Δεν πρόκειται για ματς της τελικής φάσης του Μουντιάλ, το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς στη Νότια Αφρική. Άλλωστε είναι γνωστό πως η Αργεντινή (με τον Ντιέγκο Μαραντόνα προπονητή αυτή τη φορά) έχει κληρωθεί στο όμιλο της δικιάς μας Εθνικής, ενώ η Ιρλανδία αποκλείστηκε άδικα μετά την ήττα της στον δεύτερο αγώνα μπαράζ στη Γαλλία. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από την κατακλείδα ενός ενδιαφέροντος άρθρου στη σημερινή Ελευθεροτυπία, με τίτλο, Το σύγχρονο παρακράτος των «αξιολογητών».
Προ ολίγον ημερών ο διεθνής οίκος οικονομικής αξιολόγησης Fitch, υποβάθμισε την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας, με αποτέλεσμα να εκτιναχθεί (κι άλλο) το κόστος δανεισμού, δηλαδή το επιτόκιο που πρέπει να προσφέρουμε στα κρατικά μας ομόλογα ώστε να τα αγοράζουν οι αξιότιμοι δανειστές μας, και συνακόλουθα να επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο το μελλοντικό δημόσιο χρέος και να υποθηκεύεται το μέλλον του τόπου. Ακόμα χειρότερα, αν λάβουμε υπόψη τη συνήθη πρακτική των διεθνών τζογαδόρων και σπεκουλαδόρων (που προκάλεσαν την τελευταία μεγάλη οικονομική κρίση και τις περισσότερες κρίσεις), όταν διαπιστώνουν ότι μια χώρα βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία να τη στραγγαλίζουν ακόμα περισσότερο, ποντάροντας ουσιαστικά στη χρεωκοπία της.
Παραθέτω ακολούθως ολόκληρο το ενδιαφέρον άρθρο της “Ε” (οι τονισμοί και χρωματισμοί του κειμένου δικοί μου).
Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, αναρωτιόταν 40 και πλέον χρόνια πριν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, βάζοντάς τα στα λόγια με το παρακράτος που έφτανε να δολοφονεί έναν εκλεγμένο αριστερό βουλευτή, τον Γρηγόρη Λαμπράκη.
Ενα άλλο «παρακράτος» έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια, το οποίο μπορεί να μη σκοτώνει «βουλευτές», «σκοτώνει» όμως χώρες ολόκληρες και στήνει κυβερνήσεις στον τοίχο. Ο λόγος βέβαια για τους τρεις μεγάλους οίκους αξιολόγησης Moody’s, S&Ρ και Fitch, που ελέγχουν το 95% της αγοράς, τρομοκρατώντας από την Ελλάδα μέχρι την Ιρλανδία, την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Εχει μάλιστα διαμορφωθεί ένα σκηνικό που μοιάζει πολύ με αυτό της προ ΟΝΕ περιόδου. Τότε οι αγορές αμφέβαλλαν για την ικανότητα του «απείθαρχου» ευρωπαϊκού νότου (Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία) να ενταχθεί στο ευρώ, παίζοντας ανάλογα με τα εθνικά νομίσματα, αναγκάζοντας τις χώρες σε ουκ ολίγες υποτιμήσεις. Η πίεση άλλωστε για πιθανότητα απόρριψης της ένταξης στην ΟΝΕ χρησιμοποιήθηκε ως «άλλοθι» για να εκμαιεύσουν οι κυβερνήσεις τη σχετική κοινωνική συναίνεση και να ακολουθήσουν σφικτή οικονομική πολιτική ενόψει ενός καλύτερου μέλλοντος που εξελίσσεται σήμερα στον εφιάλτη της χρεοκοπίας.
Εχει άλλωστε περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή που ο Καναδός υπουργός Οικονομικών Πολ Μάρτιν φώναζε το 1995: «Ποιοι διάολο είναι αυτοί που μας κρίνουν;» υπονοώντας τη Moody’s, που ετοιμαζόταν να υποβαθμίσει την αξιολόγηση του Καναδά προκαλώντας πιέσεις τότε στο νόμισμά του.
Οι ίδιοι αυτοί οίκοι, που, όπως χαρακτηριστικά γράφει το Ρόιτερ, «ένα χρόνο πριν κατηγορούνταν για τη χρηματοπιστωτική κρίση, τώρα έχουν μετεξελιχθεί σε νέες υπερδυνάμεις στην ευρωπαϊκή πολιτική, καθορίζοντας τις πολιτικές, καθώς οι κυβερνήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με ελλείμματα – ρεκόρ».
Οι τιμωροί «απείθαρχων» χωρών όπως η Ελλάδα βαθμολογούσαν με την υψηλή βαθμολογία ΑΑΑ τα τιτλοποιημένα αμερικανικά ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια, που έγιναν η θρυαλλίδα για να ξεσπάσει η παγκόσμια οικονομική κρίση. Ενα παρακράτος που πιέζει κυβερνήσεις να αγνοήσουν την κοινωνία, θέτοντας το δίλημμα: Ή Αργεντινή (χρεοκοπία) ή Ιρλανδία (σκληρή λιτότητα μέχρι τελικής πτώσεως).
Δεν ξέρω για σας… αλλά εγώ προτιμώ αυτή την Αργεντινή!
Κριστίνα Φρεντάντες ντε Κίρτσνερ, πρόεδρος της Αργεντινής από το 2007.
Trailer του ντοκυμανταίρ The Take της Naomi Klein και του Avi Lewis. Άνεργοι εργάτες καταλαμβάνουν το χρεωκοπημένο εργοστάσιο όπου δούλευαν και κάνουν ένα ενδιαφέρον πείραμα αυτοδιαχείρησης. Ολόκληρη την ταινία μπορείτε να τη βρείτε σε παλιότερη ανάρτηση της Enfant.
Maradona του Εμίρ Κοστουρίτσα. Ο ταλαντούχος και εκκεντρικός Βαλκάνιος σκηνοθέτης συναντά το μάγο της μπάλας και αμφιλεγόμενη πολιτική και κοινωνική περσόνα.
Παραδίδω το βήμα στους αναγνώστες, για οικονομικές… αξιολογήσεις και εκτιμήσεις, και γιατί όχι, και για στοιχήματα!
ΥΓ: Θεέ Ντιέγκο αν μας διαβάζεις, σε παρακαλούμε να γλιτώσουμε την τεσσάρα του 1994!
Είδα τον τίτλο και μπήκα φορτσάτος για να διαβάσω επιτέλους μια αμιγώς ποδοσφαιρική ανάρτηση. Το χαμόγελο της εισόδου μου όμως, άρχισε να μαζεύει σιγά-σιγά στην πρώτη παράγραφο γιατί με έζωσαν τα μαύρα φίδια καθώς άρχισα να υποψιάζομαι ότι ο αδελφός μου δε θα σταθεί στο χλοοτάπητα αλλά τον χρησιμοποιεί ως εμπνευσμένη αφετηρία για να οδηγήσει το κοινό του σε άλλα, φωτεινά μονοπάτια.
Όταν έφτασα στην «πιστοληπτική ικανότητα της χώρας μας» το χαμόγελο μου είχε πια το μέγεθος ρούχου που πλύθηκε στους 90 βαθμούς. Στη συνέχεια η αρχική καμπύλη του αντιστράφηκε – είχαν προηγηθεί και τα δελτία ειδήσεων- για να αποκατασταθεί κάπως στο τέλος με τις σκηνές απο τη ζωή του αμφιλεγόμενου Diego δια χειρός του ταλαντούχου Εμιρ.
Γιατί όλα αυτά; Μα αγαπητοί μου αδελφοί και φίλοι, με έχετε εξαντλήσει πλέον. Ερχομαι καιρό τώρα εδώ με το σημειωματάριό μου και φεύγω μετά από ώρες με τις σελίδες του γεμάτες και επιστέφω στη φωλιά μου με μπόλικο homework. Για να καταλάβετε τι εννοώ. Μόλις ολοκλήρωσα τη μελέτη μου για το Ναό του Αγίου Ελισσαίου- καθυστέρησα γιατί έμπλεξα με το Tengo και τη μετάφρασή του – και έλεγα από αύριο να πιάσω σχολαστικά τα Επιγράμματα, ώστε μέσα στη βδομάδα να ανασκουμπωθώ, με ξενύχτι πάλι να επιστρέψω στον Nicolás Guillén. Να προσθέσω ότι ακόμα δεν προμηθεύτηκα την προτεινόμενη βιβλιογραφία – όρα Καθρέφτες του δον Γκαλεάνο- παρ όλο που τη στιγμή της ανάρτησης, της βιβλιογραφίας τινάχτηκα από τη θέση μου, όπως με προέτρεπε ο αδελφός μου μα ήταν περασμένα μεσάνυχτα και μάλλον δε θα έβρισκα ανοιχτό ούτε ένα διανυκτερεύον βιβλιοπωλείο.
Ερχομαι λοιπόν απόψε και αντί να δω ένα ματς έστω και μελλοντικό, για να χαλαρώσω με τις μπύρες μου πέφτω μούρη με μούρη με την εκτίναξη του κόστους δανεισμού. Οπότε με πιάνει πανικός και πυρετός που ούτως ή άλλως ταιριάζει στο βροχερό Σαββατόβραδο.
Συμπέρασμα, για να μην φλυαρώ ασκόπως- που το έχω κάνει ήδη: Παιδιά, η ύλη είναι μεγάλη και πολυθεματική άρα δε βγαίνει εύκολα μέχρι τις εξετάσεις. Δε θέλω να αφήσω μαθήματα για Σεπτέμβρη, αλλά δεν προλαβαίνω να μελετήσω σε βάθος.
Πέστε μου τι να κάνω. Πώς να αντιμετωπίσω το πρόβλημα; Όχι τίποτα άλλο αλλά με την περίεργη διαδρομή των συνειρμών- που διακρίνει την οικογένεια μας- βγήκε στην επιφάνεια ο Ροζέ Μιλά να πανηγυρίζει με το δικό του μοναδικό τρόπο, κάποια αρχαία γκολ κι εκτινάχθηκα φυσικά στο Καμερούν.
Θα συμφωνήσω στα ποδοσφαιρικά σχόλια όχι του μουντιάλ αλλά των τζογαδόρων Moodys Fitch κτλ… η χώρα έχει καταντήσει ένα απέραντο φιλανθρωπικό ίδρυμα που χρηματοδοτείται από εταιρείες με κοινωνική ευθύνη (γιατί χωρίς αυτές δε μπορούμε να πάμε μπροστά.. )
Οπότε καταλαβαίνεις ότι κατά το προσφιλές άθλημα των μεγαλων της εξαθλίωσης των λαών και τις οικονομικής καταστροφής (από Fitchαδες και Moodαδες) θα έρθει η εποχή όπου για θα μας προσφέρουν καλύτερα δάνεια (σε μια χώρα που δεν αξίζει τίποτα …για αυτούς) ή ακόμα καλύτερα έργα με άρωμα ΑΤΤΙΚΗΣ οδού/ Hochtief αεροδρομίου ώστε να μας σώσουν…… και πολύ απλά πάρε 40 χρόνια στο κεφάλι να αποπληρώνεις.
Ένα απλό τοπικό παράδειγμα η παρατεταμένη εξαθλίωση του βοτανικού / πλατειά θεάτρου / Κουμουνδούρου κτλ.. μέχρι τώρα ώστε κάποιοι που έχουν χτίσει την Αθήνα να αρχίσουν να αγοράζουν τώρα φτηνά για να χτίσουν Mall (Πειραιώς )/ γραφεία κτλ.
Τα οικονομικά παιχνίδια είναι ποιό βρώμικα από τα ποδοσφαιρικά.
ο μίστερ fitch παίζει λίγο βρώμικα.
Την τεσσάρα την την θυμήθηκες ?
πας να χρουσουζέψεις το μόνο Εθνικό όνειρο που υπάρχει εκεί στα ποδοσφαιρικά χαρακώματα της Αφρικής.
@Αγαπητέ ετερογάλαχτε αδερφέ Ραούλ,
Σωστά το έγραψες πως στόχος της ανάρτησης ήταν να οδηγήσω το λαό σε φωτεινά μονοπάτια, γιατί όπως το διακήρυξε ο Χοσέ Κάρλος Μαριάτεγκι, “Ο Μαρξισμός Λενινισμός θα ανοίξει το Φωτεινό μονοπάτι προς την Επανάσταση!”
Δε θέλω να μου αγχώνεσαι με το πρόγραμμα μαθημάτων και την εξεταστέα ύλη. Έτσι κι αλλιώς η επερχόμενη εξεταστική μάλλον χάνεται. Κάτι οι καταλήψεις – απεργίες – κινητοποιήσεις, κάτι η… χοιρινή γρίπη, δε βλέπω να συμπληρώνονται οι απαιτούμενες ώρες διδασκαλίας. Έτσι κι αλλιώς εμείς είμαστε υπέρ της αμφίδρομης και αυτοδιαχειριζόμενης διδασκαλίας, όπου οι μαθητές θα επιλέγουν όχι μόνο την ύλη μαθημάτων αλλά ακόμα και τους δασκάλους τους. Πάντως και η δική σου διδαχθείσα ύλη δεν είναι μικρότερη, μάλλον περισσότερη είναι και πιο ποικίλη θα λεγα, άσχετα αν θα είναι εξεταστέα ή όχι. Τους “Καθρέφτες” ούτε εγώ πρόλαβα να τους αντικρίσω ακόμα. Φιλοδοξώ εντός των εορτών, αφού μάλιστα προβλέπεται κακοκαιρία, σπουδαίο κίνητρο για εσωστρέφεια και μελέτη.
Για να σε παρηγορήσω κάπως για την ποδοσφαιρική πανδαισία που περίμενες, πάρε να θυμηθείς δύο γκολάρες του τρισμέγιστου Ροζέ Μιλά από το Ιτάλια Νοβάντα, κόντρα στην Κολομβία του Ρενέ Ιγκίτα – στο δεύτερο γκολ μάλιστα καταφέρνει να ξεγελάσει τον πολυτάλαντο και πολυσχιδή πορτιέρο της πολυτάραχης χώρας των 100 Χρόνων Μοναξιάς και του Έρωτα στα Χρόνια της Χολέρας:
@Μαινχέρ Φλωρ Μάναχερ
Με εκπλήσσετε ευχάριστα με τις ριζοσπαστικές και αντικαπιταλιστικές ιδέες σας. Μήπως κατά τα χρόνια της παραμονής σας στη χώρα των πάντσερ γίνατε… κομμουνιστής; Ή μασώνος; Για σας αφιερωμένο εξοχως το παρακάτω (περίπου στο 1:40 λέει την περίφημη φράση):
@habilis
Ασφαλώς έχετε δίκιο κι εσείς, τα έχει γράψει άλλωστε και ο δον Γκαλεάνο στο βιβλίο του “Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου”.
Την τεσσάρα ήμουν υποχρεωμένος να την μνημονεύσω γιατί η γνώση της (προ)ιστορίας βοηθάει να αποφεύγονται τα ίδια λάθη στο μέλλον. Άλλωστε αυτή τη φορά έχουμε βασιλιά Ότο στο τιμόνι, και δε φοβόμαστε τίποτα!
πολύ καλό Τσαλ.
@krot
Ξέρω ότι είσαι φανατική του Εμίρ 😉
Και δε φαίνεται το Βέλγιο στα limit down… διπλά ευχαριστημένη λοιπόν.
Σ. κομμαντάντε,
Ροφλ, εγώ από ποδοσφαιρικά δε σκαμπάζω, ξέρω όμως ότι οι χούλιγκανς της ομάδας που χάνει, βλαστημάνε τη διαιτησία.
Ομοίως, οι εγκλωβισμένοι (χαμένοι) στο καπιταλιστικό σύστημα βλαστημάνε τις rating agencies.
Είτε (οι διαιτησίες και οι rating agencies) είναι πουλημένες είτε όχι 🙂
Όπως δε νοείται (επαγγελματικό) ποδόσφαιρο άνευ διαιτησίας έτσι δε νοείται καπιταλισμός άνευ rating agencies (οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν έγκυρη, ισότιμη και ταυτόχρονη πληροφόρηση για την αγορά…).
Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει η κάθε παράγκα/κυβέρνηση, είναι να νομοθετήσει για την αποφυγή των χοντρών-χοντρών συγκρούσεων συμφερόντων.
Η άλλη λύση είναι να σταματήσουμε να παίζουμε.
Τα σέβη μου.
…..ποδόσφαιρο:ομαδικό άθλημα, που παίζεται, από 22; παίχτες…χωρισμένοι σε 2 ομάδες……….επιδιώκουν να στείλουν την μπάλα , στο αντίπαλο τέρμα………
………ως »χιονοστιβάδα»μια φράση:Σπάρτακος……..Ρήγας…….Αντύπας………………….CHE….
….Mια μπάλα στο αντίπαλο τέρμα προσπάθησαν να στείλουν…μια μπάλα…..το όνομά της:;;;Δικαιοσύνη..Δικαιοσύνη………
………….ωραίοι οι αγώνες…..μα ωραιότεροι..οι αγώνες…που …γεννήθηκαν…από….»άυπνους»….»ελεύθερους»…’
…»τυχοδιώκτες»…στο όνομα…της τιμής..του δικαιου των..λαών…..μια μπαλιά..μια κραυγή……υπέρ…του…δικαιου….
………………….καλό σας ξημέρωμα…..συνοδοιπόροι…..
@αθλητικέ δικαστά undantag
Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι σε κάποιες περιπτώσεις μόνο οι εταιρίες αξιολόγησεις και το καπιταλιστικό σύστημα γενικότερα μπορεί να είναι έντιμο, αλλά ότι συνολικά ο καπιταλισμός είναι άδικο και στημένο παιχνίδι. Και όχι μόνο απέναντι στους «παίχτες», που παίρνουν τα ρίσκα τους και χάνουν, αλλά απέναντι στο κάθε εργαζόμενο που του φορτώνεται η χασούρα χωρίς να φέρει ευθύνη: χάνει τη δουλειά του, το σπίτι του, τα όνειρα που είχε για μια καλύτερη ζωή. Η εύκολη λύση είναι βέβαια όπως στο ποδόσφαιρο, να διώξουμε τον… προπονητή (βλ. αρμόδιο κυβερνητικό ή εταιρικό αξιωματούχο). Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν προσφέρει παρά ένα πρόσκαιρο μόνο ψυχολογικό αβαντάζ στην ομάδα που αλλάζει κόουτς. Αφού και ο νέος προπονητής το ίδιο υλικό έχει, τα ίδια εργαλεία δειαχείρησης και κυρίως είναι υποχρεωμένος να παίξει με τους ίδιους κανόνες.
Γι’ αυτό η λύση είναι… ριζική ανατροπή (όχι του αντίπαλου σέντερ φορ στη μεγάλη περιοχή γιατί τότε μάλλον θα σφυριχτεί η εσχάτη των ποινών) του συστήματος, κάψιμο της παράγκας και ένα γερό ξύλο – για αρχή – στα λαμόγια που συχνάζουν εκεί μέσα!
@Σύντροφε και συμπαίχτη Σίρο
Όπως είχε πει στους τριφυλοφόρους ο καλπάζων συνταγματάχης Φέρεντς Πούσκας, 11 αυτοί, 11 είστε κι εσείς, ορμάτε ρε! Η δυσκολία είναι πως στο σύγχρονο προδόσφαιρο μετράνε και άλλοι παράγοντες, όχι μόνο ο ενθουσιασμός και το πάθος.
Υποπτεύομαι βέβαια πως δεν περιέγραφες ομάδα ποδοσφαίρου αλλά την… Εθνική Ομάδα Μπέηζμπωλ της Κούβας, που διακρίνεται σε παγκόσμιο επίπεδο εμπνευσμένη από την ηρωική φιγούρα του Μαρτί και τις αρχές του σοσιαλισμού, νικώντας μάλιστα πολλάκις τον παντοδύναμο γείτονα στην άλλη πλευρά των στενών της Φλόριδας.
….το ποδόσφαιρο σήμερα…;.επικίνδυνο το όριο του……….:!
…..ναι..ένα άθλημα..που ίσως έχει την ίδια τύχη με την »ελεύθερη » οικονομία……ναι!
…..έγραψε…κάποιος…: »μπουκώσαμε»…απ’ αυτές τις »μπούρδες»..προτιμώ…να παρακολουθώ…κάτι πιο »διασκεδαστικό», κάτι πιο »κεφάτο»…»εναλλακτικό»…..δηλαδή…»hasta la victoria siempre»….
…..Xoσέ Μαρτί…..{η ζωή στη γη , είναι χέρι- χέρι , για την καταπολέμηση της θνητός ..μεταξύ του δίκαιου της αγάπης και του δίκαιου του μίσους}…
………..Χοσέ Μαρτί…{καλλιεργώ, ένα ρόδο λευκό… τον Ιούλιο όπως..τον Γενάρη….}….
…………εκ’ βαθέων….καλό σας βράδυ….
…και χωρίς να φαντάζω παρανοειδής…το πρώτο μέρος , στο σχόλιο…..μου..αφορά την τάση μου…να στολίζω …τους »τοίχους» μου….τα »οχυρά» μου….και την ψυχή μου….με »πρότυπα»….όχι ειδικά στο λάκτισμα…αλλά με πρότυπα…που κατάφεραν να μην γίνουν…εύκολα…βορά….στο όνομα…όποιας ..συμφέρουσας..τάξης πραγμάτων…και που …δεν θα απολέσουν….την ξεχωριστή..ταυτότητά τους…
………………………»τα ποιήματά μου..είναι..ανοιχτό πράσινο…και φλεγόμενο..κόκκινο…η ποίηση μου ..είναι ένα πληγωμένο ελάφι…ψάχνετε…για το δάσος…είναι ιερό..»
……..Αργεντινή:; …….Ιρλανδία:;………=……Εrnesto Che Guevara
Πραγματικά, δεν το σκέφτηκα σ. Σίρο!
Ernesto Guevara (Lynch) de la Serna!
εμένα πάλι αυτοί οι οίκοι ποτέ δεν μου άρεσαν!
ούτε και αυτό που λένε «πιστοληπτική ικανότητα».
αμα δανειζόμαστε από τράπεζες με 5% που αυτές δανείζονται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με 1%, ε τότε είμαστε όλοι για γέλια…μην πας μακρυά!
Ωραίο Τσαλ!
Hermanito, έλαβα το βίντεο ως το Χριστουγεννιάτικο δώρο σου και σε ευχαριστώ πολύ. Και να είχα ξεχάσει τα γκολ του Μιλά θα μου ήταν αδύνατον να ξεχάσω το χορό του.
Με την ύλη ησύχασα, κάπως. Μετά τις γιορτές όμως θα στρωθώ στο διάβασμα και δε θα σε απογοητεύσω. 😉
Τσουπ – μάθανε πως δανειζόμαστε, πλακώσανε και οι γύφτοι!
Στο χορό και η S&P σήμερα…
Ενός κακού…
@κόκκινο μπαλόνι
Αυτά είναι γνωστά, οι κρίσεις είναι πάντα ευκαιρίες για τα κοράκια του συστήματος για να βγάλουν κι άλλα λεφτά! Άκουσον άκουσον, πρόλαβαν ήδη να μοιράσουν τα λαμόγια € 900.000 μπόνους παρά την κρίση! Γι’ αυτό εμείς συντασσόμαστε με τον πρόεδρο Ούγο Τσάβες Φρίας στη Σύνοδο της Κοπενχάγης, που κατέληξε με την ιστορική φράση «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα», πολύ πιο πειστικά από το Γιωργάκη!
Επίσης καταγγέλουμε την… ΟΥΕΦΑ και τη ΦΙΦΑ ως βραχίονες του διεθνούς καπιταλισμού και προτείνουμε συμμετοχή της Εθνικής μας ομάδας στο Κόπα Αμέρικα, των δε συλλόγων στο Κόπα Λιμπερταδόρες!
@Αδερφέ
Μια και τελειώνει η χρονιά και αρχίζουν οι εκπομπές των αθλητικών ανασκοπήσεων, παραθέτω συμβολικά το γκολ από το «χέρι του θεού» που πέταξε στο καναβάτσο (μαζί με ένα δεύτερο εξαιρετικό γκολ) την αγγλική ομάδα και παράλληλα έριξε ένα ηχηρό ράπισμα στον βρετανικό ιμπεριαλισμό και θατσερισμό, σαν όψιμη εκδίκηση για τον πόλεμο των Μαλβίδων (Φώκλαντ), αλλά και για τον οικονομικό πατερναλισμό πολλών δεκαετιών (βλ Ανοιχτές Φλέβες του δον Γκαλεάνο). Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Και με ζωηρή περιγραφή.
@undantag
Τα άκουσα κι εγώ. Μετά το Φίτσουλα, τα γίδια και ο… Γκούντις και ο Σταθερά Φτωχός (Standard&Poor). Με άλλα λόγια, ο ΠΟΚ του διεθνούς οικονομικού κατεστημένου!
Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Ο ρόλος των εταιρειών αυτών είναι πονηρός.
Και έχει ενδιαφέρον να δει κανείς τις αξιολογήσεις τους πριν την τρέχουσα οικονομικοπιστωτική κρίση που έλεγαν ότι όλοι που χρεοκόπησαν ήταν οκ!
@GR Rider
Έτσι είναι δυστυχώς όπως τα γράφεις κι εσύ στο τελευταίο ποστ. Πέρα από τις συνηθισμένες επιθέσεις των κερδοσκόπων το δυσάρεστο είναι πως πλέον και θεσμοθετημένα η τάση είναι να περνά εξουσία από εκλεγμένους (κυβερνήσεις, ευρωκοινοβούλιο κλπ) σε μη εκλεγμένους (τραπεζίτες, διεθνείς οργανμισμούς, οίκους αξιολόγησης κ.α. παρατρεχάμενους). Αυτό κατά τη γνώμη μου σηματοδοτεί όχι μόνο οικονομική κηδεμονία αλλά και έλλειμμα δημοκρατίας.
[…] Πριν από 9 χρόνια, η Αργεντινή χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση που προκάλεσαν δεκαετίες κακής οικονομικής […]
[…] εκεί μιας και φρόντισαν να την χρεωκοπήσουν (δείτε το κείμενο του […]