν χθες βράδυ. Το δικό σου και του κυριου ΣυκοΝεμου το έχω βάλει στην κατάψυξη. (Δεν πιστεύω να επιμένεις να βάλω τα μακαρόνια στο βαρέλι με αλάτι)
Να φας καλό πρωινό πριν φύγεις. Και να πιεις και μια πορτοκαλάδα. ‘Αντε γιατί σε βλέπω πολύ ταλαιπωρημένο.
Τσαλαπετεινός 16/9/09, 5.01 μ.μ.
Μου φαίνεται δεν έχω ξαναβρεί τέτοια πρόσκληση στη βλογόσφαιρα. Ο φούρνος σου πάντα βγάζει γλυκό ψωμί.
υ.γ. Α! και ανορθόγραφος ο barbarroja… ε, εκείνες τις εποχές δεν πήγαιναν σχολείο εύκολα. Κι η ζωή ήταν [και παραμένει] το καλύτερο σχολείο. Γιαυτό κι αφήνει τους περισσότερους μετεξεταστέους…
Hypericum Perforatum 16/9/09, 5.01 μ.μ.
να το δεις; οσκε, κυρά μου! χάρισμά σου με την πρώτη ευκαιρία.
[μόνο που και που, να με αφήνεις να το ζυγίζω λίγο στα χέρια μου, για το αλάτι που ανάβει, καταλαβαίνεις…]
Hypericum Perforatum 16/09/2009, 6:26 μμ
οι τσέπες μου άδειασαν…
μα, ανοιγω τα χέρια μου και βλέπω ένα μικρό πουλί
ένας κόνδορας που μάχεται να πάει ψηλά
σας τον ελευθερωνω
να έλθει να σας βρει
με το ένα , με το δύο, με το τρία…
οοοπ!….
Τσαλαπετεινός 16/09/2009, 11:54 μμ
@»αλλά γιατί έχω την αίσθηση »
την αίσθησή σου και τις αισθήσεις σου [να] τις εμπιστευεσαι, Πετεινότατε. και καλώς καμωμένο.
Tsal, πειρατή του γλυκού νερού
θελουμε Βarbaroja! Τώρα! Το βασίλειο μου για λίγο Κοκκινογένη [Και κοκκινέλι, επίσης. Κι ας είναι πρωί ακομη]
Έγινες και ψαράς και μαζευεις ψάρια, βλέπω…
Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης!
Κάτι σε κοκκινολαίμη σας κάνει
-αν και αργούν οι Αποκριές μπορώ να μασκαρευτώ.
Ελένη Μ. 17/09/2009, 12:42 πμ
Καλη σου μέρα, ημισυντοπίτισσα
Αραγε η απόσταση Κεφαλονιά-Αθήνα είναι ίδια με Αθηνα-Κεφαλονιά; Βλακώδης η ερώτηση το δίχως άλλο, μα είναι που εγώ θέλω δυο μέρες να πάω και να ‘ρθω, και ένα Σ/Κ το τρώω στους δρόμους μόνο. Τώρα για παραπάνω από Σ/Κ ποιος ανθρωπος αντέχει την Κεφαλονιά; Ρώτα και την έτερη ημισυντοπίτισσά μου [από Ιονιο μεριά] που ξέρει να σου πει και για την Κεφαλονιά και για τους Κεφαλονίτες.
Χειροφιλώ
Τσαλαπετεινός 17/09/2009, 1:01 πμ
🙂
το ποστ αυτό σου χρωστάει άπειρη ευγνωμοσύνη, Πετεινότατε.
και πώς ξεπληρώνεις το καλό, τόσο φτωχός αν νιώθεις;…
Φτωχούλη του Θεου
Το ποστ μου το `χει ξεπληρώσει ήδη με χορούς, τραγούδια
βαρκάδες, ποτά, ξενύχτια και κυρίως καλή παρέα.
Καλημέρα σε ούλους!
Κοκκινολάιμη
και κοκκινη αλεπού να γινόσουν και να κινδύνευα να με φας, πάλι καλώς τονε θα έλεγα! 🙂
καλή παρέα, ακριβές λέξεις, πιο ακριβές στιγμές.
Σεφ και βλογοδεσπότα Τσαλαπετεινέ, Ελένη Μ., Χάρη, ΗΡ και Τσαλ
[και λοιποί φίλοι, αόρατοι και διακριτικοί]
χαιρομαι που περάσατε καλά, σας χάρηκα.
τώρα πια νομίζω πως η ανάρτηση αυτή τον έκαμε τον κύκλο της [τους κύκλους της μάλλον, για να μην πω τους κυκλωτικούς χορού της].
Καιρός να μπει [με την άδειά σας, ελπίζω] στο συρτάρι, να δώσει χώρο σε κάποια νέα.
Εμείς κρατούμε την διάθεση και αυτήν μπορούμε να την πάμε σε όποια ανάρτηση θέλουμε. Έτσι δεν είναι;
Σας φιλώ
Σας καλημερίζω και σας φιλώ
τέτοιο
γαντοφορεμένο » ξουτ από ‘δω »
δεν ματάδα
: )
– χαρη,
έφυγα.. μπά…
είπαμε είμαι omniprésente
με την καλησπέρα μου
– tsalapeteinos,
καλό κι αυτό
merci
αλλά ψάξε και για το βινύλιο (λέμε ..)
το Simón Bolívar το βρήκα,
μάλλο έτσι θα τα πάω..
– Τσαλαπετεινός,
δεν ξέρω αν είχα κι εγώ ταπεράκι
(δεν είμαι σπίτι για να ξέρω)
να με συγχωρείτε που έλλειψα χτες
και βέβαια
δεν θα ‘ρχόμουν με άδεια χέρια
θά έφερνα φάβα Αμοργού
και ψωμάκι σπιτικό με κουρκουμά
– sikofagos,
ο λόγος σου με χορτασε …
ευχαριστώ και για τον El Condor-α
καλό σας απόγευμα
à toutes et à tous
από μακριάαααα α α α …
Ώστε έκαμε τους κύκλους της αυτή η ανάρτηση…μα εγώ δεν χόρεψα ….
Ας ρίξω το λοιπόν ένα χορό όσο προλαβαίνω …
Να προσέχετε μην πατήσει κανείς τα πέπλα 🙂
Ελένη Μ. Μήπως να δοκιμάζαμε κι αυτό; Πριν έρθουν κι οι άλλοι
ωχ τώρα το είδα! Σχώραμε Αφέντη του Λεβάντε
τώρα το είδα ότι κλείνουμε αυτό το…πώς να το πω
τώρα- πάντως ανάρτηση με…τη στενή ή μάλλον ήταν
βέβαια ήταν με την πιο στενή… Το λοπόν-να έχασα το γιώτα απο τη βιάσημου αλλά δε γυρνάω πίσω να το βάλω στη θέση του-τι να μαζέψω; Τα βιντεάκια τ` αφήνουμε έτσι;
Κι αν αρχίσουν το βράδυ ξαφνικά να παίζουν όλα μόνα τους
φαντάσου τι σαματάς θα γίνει και τι θα πουν κι οι γείτονες…
θα περιμένω έξω στα σκαλάκια, δίπλα στο βασιλικό
μόλις ανοίξει καινούριο…ποστ (αλλα να ειμαστε σοβαροι έ;)
κι έπιασε βροχούλα ωχού και βρέχομαι
το αδελφάκι μου πού είναι;
Τσαλαπετεινός
Βεβαίως κούκλε μου …θα χορέψω και ταγκό μαζί σου …αλά μετά σε παρακαλώ χόρεψε ένα πεντοζάλι ή και τσάμικο (αν προτιμάτε) με το Συκοφάγο ….θα μ άρεσε να σας καμαρώσω …..
Υ.Γ αν πείσετε και τον Τσαλ ν ακολουθήσει !….θα κάμω εφτά καλές καρδιές ..
πω πω έχασα (χτες βράδυ) (βραδύτερον) και τα γλυκά…
Ελένη Μ(ας) το αψέντι θα στο δώσω από κει … που σού γράφω επίσης και μού γράφεις… ευχαριστώ… (σαν ούζο είναι στη γευση, και μην ακούς γιά … τ’ άλλα … τα παραισθητικά δήθεν : πέμπτη φάλαγγα τών Ανώνυμων Ανέρωτων…)
Τσαλ (μου) ευχαριστώ για το ταπεράκι και για τ’ αυγά (αχ!) – (όσο για το ευκολοχώνευτο, προς το παρόν έχουμε να κάνουμε μόνο με (α- ( ; ) χώνευτη ( ; ) σιωπή ( ; ) …), πήρα κι άλλα από σένα σήμερα και χάρηκα (πολύ, λέμε)
Πές τα βρε L’ enfant ! «πιο γαντοφορεμένο ξουτ», πράγματι ! (και Καλό Κουράγιο σε σένα μ’ όλα Κείνα…)
Σερ Συκ : λάβατε ό,τι σάς απεστάλη μέσω Διαμεσολαβητού ; Διαφορετικά ν’ ανησυχείτε διά την … δική σας ασφάλεια πλέον (λέμε τώρα)
😆
Hypericum Perforatum 17/09/2009, 1:43 μμ
η αναρτηση αυτή πρέπει να αλλάξει για πολλούς λόγους
α) ο κόσμος θα νομίζει πως δεν έχω τι άλλο να γράψω [ισχύει, αλλά ας κάνουμε πως δεν προσέχουμε]
β) πάμε για ρεκόρ γκίνες σχολίων, αναρτημένων βίντεο, συνωστισμού χορευτών σε πίστα, κλπ κλπ, αλλά εμείς δεν αγαπάμε τα ρεκόρ [δεν ισχύει, αλλά να κάνουμε πως είμαστε σαν όλους τους άλλους φυσιολογικούς ανθρώπους]
γ) από τα πολλά βίντεο αργεί να φορτώσει η σελίδα μου [ισχύει, πόσο να αντέξω περιμένοντας;] Κι επισημαίνω «οι καιροί ου μενετοί» [δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, αλλά προφανώς κάτι κακό είναι. Το βρισκω συχνα σε τοίχους. Λέτε να είναι σύνθημα;]
Καλο ξημερωμα
Ελένη Μ. 17/09/2009, 7:35 μμ
χορέψτε με την καρδιά σας, ακόμη δεν έχω προλάβει ούτε την επικεφαλίδα του νέου ποστ να γράψω. Κι από ό,τι φαίνεται θα αποκάμεις χορευοντας γιατί εγώ αργώ να γράψω!
Τσαλαπετεινός 17/09/2009, 8:05 μμ
αν κατσετε στα σκαλάκια, κάντε μου λίγο χώρο να κάτσω και εγώ δίπλα. Βέβαια δεν σας πειράζει αμά πάρω και κανά υπνάκο,ε; [έχω να χαρώ ύπνο, ούτε που θυμάμαι]!
Χάρη
«Χέρι με χέρι ξέπεσε και στο δικό μου χέρι». [όχι ο καλύτερος τρόπος ομολογώ]
Χέρι με χέρι λοιπόν και η αντίστροφη πορεία. Αναμείνατε.
Καλημέρα
Αβάνα, 18 Σεπτέμβρη του 51ου έτους της Επανάστασης
Χαιρετίσω τη μακροβιότητα και λαϊκή συμμετοχή της παρούσας ανάρτησης, που μόνο με τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά της δικιάς μας Επανάστασης μπορεί να συγκριθεί.
Μέχρι πάντοτε,
Κομαντάντε Μανουέλ Πινιέιρο Λοσάδα
Υφυπουργός Εσωτερικών, επικεφαλής Μυστικών Υπηρεσιών και Επαναστατικών Επιχειρήσεων Κεντρικής και Νότιας Αμερικής.
ΥΓ: Σε απάντηση κάποιων αμύητων που θεώρησαν το παρανόμι μου ανορθόγραφο, λέω ότι εμείς στο Νησί της Επανάστασης θέτουμε την ορθογραφία, όπως και την οικονομία και άλλα, υπό τις διαταγές της πολιτικής και την κριτική της ιστορίας.
Συκ +Τσαλαπετεινός
Καλά -καλά ! να παίζετε εσείς το μελόδραμα σας στα σκαλάκια και η μαφία θα βυθίζει ανενόχλητη , πυρηνικά απόβλητα στις θάλασσες μας …
Δεν γυμνάζετε ούτε σόμα ούτε φρόνιμα … εγώ ξέρω τι μιλώ ….για πεντοζάλι και τσάμικο ….
* Hypericum Perforatum: Σε αυτή την ανάρτηση χάνει η μάνα το παιδί δε θα χαθεί ένα ταπεράκι; Εγώ πάντως έστειλα σε όλους. Αν δεν έφτασε φαντάζομαι ότι θα έχουμε κι άλλες τέτοιες βραδιές, χειμώνας έρχεται άλλωστε.
* Ελένη Μ. : Η επιθυμία σου γίνεται ο μεγάλος μου στόχος για το επόμενο διάστημα!
Για πεντοζάλι δε θα επιχειρήσω καν- δύσκολος χορός και θέλει εξαντλητικές πρόβες στις οποίες εικάζω ότι ο αδελφός μου θα λείπει συστηματικά κι Συκοφάγος θα ζητά πριν την πρόβα να μελετάμε ενδελεχώς τους στίχους του τραγουδιού. Ο τσάμικος είναι πιο εφικτή επιλογή με επικρατέστερο τραγούδι το Κάτω στου Βάλτου τα χωριά.
Βέβαια ευχής έργον θα ήταν να ετοιμάσουμε ένα χασάπικο οι τρεις μας που θα εξελίσσεται σε χασαποσέρβικο, ζωηρό και χαρούμενο και πάνω σε αυτό ίσως πέσουν οι τίτλοι τέλους αυτής της ανάρτησης και γραφτεί το Τέλος με τον παλιό καλό δοκιμασμένο τρόπο των ελληνικών ταινιών.
* Χάρη: Έλαβες χθες κι άλλο ταπεράκι εκτός των εδεσμάτων της ανεπανάληπτης βραδιάς των θαλασσινών; Με τόσα που επισύναψα δεν ξέρω πια τι έφτασε και σε ποιόν. Εσύ τι έλαβες;
* Συκοφάγος: Αν θες καθόμαστε κι απόψε στα σκαλάκια, αλλά όταν έρθεις φέρε ένα χαλάκι- μια κουρελού κατά προτίμηση που δένει με το τσιμεντάκι- γιατί χθες πάγωσα και δε σηκώθηκα μη σε ξυπνήσω.
* Μπάρμπα Ρόζα: Αν δε βάλω το δάχτυλο επί τον τύπο των ήλων δε σε πιστεύω κι ούτε μπορώ να περιμένω την ιστορία να σε δικαιώσει.
Τσαλαπετεινοθωμάς
χασάπικο ; και σε συνέχεια χασαποσέρβικο ;
χμ !με τουριστική ατραξιόν μου μοιάζει ….
Υ.Γ Καλά ! κάτσετε εσείς στα σκαλαάκια ….
χα και με χαλαααάκι !
μα εγώ θ αφιερώσω στη Χάρη μας
από το διπλανό τζουκ μποξ
το… κρητικοβάρβαρο :
Ποτέ- θα- κά
ποτέ- θα -κα-μεί -ει – ξαστεριά !
Τσαλ (μου) ενημερώνω λοιπόν : χτες όχι, αλλά πιο πριν (στις 16 δλδ) έλαβα (και ξανάστειλα – έτσι μού’χε μάθει η γιαγιά μου να κάνω – «μην επιστρέφεις ποτέ πιάτο άδειο») (διαμεσολαβητικά) ταπεράκια στην (συντροφική) Αφεντιά σου
για τα οποία και σε ευχαρίστησα 🙂
Ελένη Μ(μας), Μου, κλπ : Εσένα να σ’ ευχαριστήσω κυρία Μου Καλλιτέχνισσα για όλα, σήμερα : (Τελικά σού βρήκα κι εσένα…αντίδωρο ! ) 😀
υγ (προς Ελένην) : αλλά θα πας αλλού να το πάρεις …
(εκεί που έχει αψέντι 😆 )
..Επιστροφή…
τα μάτια σας ξεμακραίνουν. ατενίζοντας της ήττας τους ..της ήττας μας…τον μεστωμένο γρίφο…σαν πειρατές..αγγίζουμε την μύτρα του τόπου που μας γέννησε…δακρύσαμε;;
Μες της δύσης το φως, που χει μια δύναμη να γίνεται ανατολή…ψηλαφίζουμε το αραχνο-ύφαντο , δαντελωτό ακρογιάλι..και ξάφνου γινόμαστε δεινοί δύτες ..να ψάχνουμε ‘απομεινάρια’ ενός νόστου που μας διώκει …μα μας περιμένει….για εκείνη εκείνη την ημέρα της επιστροφής.
Επιστροφή…που ξεγυμνώνει τον απαραμύθητο πόθο της ψυχής.
Η σκέψη ξεστρατίζει στα βράχια , τα τσακισμένα απ’ τους βοριάδες , απόρθητα φρούρια , συνοδοιπόροι….εικόνες που ζευγάρωσαν από την ημέρα της γέννησης.
Επιστροφή….που εξοστρακίζει..το φόβο…ενός ταξιδιού….που άρχισε χρόνια πριν…..μα περιμένει….
@Barbatoma
Πρόσεχ μόνο που βάζεις τα δάχτυλα, γιατί έχουμε ακόμα κρατήσει κενή τη θέση του… Ρευνάλδο Αρένας στην Ίσλα δε λα Χουβεντούδ.
@Ελένη Μ.
Κηρύσω το χασαποσέρβικο επίσημο χορό της εβδομάδος, μετά την ιστορική νίκη των αδερφών και ομόδοξων (στον σ. Τίτο) Σέρβων. Στα σκαριά βρίσκεται και «αγιογραφία» του παιχταρά Τεόντοσιτς.
@Semilena Paz
Με την εμπειρία της θρυλικής απόβασης του Granma, ο κομαντάντε Μπαρμπαρόχα σχεδιάζει ανάλογη επιχείρηση στις κοραλιογενείς ακτές της Ονδούρας. Μικτό σώμα από βετεράνους γκεριγέρος, νέους εθελοντές μιλισιάνους και μισθοφόρους απέθαντους πειρατές από το βυθό ετοιμάζεται να συντρίψει τις δυνάμεις της τυραννίας, και να εγκαθιδρύσει την Μορασιανή Επανάσταση, αποκαθιστώντας το νόμιμο πρόεδρο Μελ!
…………..συνοδοιπόροι!…………………………
……….hasta la victoria siempre……..idiem vivera…..
Venceremos!
El pueblo unido jamas sera vencido!