Η γαλλική λέξη μποέμ [boheme] είναι καταγωγική: σημαίνει αυτός που προέρχεται από τη Βοημία. Με τον καιρό όμως ταυτίστηκε με τους τσιγγάνους της Βοημίας, καταλήγοντας έτσι συνώνυμο αυτού που κάνει μια ανέμελη ζωή.
.
Η ομώνυμη όπερα του Πουτσίνι αναφέρεται σε μια παρέα τέτοιων νέων ανθρώπων. Το έργο ξεκινά διαδραματιζόμενο σε μια σοφίτα με έναν έρωτα και τελειώνει στην ίδια αυτή φτωχική σοφίτα με ένα θάνατο. Στο μεσοδιάστημα η δράση θα βγει έξω στους δρόμους, όμως οι τέσσερις τοίχοι θα συνεχίσουν να αποτελούν το μόνο σταθερό σκηνικό πλαίσιο του έργου. Ο θάνατος που σφραγίζει το έργο θα υπογραμμίζει (ανάλογα με τις «αναγνώσεις» που του έχουν γίνει) είτε το αδιέξοδο της σοβαροφανούς, βλοσυρής, στερημένης ζωής που είναι στον αντιποδα της μποεμικης στάσης είτε θα τονίζει πώς ακόμα και στην πιο ανέφελη πρόθεση ενυπάρχει η ματαίωση της.
.
Το έργο δεν χαρακτηρίζεται ούτε από έντονη δράση [Τόσκα] ούτε από εξωτικά στοιχεία πολιτισμού σαν και αυτά που έχει δώσει ο Πουτσίνι σε άλλα έργα του [π.χ. Μαντάμ Μπάτερφλάι]. Συγκινεί ωστόσο γιατί δυο πλάσματα, ο ποιητής Ροντόλφο και η άρρωστη ράφτρα Μιμή θα σμίξουν, θα χωρίσουν, θα ξανασμίξουν και θα ξαναχωρίσουν, οριστικά πια με το θάνατο της Μιμής, για λόγους τόσο εξωγενείς (αρρώστια, θανατος) όσο και καθαρά δικούς τους (ο χαρακτήρας του Ροντόλφο), παραμένοντας εν τελει δυο άνθρωποι αδύναμοι και νικημενοι.
Όπως έχουμε ξαναπει εκείνη την περίοδο στην Ιταλία επιδρά το ρευμα του Βερισμού, κι ο Πουτσίνι μολονότι δεν θεωρείται καθαρόαιμος εκπρόσωπος του, έχει επηρεαστεί σοβαρά, αφου η πρόθεση του είναι να εντάσσει στα έργα του την απλή ζωή των καθημερινών ανθρώπων. Kι αυτό κάνει και στους Μποέμ.
Πριν σας αραδιάσω εν συντομία την πλοκή του έργου ας επισημάνω πως οι Μποέμ έγιναν αιτία να τσακωθούν οι δυο πρώην φίλοι και συνθέτες Πουτσίνι και Λεονκαβάλλο. Κι αυτό γιατί και οι δυο τους είχαν γράψει την ίδια περίπου περίοδο ένα έργο που στηριζόταν στο μυθιστόρημα του Ανρί Μυρζέ, «Σκηνές από τη ζωή των Μποέμ». Λέγεται μάλιστα πως πρώτος ο Λεονκαβάλλο είχε θέσει υπόψη τού Πουτσίνι ένα λιμπρέτο πάνω στο έργο του Μυρζέ, και κατηγορούσε έτσι τον παλιό του φίλο για κλέφτη. Τελικά τα εργα και των δύο είδαν τα φώτα της όπερας, αλλά ο χρόνος έδειξε πως ο Πουτσίνι αντεξε στον αγώνα αυτό, με το έργο του να γνωρίζει μεχρι και σήμερα επιτυχία.
Η πλοκή του έργου:
Σε μια φτωχική σοφίτα ζουν ανέμελα τέσσερις φίλοι: ένας ποιητής, ένας ζωγράφος, ένας φιλόσοφος κι ένας μουσικός. Σε αυτό το αλέγκρο κουαρτέτο θα παρεισφρήσουν και δυο γυναίκες, η Μιμή η ράφτρα κι η Μουζετα μια τραγουδίστρια. Στην πρώτη πράξη του έργου η Μιμή, μια ασθενική κοπέλα, θα συναντήσει στη σοφίτα τον ποιητή Ροντόλφο και θα γίνουν ζευγάρι.
Η σχέση αυτή θα περάσει σύντομα, κυριολεκτικά και μεταφορικά , σε ένα χειμώνα. Κάποια μέρα του Φλεβαρη οι δυο νέοι θα αποφασίσουν να χωρίσουν. Ο ποιητής φέρει σαν προσωπικό του βάρος το ότι δεν μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα στην ασθενική Μιμή: «είναι λουλούδι θερμοκηπίου, η φτώχεια την έχει μαράνει, για να της ξαναδώσω ζωή, η αγάπη δεν αρκεί». Εκείνη από την άλλη δεν θέλει να τον επιβαρύνει με το προσωπικό της πρόβλημα.. Το ζευγάρι χωρίζει, αποφασίζουν ωστόσο να περιμένουν να ξεχειμωνιάσει μέχρι να παψουν να βλέπονται. Ο χειμώνας της ψυχής θέλει δύο για να γλυκάνει… Θα αποχωριστούν οριστικά «όταν ανθίσουν τα λουλούδια».
Η Άνοιξη έρχεται, οι Μποέμ ζουν όπως έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια, αλλά τη συνέχεια αυτή θα διαταράξει η επιδείνωση της υγείας της Μιμής. Η τελευταία μεταφέρεται σε κακή κατάσταση στην σοφίτα, αλλά οι Μποέμ δεν είναι σε θέση να προσφέρουν πολλά πράγματα. Είναι η στιγμή που ο Κολλίν αποφασίζει να βάλει ενέχυρο το καινούργιο του παλτό, για το οποίο ήταν τόσο περήφανος. Η εξέλιξη αυτή θα δώσει στην όπερα ίσως ένα από τα πιο τρυφερά κομμάτια του Πουτσίνι. Το έργο τελειώνει με τους δυο ερωτευμένους να ξανασμίγουν στη δύση της Μιμής. Είναι πια αργά όμως. Ο θανατος της Μιμής θα σφραγίσει με αυτόν τον τρόπο το κλείσιμο της παράστασης και της ζωής…
.
To
Tο κομμάτι που θα ακούσουμε είναι η άρια «Quando m’ en vo soletta» [Όταν μόνη περπατώ], από τη δευτερη πράξη του έργου. Είναι η άρια της καπριτσιόζας τραγουδίστριας Μουζέττα, ερμηνευμένη εδώ από την σοπράνο Kiri te Kanawa.
.
.
και από κάτω το λιμπρέτο:
Quando m’ en/Όταν μόνη
vo soletta per la via,/βαδίζω στο δρόμο,
la gente sosta e mira,/ο κόσμος κοντοστέκεται και παρατηρεί,
e la ballezza mia tutta ricerca/ρουφώντας την ομορφιά μου
in me da capo a pie./απ‘ την κορφή έως τα νύχια!
Ed assaporo/Και τότε έχω τη γεύση
allor la bramosia sottil,/ του πόθου που λάμπει στα μάτια τους,
che dagli occhi traspira/ εκείνα, που ξέρουν να διακρίνουν
e dai palesi vezzi intender/από τις φανερές τις χάρες
sa alle occulte belta./την κρυφή ομορφιά.
Cosi l’ effulvio del desio/Κι ετσι το άρωμα της επιθυμίας
tutta m’ aggira, e felse mi fa./με αγκαλιάζει και με κάνει ευτυχισμένη.
E tu che sai,/Και συ που ξέρεις,
che memori e ti struggi,/που θυμάσαι, που φλέγεσαι,
da me tanto rifuggi?/τόσο πολύ με αποφεύγεις;
So ben!/Το ξέρω καλά,
le angoscie tue le vuoi dir,/αυτό που σε τρώει δε θα το φανερώσεις,
ma ti senti morrir./μα το νιώθεις πως πεθαίνεις…
καλη ακρόαση, καλη απόλαυση! 😀
Υ.Γ. απόδοση του λιμπρετου από συκοφαγο [γιατί μετάφραση δεν το λες , αν δε θες να σε κυνηγήσουν τα 120 ενωμένα εργοστάσια μεταφράσεων!]
Ευχαριστώώώώ! 😀 😀
Μου ΄χει μείνει η σκηνή που καίει τα γραφτά του ο Ροδόλφο (μία μία τις σελίδες) για να ζεσταθεί, πράγμα εντελώς μάταιο κι ανώφελο !
Η πρώτη όπερα που αγόρασα κι άκουσα (δυο κασέτες) με Callas-Di Stefano-Panerai-Zaccaria-Moffo με την ορχήστρα και τη χορωδία της Σκάλας του Μιλάνου εν έτει 1985.
Πω πω, τι μου θυμίσατε, Σιορ!! 🙂
@ρενατα
Α, πρέπει να σου πω ότι το ευχαριστήθηκα με την ψυχή μου το ποστ αυτό, ρενάτα μου. Είχα να ακούσω την όπερα, ούτε και γω ξέρω από πότε. Και το κυριότερο, αυτή τη φορά αρχισα να βλέπω το λιμπρέτο με άλλη ματια, πιο έκκεντρη ας πούμε. (Γι αυτό και δεν διάλεξα κάποια απο τις γνωστές μεταφράσεις, αλλά το ψιλο-χαρχάλεψα λίγο).
Λοιπόν, να προτείνω – όποτε ευκαιρήσεις- να μας ανεβάσεις εδώ το αγαπημένο σου κομμάτι από τους Μποέμ; [αν το βρεις σε εκδοχή φυσικά που σου ταιριάζει] 😀
σκουντουφλοποσκυνώ τη χαρη σας!
Επειδή η εκτέλεση του Λουτσιάνο στη Μποέμ (και γενικώς!) δε φτάνει το Ντι Στέφανο στο μικρό του δαχτυλάκι αλλά είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν βίντεο του δεύτερου στην συγκεκριμένη όπερα , παραθέτω το «Che gelida manina» .
To λατρευω !!
– τα εχουμε ξαναπει και παρακατω
να κανω κοπυ το σχολιο ?:)
Μετα το shenes de la vie boheme του Μυρζε(του τεταρτου της συντροφιας Γκωτιε,Νερβαλ και Ουσε ), το 1849 ο Τ.Μπαρριερ εγραψε ενα ακομα σχετικο δραμα ενδιαμεσα για να προκυψει τελικα το εργο του Πουτσινι σε λιμπρετο των Ιλλικα και Τζιακοζα
Συκοφαγε ειναι εξαιρετικο αυτο το ποστ
και δεν το λεω με καμια διαθεση «αμεριμνησιας», φαντασιακης προσωρινοτητας και αταξιας ..κι ας ηθελα να ζουσα καποτε ετσι …ως μποεμ
Στο λεω ως λατρης του εργου
και ως αναγνωστρια
κι αν μη τι αλλο η Ρενατα θα πρεπει να ειναι υπερηφανη που ηταν η αφορμη .
Ευγε.
(θα επανελθω πολλακις οσο παιζει το ποστ ,ειμαι σιγουρη
φτανει να μου το επιτρεψει η συνδεση μια που ακομα τα βιντεο ουτε καν εχουν φορτωσει)
Aς δώσουμε μερικά στοιχεία για το βίδεο της ρενάτας.
Πρόκειται για την άρια του Ροντόλφο, στην πρώτη πράξη, όταν συναντά την Μιμή στη σοφίτα. Η Μιμή θα χάσει στη σοφίτα το κλειδί του σπιτιού της κι ο Ροντόλφο θα προσφερθει να ψάξουν μαζί. Αμέσως το βρίσκει, αλλά δεν της το φανερώνει γιατί θέλει να κερδίσει χρόνο. Κάποια στιγμή της πιάνει το χέρι, που είναι παγωμένο, και της τραγουδά την άρια που ακούμε.
Το λιμπρέτο:
…………………..
τι παγωμένο χεράκι!/
Αφήστε με να σας το ζεστάνω./
Τι νόημα έχει να ψάχνουμε;/
Δε θα το βρούμε μες στο σκοτάδι./
Αλλά για καλή μας τύχη/
είναι μια φεγγαρόλουστη νύχτα,/
κι εδώ πάνω το φεγγάρι/
το έχουμε κοντά μας./
Περιμένετε, Δεσποινις,/
θα σας πω με δυο λόγια/
ποιος είμαι, τι κάνω, πώς ζω./
Θέλετε;/
Ποιος είμαι γω; Ένας ποιητής./
Τι κάνω; Γράφω. Και πώς ζω; ΖΩ!/
Μες στη φτώχεια και την ανεμελιά μου,/
ξοδευω σαν κύριος τρανός/
ρίμες και κι υμνους αγάπης./
Για όνειρα, χίμαιρες/
και για πύργους στην άμμο/
έχω ψυχή εκατομμυριούχου./
Είναι φορές που από το χρηματοκιβώτιο μου/
αρπάζουν όλα τα κοσμήματα δυο κλέφτες:/
ένα ζευγάρι ωραία μάτια!/
Που μαζί με σας τώρα μπήκαν,/
και τα περασμένα μου όνειρα,/
τα όμορφα όνειρα μου,/
μεμιάς εξανέμισαν./
Μα η κλοπή δεν με λυπεί,/
γιατί πήρε τη θέση της/
η γλυκιά ελπίδα./
Τώρα που με γνωρίζετε,/
μιλήστε κι εσείς. Ποια είστε;/
Θέλετε να μου πείτε;
……………..
Μπράβο, ρενατα, μπραβίσιμο! 🙂 🙂
@Τάλισκερ
Αν δεν ερχόσουνα στο ποστ αυτό [πώς θα ήταν δυνατόν; θα με άφηνες έτσι; ] η βραδιά θα ήταν φτωχότερη. Συμπληρώνεις υπέροχα, και πόσα άλλα θα μπορούσες να μας γράψεις…
Και φυσικά τα έχουμε ξαναπεί εξ άλλων αφορμών, αλλά και με το επ’ αφορμή του παλτό του Κολλίν! Και θα έχουμε να λέμε και στο μέλλον, ναι; 🙂
Σας φιλω.
Υ.Γ.
Αν και η μποέμικη ζωή δεν μου ταιριάζει, ωστόσο όταν επέστρεψα αυτες τις μέρες στο έργο για χάρη της ρενάτας, κι όσες φορές άκουγα διαφορες εκτελεσεις μέχρι να γεμίσω από μουσική, θα ήθελα κάποιες στιγμές από αυτές να τις έκλεβα για λόγου μου. 🙂
A, μην ξεχάσω. Στο χωριό ήλθε το ΔΗΠΕΘΕ Δώθε Παναγιά Πριν Από Τη Ραχουλα. Σήμερα έχει Την Όπερα της Πεντάρας [άλλη όπερα αυτή, άλλου τύπου και σκοπού], κι ο συκοφάγος πάει να πιάσει στασίδι. θα πάρει και ποπ κορν μαζί του, καθότι πολύ μπανάλ τύπος [και πεινάλας]!
Πάω και θα σας δω το βράδυ, εκεί γύρω στα μεσάνυχτα, όσοι δεν έχετε γίνει κολοκύθες…
Την Οπερα της Πενταρας την ειδαμε τη προ -προηγουμενη εβδομαδα εδω στην παρακατω ραχουλα..(ετσι κι ετσι)
(δεν μου αρεσει η Λουιζιδου :))
οσο για το θεμα τι να σας πω Συκοφαγε
με εχετε βαλει στο τριπακι αντι να κατεβω νε τη Νελυ τη Πολυ τη Λιλυ και τη Μπιλυ για καφε (γεγονος τα ονοματα 😦 )
να ψαχνω αγαπημενους στιχους και μεραφρασεις στα αρχεια μου και να βλασφημω που ειμαι μακρια απο τα βιβλια μου!!!
Η στιγμη του παλτο οπως ειχαμε πει παλιοτερα δεν ξερω γιατι ειναι για μενα η πιο δραματικη
οταν ο ανθρωπος μοιαζει κουβεντα με τα αψυχα αντικειμενα του
που κουβαλουν στιγμες απο τη ψυχη του και φθειρονται μαζι τοσο τρυφερα
νομιζω τοτε γινονται οι πιο συγκλονιστικες αποκαλυψεις
απλα γιατι νιωθει πως κατα βαθος δεν τον ακουει κανεις..
Οταν παλι ειναι αναποφασιστος …..:
MARCELLO:
Quanto s’e come voi
non si vive in compagnia
Son lieve a Musetta
ed ella e lieve a me,
perche ci amiamo in allegria ..
Canti e risa, ecco il fior
d’ invariabile amor!!
MIMI:
Dite bene. Lasciarci conviene
Aiutateci voi ιο s’e provato
piu volte ,ma invano.
Fate voi per il meglio
ΜΑΡΤΣΕΛΛΟ:
Οταν ειναι κανεις οπως εσεις δεν πρεπει να ζει με συντροφια.
Δεν αγαπω σοβαρα την Μουζεττα ..κι εκεινη δεν μ αγαπα σοβαρα..!!!
γι αυτο αγαπιομαστε…με χαρα.
Τραγουδια και γελια να το λουλουδι της αγαπης …….της αμεταβλητης αγαπης …!
ΜΙΜΙ:
Καλα λετε…….Να χωριστουμε συμφερει………Βοηθειστε με εσεις…
Εγω προσπαθησα πολλες φορες αλλα ματαια….!!!!
Καντε εσεις κατι καλυτερο……!!!
🙂
σοφιστικέ κοτόπουλο, είσαι ρομαντική ψυχή τελικά!
Μμμμμμμμμμμ ναι… μάιστα.
Συγνώμη που θα χαλάσω την ωραία ατμόσφαιρα σύντροφοι, αλλά με το βερισμό πήρε η όπερα τον ύστατο κατήφορο – και δεν πατάει κανείς στις παραστάσεις εκτός του συκ, εμού, κάτι σιχαμένων γριών με τουαλέτες (και πάπιες) και νεόπλουτων χορηγών που θέλουν να επηδηχθούνε.
Η όπερα, ευγενές πτηνό, είναι ήχος, φώς, δάκρυ κορόμηλο, στόμας που χάσκει, πανηγύρι! Χωρίς θεούς, δαίμονες, ήρωες, τέρατα, μάχες, βασιλιάδες, θαύματα, χολυγουντοποίηση της ιστοριας και ιστοριοποίηση της μυθολογίας πως διάλο θα ξεχάσουμε τη μίζερη πραγματικότητα!;
Πείτε με ρεβιζιονιστή, αλλά τουλάχιστον η όπερα ΔΕ στρατεύεται!
Για κάνετε σας παρακαλώ στροφή στην πΧιότητα και ποστάρετε κάτι που να έχει γραφτεί ΠΡΙΝ το 1750*, άντε μπράβο.
ΥΓ: σήμερις είχα την τιμή να συναντήσω το νούμερο από πάνω μου στο φυσικό του περιβάλλον (σ’ένα καπνοκούτι τίγκα στον καπνό). Ευπειθώς αναφέρω ότι η κουρούπα της ΔΕ μοιάζει – πολύ – του Τέλη Σαβάλας (στο χρώμα δλδ) αλλά και ότι με είπε να σας πώ ότι – σήμερα ειδικά – είχε μια «bad hair day» (sic).
* Monteverdi, Carissimi, Purcell, Lully, Rameau, A. Scarlatti, Vivaldi, Haendel, Porpora, B. Marcello – άντε το πολύ Gluck, αλλά μέχρις εκεί.
http://www.dtm.se/
Να όπερα! L’Ιncoronazione di Poppea – και σε αυθεντικές εγκαταστάσεις.
Μια και νομίζω πως τελείωσε η παράσταση, να κάνω μια ανακοίνωση. Η όπερα θα παραμείνει κλειστή κατά το μήνα Αύγουστο, για έργα ανακαίνισης και συντήρησης. Επιφυλάττομαι αν και πότε θα ξανανοίξει, γιατί εποφθαλμιούν το κτίριο μαρξιστές-γκεβαριστές αντάρτες, που έχουν ήδη αρχίσει να συγκεντρώνουν όπλα και εφόδια στα υπόγεια. Προχωρά παράλληλα το υπόγειο τούνελ που σκάβουν πολιτικοί κρατούμενοι από τη γειτονική φυλακή. Οπωσδήποτε ο πολιτιστικός προορισμός και συμβολισμός του μεγάρου θα γίνει σεβαστός, με μικρές μόνο αλλαγές στο πρόγραμμα των παραστάσεων, σύμφωνα με την επαναστατική αισθητική και ηθική. Καλό σας καλοκαίρι.
@Ταλισκερ
Ήρτα τόμου, κυρά μου! [γμτ, ούτε για σουβλάκια δεν πήγα, και τα έρμα τα ποπ κορν δεν χορταίνουν…]
α!!!! [σιγά μη σας αφήσω να μου φύγετε! ακου κει, να χωριστούμε 😉 χεχεχε, σε πειράζω!]
άλλωστε στην κατάστασή μας, μάλλον ταιριάζει [αυτό που λέει κάπου ο Μαρτσέλλο]
O bella eta/
d’ inganni e d’ utopie!/
Si crede, spera/
e tutto bello appare…
no? 😉
Καλό σου ξημέρωμα!
@Κροτ
μην ξανοίγεσαι, κουτάβι… θα το πληρώσεις, αθώο μου…
[αλλα για τον καλό σου λόγο, δεν έχει αρίθμηση απόψε…]
έλα, να… πατ πατ πατ στο κεφαλάκι για καληνύχτα!
@undantag
Τι θα κάνω με σένα που δεν σε πιάνω πουθενά;
«δεν πατάει κανείς στις παραστάσεις εκτός του συκ, εμού, κάτι σιχαμένων γριών με τουαλέτες (και πάπιες)»
Τι εννοείς; δεν είσαι σεβάσμια συμβολαιογράφος με ταγέρ; Πώς γίνεται; Διότι στην οπερα δυο κατηγορίες υπάρχουν: ο Συκοφάγος και οι κυρίες συμβολαιογράφοι με ταγέρ, τέρμα! Εσείς τι είστε; Υβρίδιο; [Ωπ! και ζεις ακόμη στην εποχή του μπαρόκ… Κάπως σκάλωσε ο χρόνος, φίλτατε. Να βάλω ένα χεράκι να σπρωξω…]
«Για κάνετε σας παρακαλώ στροφή στην πΧιότητα και ποστάρετε κάτι που να έχει γραφτεί ΠΡΙΝ το 1750*, άντε μπράβο.»
Μα μου αναφέρεις Μοντεβέρντι και Γκλουκ (έστω και με ανοχή): σου θυμίζω πως με το Μοντεβέρντι έχουμε το πρώτο ουσιαστικό άνοιγμα της όπερας σε ένα κοινό μεγαλύτερο από εκεινο των ψυχαγωγούμενων αριστοκρατών και η επόμενη μεγαλη στροφή προς αυτήν την κατεύθυνση γίνεται με τον Γκλουγκ, που εισηγαγε το δράμα στην μορφή…
Κι αφού ο λόγος για Μοντεβέρντι, και αφού τα θέλει η … ροκοκό σας έδρα, ιδού!
…………….
Υ.Γ. περι συναπαντήματος: Τσιγάρο και κακές παρέες! Δεν προσέχετε τον εαυτό σας, αγαπητέ! Κι αν δεν είστε γραια συμβολαιογράφος, θα είστε νέος άνθρωπος. Ω, λυπηρόν [οχι που είστε νεος, για τις καταχρήσεις μιλώ!]
Καλό ξημέρωμα! 😀
@Tsal
μαλισταααα! έκανες το κέφι σου που τα ειπες, πουλάκι μου; Αντε τώρα μαζεψε τα κουβαδάκια σου γιατί περπατω και σκοντάφτω πάνω τους! [τι ακατατάστατο παιδί, θε μου… ]
καλον ύπνο σου ευχομαι [ή μάλλον έυχομαι να σε πιάσω κάποτε στον ύπνο…]
Αν κατάλαβα καλά απ’τη Βαράγγειο δρύινη ανακοίνωση του commandante τσάλ, («, με μικρές μόνο αλλαγές στο πρόγραμμα των παραστάσεων, σύμφωνα με την επαναστατική αισθητική και ηθική») αυτό θα είναι το τελευταίο οπερατικό ποστ του βλογίου 🙂
Και μπαρόκ δε πρόκειται να δούμε ούτε με σφαίρες.
Οπότε ας κάνω την προσωπική μου επανάστασις:
(με συγχωρείτε οι σεμνότυφοι για το καρότο του Ηρακλέους – στην ανάγκη, ακούστε το χωρίς εικόνα)
@ ευγενές πτηνό
Έτσι είμαι εγώ, άπιαστος.
Στα ξένα που ζω έχει τουαλέτες, δεν έχει ταγέρ – δεν έχουμε πέσει τόσο χαμηλά! Επ’ουδενί δεν είμαι σεβάσμια συμβολαιογράφος με ταγέρ (ούτε με τουαλέτα) – αλλά άμα θέλεις γνωρίζω πολλές τέτοιες (και χειρότερες: δικηγόρους!) απ’την προηγούμενη καριέρα μου, και μπορώ να σε κάνω ένα κονέ για να πηγαίνετέ όπερα μαζί. Βιάσου, πριν καταργηθεί ο numerus clausus!
ΥΓ1 Το πρώτο ουσιαστικό άνοιγμα της όπερας στις μάζες είναι λίγο μετά τον Monteverdi, στη Βενετία του Stradella και του Vivaldi, όπου κάθε συνοικία και θέατρο!
ΥΓ2 Αααα… όλα κι όλα, εγώ δεν κάπνιζα! Μόνο η Κροτ – αλλά τη λυπήθηκα μωρέ, τόσο χάλια μαλλί και να πίνει καφέ άκαπνη. Όσο για την κατάχρηση κακών συναναστροφών, αυτό το κακοκουρεμένο τεριέ είναι το point faible μου, το ομολογώ.
si caro pa ..
Ascolta
Tacea la notte placida
e bella in ciel sereno
la luna il viso argento
mostrava lieto e pieno ..
Quando suonar per l’ aere
infinoallor si muto
dolci s’ udiro e flebili
gli accordi d un liuto
e versi melanconici
un Trovator canto.
και τι εγινε στην Οπερα της Πενταρας ?πως σας φανηκε ?
Μην πηρατε μαζι σας και τον Τσαλ και ακουγοντας Κουρτ Βαιλ εξεδωσε αντανακλαστικα το ανωθεν μανιφερστο?
δεν ειπαμε θα ειναι σε καταστολη:)????
Τσαλ εγω ξερετε ποσο συμπασω συνδραμω και στηριζω την καθε επαναστατικη σας παντιερα ::)))
Και γιατι να μη δουμε μια αποψη barogue?
αλλωστε στο δευτερο μισο του δεκατου ογδοου
δεν σημαινε συλλογιστικο κατασκευασμα για να ευφραινονται οι Διαφωτιστες
αλλα κατα βαθος περιφρονουσε τους κανονες
προτιμώντας τις καμπυλες αντι τις ευθειες
ως ψευδαισθητικα επινοηματα
απορριπτοντας
την πραγματικη απεικονιση του πραγματικου
απλα αλλαζει ονοματα ως ρυθμος απο την αρχαιοτητα ως σημερα μα επαναλαμβανεται και κανεις δεν μπορει να του ξεφυγει
καθως επανεμφανιζεται για να πονοκεφαλιαζει τους νεοπλουτους ,τους ιστορικους, τους μελετητες ,
και τους αναποφασιστους
Βεβαια εγω δεν του μιλαω 🙂
γιατι ως ρυθμος καταδικαζει τις σκοτεινες κενες και αδρανεις μορφες
και κατα καιρους εγινε συνωνυμος της απατης και της κοροιδιας
αλλα ετσι οπως η οπερα ηταν και ειναι για τον λαο
και οι ρυθμοι θα πρεπει να εξαπλωνονται σε ολα τα στρωματα 🙂
εστω κι αν αποσκοπουν στην υπερβολικη επιτηδευση
και την προκληση καταπληξης και θαυμασμου!
Ιμπρεσσιονιστικη υποκλισις και ασπασμος Συκ
δευτερολεπτα πριν τη βουτια 🙂
Δικεόρε, σε βλέπω, σε παρακαλουθώ και δε μου αρέσει που τα γυρίζεις! Μέχρι το bad hair day καλά το πήγαινες, μετά ρεβιζιόνισες και άρχισες τα περί κακοκουρεμένου! Θα βάλω τον Τσαλ να σε διαγράψει και πρόσεξε, γιατί άμα τη απαλλοτριώσει της όπερας, σου΄χουμε ρεζερβάρει γκουλάγκ πριβέ, στην τρίτη στέπα αριστερά!
Τσαλ, σε στηρίζω, μπράβο, πάμε να παρουμε τα χειμερινά ανάκτορα και τις θερινές όπερες, πάμε να πάρουμε το Λένινγκραντ, πάμε να τους αρπάξουμε και να τους στείλουμε στα Τάρταρα και στους Τάταρους, να μάθουν αυτοί οι ξεπεσμένοι αριστοκράτες με τα τα’έρ και τις τουαλέτες τι εστί βερύκοκο και τι τέχνη!
Συκ, εν προκειμένω μάλλον θα πάρω το μέρος σου, έλεος πια με το μπαρόκ! Αλλά γιατί, καλό μου πετεινό, χλευάζεις τις μικρές μας καπνιστικές χαρές; Σάμπως έχουμε κι άλλες στην άχαρη τούτη ζωή, ειδικά όταν πρέπει να πιούμε καφέ με το όνειδος του ΔΣΘ, τον δικηγορίσκο της Τσιμισκή; Τσκ!
Έχετε χάρη (και δεν εννοώ την εκλεχτή αναγνώστρια) που λόγω του πύρινου τείχους δεν μπορώ να συνάψω από δω προπαγανδιστικά βίδεα και άλλα εποπτικά μέσα.
@συκοπερατέρ
Εσύ έχεις μέχρι αύριο καιρό να αποχαιρετίσεις την όπερα με την παρούσα χρήση της. Μετά κοινωνικοποιείται και θα αρχίσουν να διατίθενται χώροι της σε άστεγες εργατικές οικογένειες από την ενδοχώρα, μέχρι να καταστευαστούν οι νέες εργατικές κατοικίες.
@δικολάβε undantag
Καταρχήν να μας δόσεις τα ονόματα των εκπροσώπων του σοβιέτ ΔΣΘ, για να αξιολογήσουμε την επαναστατικότητα και κομματική τους πειθαρχία. Έπειτα, σιγά μην είναι ο εξοπλισμός (υλικός και ρητορικός) του επαναστατικού διευθυντήριου από το Βαράγγη. Αυτά είναι αήθεις συκο(υβελο)φαντίες, αντιδραστικών αντεπαναστατικών στοιχείων, παροικούντων περί Χαρ. Τρικούπη, Ιπποκράτους, Ασκληπιού και παρακείμενες οδούς. Τέλος, ζήτω το ροκ, κάτω το μπαρόκ. Και το ροκοκό.
@Τάλισκερ
Αυτά μαντάμ που λέτε είναι κουλτουριάρικα, δεν τα καταλαβαίνουμε εμείς οι προλετάριοι και προλεταριοποιημένοι διανοούμενοι. Αν σας περισσεύουν όμως τίποτα ψιλά για κανένα κουπόνι, ή κανένα επάργυρο κατσαρολικό να δωρίσετε για τον αγώνα μας, θα το εκτιμούσαμε δεόντως.
@σ/α κροτ
Άσε μην τρομοκρατούμε ακόμα το δόκιμο σύντροφο. Αυτά θα γίνουν στη Β’ φάση της Επανάστασης, αφού εξασφαλίσουμε το απαραίτητο λαϊκό έρισμα και γενικευτεί η προσωπολατρεία για τον λίδερ και κομαντάντε χέφε. Τότε ναι, θα αρχίσουμε να χτίζουμε τον εργατικό παράδεισο με τα ερείπια της αστικής κόλασης!
@Αtsalε επαναστάτη της πεντάρας
[είμαι επηρεασμένος από την ψεσινή λαϊκή όπερα, και ξέρω πως σου αρέσει το τσιτάτο του Μπρεχτ:
«τι είναι η ληστεία μια τράπεζας μπρος την ίδρυση μιας τράπεζας. και τι είναι η δολοφονία ενός ανθρώπου μπροστά στο διορισμό του» ]
και σιγά μη σε αφήσω να το κάνεις καραβαν σαράι το βλογ. Χώρια που είσαι έτοιμος να να επιβάλεις σοσιαλιστικό ρεαλισμό [μπρρρρρ] Λοιπόν, το μαγαζί θα παραμείνει ανοιχτό έστω και με δυσμενείς συνθήκες [δεν τα βγάζει τα λεφτά του, κουμπάροι…]. Και θα σε ταράξω στο Μοντεβέρντι και στον Γκλουκ. Η Μεταρρύθμισή σου δεν θα περάσει, σου ετοιμάζω Αντιμεταρρύθμιση που είναι τίγκα στο Μπαρόκ!
@Φοξ τροτ κροτ
Το μπαρόκ στη μουσική είναι αλλο από το μπαρόκ στη ζωγραφική κι αλλο πάλι στην γλυπτική και αρχιτεκτονική [εκεί πάντως βρίσκουμε κοινή έκφραση].
Ας μην πετροβολούμε το μπαρόκ συλλήβδην! Αν ωστόσο έχει μαζέψει τις πετρούλες σου, ε, να μην πανε χαμένες, πετροβόλα τον δικεόρο, που μου βάζει καρότα στους μποέμ και βγαίνει η μισή του έκθεση εκτός θέματος [τι έγινε, βρε παιδια; κολλητικό είναι;].
Υ.Γ. Να διαχωρίσετε την ήρα από το στάρι, δικεόρε! Το καρότο του Αχιλλέα να το στείλετε στο προηγούμενο ποστ, κι εδώ να αφήστε το λαρύγγι του μόνο!
Ευτυχώς που το βλογ δεν έχει τηλεθέαση! Φαντάσου πόσες σεβάσμιες συμβολαιογράφους σιορες Τάπες [ουδεμία ρατσιστική αναφορά στο ύψος. Στον Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή παραπέμπω, που δεν αποκλείω να ήτο όντως τάπας – ναι, εδώ είμεθα ραστιστες, αλλά ήτο Φαναριώτης! καλά να πάθει] θα είχα χάσει από πελάτισσες…
Τσαλ, τι είναι αύριο; Το λαϊκό δικαστήριο του κοτόπουλου;
Α, μην περιμένεις από το δικεόρο να κελαηδίσει τα ονόματα των ομοίων του! Άτιμη φάρα οι ασκούντες το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα: λέξεις λαλούν πολλές αλλά επί της ταμπακέρας ούτε συλλαβή!
Μωρέ αυτόν ειδικά τον δόκιμο τρόφιμο γκουλάγκ τον έχω προειδοποιήσει εδώ και πολλά χρόνια: από τότε που μου έφερνε πεσκέσια τα (ιμιτασιόν) μετάλεια του Δημητρόφ (που ψώνιζε μισοτιμής στα βουλγάρικα παζάρια όπου σύχναζε για να κάνει πράκτις στη μητρική του! -Δικεόρε σήκωσε το γάντι τώρα!). Δεν την γλιτώνει, που λες, έχω ήδη βρει και τι χρώμα κουρτίνες θα έχει στο κελί του!
Πόλλο, δεν περτοβολώ το μπαρόκ, δηλώ απλώς ότι το βαριέμαι και το βρίσκω πολυ βαρύ πεπόνι για τα γούστα μου. Από την άλλη το ροκοκό παραείναι τσιριμπίμ τσιριμπόμ. Δε λέω, αγαπώ τσιριμπίμ τσιριμπόμ, ειδικά σε ροζ αποχρώσεις, αλλά το ροκοκό βρε παιδί μου είναι για 5χρονα!
Ο δικεόρος έχει πέτρες και ντομάτες ρεζερβέ που πάνω γράφουν τ’όνομά του, μη σκιάζεσαι, π’λί μ’!!! 🙂
@ Κακοκουρεμένο γκριφόν:
το ότι είπα ότι με είπες να πώ ότι έχεις bad hair day δεν αποκλείει ότι είσαι ένα κακοκουρεμένο γριφόν. Ουδέποτε ρεβιζιόνισα!
Όπως σε έχω επανειλημένως τονίσει, σε γκουλάγκ χωρίς cross country ski facility δεν πάω, κανόνισε.
@ βαλσαμωμένο dodo (εκλείψαν) με ιδεασμό τσαλαπετεινού:
ι. δεν είμαι δικολάβος, είμαι δικηγόρος. Έχει διαφορά. Ανήκω στην ιντελιγκέντσια, όχι στο προλεταριάτο.
ιι. μόνο για να διαψεύσω την Κροτ, θα δώσω στεγνούς τους συντρόφους του ΔΣΘ:
http://www.dsth.gr/
ιιι. Ως προς το θέμα του μπαρόκ, είμαι ρεβιζιονιστής όσο δεν παίρνει. Αν δεν ληφθεί πρόνοια, θα πρέπει να αρχίσετε την επανάστασή χωρίς εμένα (εσείς οι τρείς δηλαδή – και μη νομίσεις ότι η κροτ είναι καμιά μεγάλη βοήθεια).
ιν. δηλαδή το ροκ είναι πιο επαναστατικό; ΧΑ!
@ δρυοκολάπτη με ιδεασμό συκοφάγου:
Μετά από το μπασταρδεμένο και ρεβιζιονιστικό Monteverdi που ανέβασατε, ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω. Είμαι δε πεπεισμένος πως:
– το καρότο και ο κ….ς του Ηρακλέους (και ουχί Αχιλλέως καλό μου) ανέβασαν το επίπεδο του βλογ
– θα κερδίζατε σεβάσμιες συμβολαιογραίες αντί να τις χάνατε (καλά, μπορεί να χάνονταν και από συγκοπή, δε λεω) …
κάνε όνειρα για το cross country. κάνα ρόλλερ και πολύ σου πάει τέτοιος που είσαι!
ii -> μουαχαχαχαχα!!! οππορτουνιστή!
@Τάλισκερ
Πορφυροτάτη μου.
Η Όπερα της Πεντάρας ήταν έτσι κι έτσι και γιουβέτσι (και συμφωνώ πως η Λουιζίδου δεν ήταν καλή η μαγκούφα). Ο Βακούσης ήταν στα νερά του κι ο ρόλος τού πήγαινε, αντεπεξήλθε. Οι Μάινας και Καραμπέτη σαν να βαριόντουσαν. Ο Μπουρδούμης κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες, αλλά δεν τον θεωρώ καλό ηθοποιό, κι ούτε τώρα μού αλλάζει άποψη.
Ο ρόλος του Κομπέρ είναι ο πιο δύσκολος, ο πιο σύνθετος. Ο ψημένος μου ο Μπουρδούμης νομίζει πως με το να επιστρατευσει όλα τα σκηνοθετικά ευρήματα κι όλες τις μουσικοχορογραφικές υποδείξεις αρκεί. Εμ, στο κρύβε είναι η τέχνη…
Η χορογραφία, σαν ξαναζεσταμένο Μπροντγουέι. Οι δυο συμβίες του Μακχήθ, με φωνητικές ικανότητες που εντυπωσιάζουν σχεδόν, αλλά δεν ήταν ερμηνείες λυπάμαι. Μα τα τραγούδια, τα τραγούδια διατί τα εφόνευσαν; Η Τζένη των Πειρατών, π.χ….
Η Όπερα της Πεντάρας είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο! Εν γένει ο Μπρεχτ δεν είναι εύκολος κι ας φαίνεται, αλλά η Όπερά του είναι θαρρώ το πιο δύσκολό του έργο. Δεν αρκεί -κι ούτε νομίζω πως είναι καν στόχος- να αναπαραστήσεις το γερμανικό καμπαρέ του μεσοπολέμου.
Λοιπόν, έτσι για να με φτύσετε, διότι μου αξίζει!
Καθόμουν από την αρχη του έργου κι έλεγα μέσα μου «μα γιατί ξεπατικώνει ο σκηνοθέτης, γιατί ξεπατικώνει ο σκηνοθέτης…». και όσο κυλούσε η ώρα συνέχιζα «αυτό το έργο είναι κακέκτυπο, γιατί ξεπατικώνει ο σκηνοθέτης;» και δώστου πάλι. Μέχρι που λέω στην παρέα, «ρε δώστε μου το πρόγραμμα, μου φαίνεται θα τσιρίξω». Μου δίνουν το πρόγραμμα και βλέπω [καλα να πάθω, ΔΗΠΕΘΕ ήθελα…] σκηνοθέτης Μουμουλίδης! Θεέ μου, ο Μουμουλίδης… [Ναι, δεν ήμουν επιμελής το ξέρω. Δεν φρόντισα να δω σκηνοθέτη. Πιάστηκα σαν τη μύγα στη σίτα…]
Μουμουλίδης… Είχε σκηνοθετήσει πάλι την Όπερα της Πεντάρας, το 2006, με Μπέζο και Τρύπη (αυτή η τελευταία μια χαρά Πόλυ ήταν, να σημειώσω…), χωρίς ο ερίφης να αλλάξει έστω μια καρφίτσα… Μα μια καρφίτσα… Το είχα δει τότε και σας βεβαιώ… Α, ρε συκοφάγε όπερα μπουφα που σου χρειάζεται να παίξεις…
………….
Για το μπαρόκ να σας πω. Στην Ελλάδα δεν είχαμε μπαροκ. Ό,τι είχαμε εν πάση περιπτώσει το περιορίσαμε στην Επτάνησο, απηλλαγμένο -δόξα τω θεώ- από το ροκοκό και τα πολλά πλουμιστά και τα στολίδια. Στην Επτάνησο μάλιστα το αρχιτεκτονικό μπαρόκ είναι μικροκλίμακας και δεν αυθαδιαζει. Πάλι καλά διότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε βλαχομπαρόκ, τετοιοι που είμαστε.
Είναι πολύ σωστή η παρατήρησή σου περι περιοδικότητας στην εμφάνιση της καμπύλης εναλλάξ με την ευθεία μέσα στο χρόνο. Ας πούμε η αιώνια αντίθεση του απέριττου με το ποίκιλμα!
Σας χειροφιλώ, ακριβή μου [και δεν είναι επιτήδευση, αλλά πράξη αισθήματος 🙂 ]
@ αΔικεόρε διαδρομιστή ! Γιούχου!
Μου τους ξεβρακώνεις, μου κάνεις το βλογ του κώλου, και μετά μου λες πως ανεβαίνει επίπεδο; Να αρχίσεις να τρως καρότα! Κάνουν καλό στα μάτια και βλέπεις αλλιώς το επίπεδο, [καλό μου…]
Α, τώρα που είπα «καλό μου»: το Αχιλλέας ήτο ομο-υπαινικτική παραπομπή στο καρότο, στον Ηρακλή και στον στοματικό του φίλο [πώς λέμε, καρδιακός φίλος; αυτό!..] Έχω δηλώσει πως τρώω πολλά καρότα [και βλήτα επίσης, λες να εξουδετερώνει την καροτίνη;], συνεπώς βλέπω τι γράφεις. [κι ανάγνωση ξέρω, κύριε σχολάρχα. τουλάχιστον στο δημοτικό με προβίβαζαν.]
Πάμε τώρα στο Μπαρόκ. Μπαχ, Βιβάλντι, Σκαρλάτι, Γκλουγκ, Μοντεβέρντι, Χάιντελ, όλοι τους αγαπημένοι [το δολοπλόκο Lully τον χαρίζω].. Στη μουσική το μπαρόκ το δεχομαι σχεδόν όλο. Δεν συμβαίνει το ίδιο στις άλλες τέχνες.
Το μπαρόκ στη ζωγραφική μπορώ να το χαρώ με Ρούμπενς, αλλά όχι και στην εκφυλισμένη του μορφή με Βατώ, Λωραίν και Φραγγονάρ… Μπορώ να το χαρώ με Μπερνίνι, αλλά όχι στην αυλή του Λουδοβίκου του ηλιοπαρμένου ή με τον Χίλντερμπραντ! Μπορώ να το χαρώ με Μολιέρο, αλλά όχι με Κορνήλιο (όχι σε όλα του μάλλον, για να μην αδικώ).
Και δεν μπορώ να το δεχτώ όταν μου πλασάρεται με το σνομπισμό ή ελιτισμό, με κάνει να γυρνώ στα ρούσα χώματα του Τσαλ εξ ανακλαστικού! Βέβαια, εδώ που τα λέμε, ο σνομπισμός πάει με όλα. Φοριεται και με τα μεταμοντέρνα χρώματα. Ε, εκει προτιμώ να φάω στη μάπα Φραγγονάρ!
Αλλά το θέμα μας -που λες και συ- δεν είναι ο ελιτισμός. Το θέμα είναι πως εδώ to μπαρ θα γίνει μπαρόκ, με το στανιό! Δεν θα περάσει ο ρούσος φασισμός του Ατσαλου Φιδέλ! Ελπίζω να συμπαρίστασαι [αρκεί να αφήσεις τις τουαλέτες σου στο βεστιάριο. εδώ μόνο κάζουαλ, δικεόρε! 🙂 ]
@Κροτ
μπραβο Κροτ! Επιτέλους ύστερα από τοοοοοσα ποστ και σχόλια μιλας σοφα! Σε όλα: για δικεόρο, για Μπαρόκ, περίπου για Τσαλ -ε, νταξ δεν γίνονται θάματα-!
Μια απορία: τι στην ευχή είναι το Πόλλο; Και πρόσεξε τι θα απαντήσεις και σπάσει η ανακωχή!…
Βρε Πόλλο, μην τρως πολλά καρόττα, καλαμπόκι να τρως!
Πόλλο δεν είναι το κοτόπουλο ιταλιστί, σιορ Επτανήσιε;
[η ανακωχή δε σπάει, αλλά λίγα για τον τσαλ! Εν προκειμένω, στα περί μπαρ είμαι μαζί του! :P]
pollo? almeno GALLO!!! 👿
[ si, ma scrivere in italiano! 😉 ]
Ε non posso, Milady! To μπαρ πρέπει να αποκτήσει υπόβαθρο! Δε θα σερβίρουμε μονο τσάι και μοχίτο, μαντόνα μια!
Α ! χα χα χα ….πάλι τσακώνονται !!!!
Να πάρει ! και δεν έχω χρόνο να μπω στον καβγά με πίτα μπρος και πίτα πίσω (εδώ που δεν καλούν και την αστυνομία ) το μεσημέρι κόντεψε να μας φέρει μπάτσους ο γείτονας….χου χου !
Για να μην καμφθεί το σθένος σας με την ώρα που προχωρεί ….αναρτώ !
Υ.Γ και μην ξεχνάτε πότε και σε τι χάλι ήταν ο τεράστιος όταν την έγραψε
Καλό βραδάκι ! και φιλιά σταυρωτά και χιαστί
@Eλενη Μ.
[αγιούτο αγιούτο, αφήστε κάτω το τσουλούφι θέλω να βγω να χαιρετήσω!!!]
Ελένη καλησπέρα πέρα για πέρα [κατσε να φτιαξω και λίγο τη χωρίστρα, γιατί με τσαλακώσανε…]! Πάλι την πέφτει ο ένας στον άλλον κι έχει γίνει τση κουρλής!
Το λοιπόν… Ευαριστούμε πάρα πολύ για τα σοκολατάκια DvoraΚ! 🙂
Ευτυχώς δεν είναι μπαροκ αυτός κι έτσι θα σταματήσουν λίγο οι καβγάδες. [αλλά με τον χέμπερτ να διευθύνει, χο θα ξυπνήσει ο Τσαλ και θα μιλαει για τον αντισημιτισμό του κλπ κλπ)
ανταποδίδουμε φιλια και καληνύχτες!
Πριν κλείσετε την πόρτα Σερ, αφήστε με να πω και γω μια λέξη, τώρα που μπήκα: Λοιπόν, όλα θα τα δω με την ησυχία μου στη δεύτερη παρασταση : (μία λέξη)
Δεύτερον: συμφωνώ με τής Ταλι τα γούστα (δεύτερη λέξη)
Τρίτον: Αυτοί εκεί με τα κουρέματα και τις δικηγορίες πολύ πλάκα έχουνε (αλλά τούς συναντάω και αλλού, όπου το μαλλιοτράβηγμα γίνεται όχι πλέον μεταξύ τους, αλλά μεταξύ της μιας εκεί και ενός άλλου από δω (τα ξέρετε;) – δεν πειράζει, το γέλιο πέφτει ούτως ή άλλως σύννεφο !..) (τρίτη λέξη)
Σερ Συκ εγώ από μεριάς μου σάς φχαριστώ που μέ αφήσατε και τα είπα τέτοια ώρα (υπερέβην και λίγο τον προϋπολογισμό αλλά και τι σας νοιάζει δλδ, εσείς τόν πληρώνετε 😉
Για την όπερα θα σάς ευχαριστήσω με π ο λ λ ά ς λέξεις… (αναμείνατε)
όνειρα γλυκά σε όλες και όλους και φοξτεριέ και φοξτροτ και λοιπά
😆
(πάω να ξεραθώ – τι μέρα κι αυτή θέ μου – απ΄το πρωί σκέφτομαι να΄ρθω και τώρα τα κατάφερα ! )
Δεν έχω τώρα την απαραίτητη συγκέντρωση για καλλιτεχνική αντιπαράθεση, μετά το χθεσινοβραδινό παραλήρημα στο μπαλκόνι της Κρότκαγιας, αλλά θα εκδόσω μια σύντομη ανακοίνωση από το Γραφείο Τύπου μου.
@συκ
Δεν το γνώριζα το δεύτερο μέρος του ρητού του σ. Μπρεχτ. Σε τι διορισμό άραγε αναφερόταν; Στο… δημόσιο; Η απόφαση πάντως είναι τετελεσμένη. Έχω στα χέρια μου ακόμα και την άδεια από την επαναστατική πολεοδομία για αλλαγή χρήσης του κτιρίου!
@κροτ
Λαϊκό δικαστήρια και αναβίωση των δικών της Μόσχας, βεβαίως. Διδασκόμαστε και αξιοποιούμε τις αποτελεσματικές μεθόδους, ακόμα και από τους αντιπάλους μας. Δεν ήξερα ότι οι δικηγόροι είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα. Νόμιζα πως ήταν οι… προστάτες. Νομίζω μπορούμε όμως να δείξουμε μια επιήκια στο νέο σύντροφο, τιμώντας τη μνήμη του… συναδέρφου του Λένιν.
@σολισίτορα undantag
Δεν γνωρίζω καλά τις συνομοταξίες του συναφιού σας, και δε νομίζω πως είναι σκόπιμο. Θα εκτιμηθεί ο «δοσμάν», αν και διερευνάται η υπόθεση των κήβδηλων μεταλίων του σ. Δημητρώφ, όπως και μια νέα φήμη, περί αναβίωσης φράξιας με όνομα «Νέα Βουλγαρική Εξαρχία» (μπορεί να είναι και Εξάρχεια γραμμένα λάθος). Τέλος, ασπαζόμαστε το ροκ, όχι το φλώρικο εμπορικό λευκό ροκ, αλλά το γνήσιο, μαύρο αγωνιστικό που προέρχεται από τα τιμημένα «εργατικά μπλουζ» του Μάντι Γουώτερς και των άλλων περήφανων αγρεργατών και πρωτοπόρων μουσικών στις όχθες του Μισισιπή. Επειδή δυστυχώς οι περισσότεροι από αυτούς πέθαναν στην ψάθα, έχουμε κάνει επίτιμο μέλος το λευκό στο δέρμα αλλά μαύρο στην ψυχή γερο Μικ, που διδάχτηκε και τίμησε τους δασκάλους του.
Δυστυχώς δεν μπορώ τώρα να συνάψω εποπτικό μέσο λόγω του αδιαπέραστου πύρινου τείχους.
η Λυρική Σκηνή επέλεξε φέτος μία ολότελα διαφορετική ματιά πάνω στην πασίγνωστη όπερα του Πουτσίνι «Μποέμ», σε σκηνοθεσία Γκρέηαμ Βικ
Καλημέρα ! όλη μέρα .
Θέλω ν αφήσω ένα χαμόγελο και να σας βρει φρέσκους χτενισμένους και δροσερούς διότι ψες βράδυ κυρ Συκοφάγε μου…..χα η χωρίστρα έκανε ζικ ζακ ….. βέβαια εγώ το εξέλαβα ως ενδιαφέρουσα εκκεντρικότητα και δεν ακούω καθόλου τις νόστιμες (η αλήθεια)χο χο ! φήμες που διαδίδει η Κροτ …
Να πάρω πίσω και το χτεσινό μου υστερόγραφο (προϊόν της ψυχικής μου θύελλας και του σκοτισμένου μου μυαλού από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγώ συχνάκις τον εαυτό μου ) διότι άλλος ρομαντικός συνθέτης ήταν στα δύσκολα όταν έγραφε κι αυτός την 9η του ….Ο DvoraΚ μια χαρά ήταν με τις τιμές του και τη θέση του για φιλόδοξα όνειρα στην αναπτυσσόμενη και επίσης φιλόδοξη Αμέρικα τέλη του 19ου της οποίας και το εγκώμιο θέλησε να πλέξει με την 9η . Έφτιαξε όμως ένα άχρονο και πανανθρώπινο αριστούργημα …
κομμαντάντε,
1. «σολισίτορα»: αποδεκτή λύσις κοινής ονομασίας (παραπέμπει προσέτι εις «ινστρούχτορα», λέξιν ήτις μοι προεξένει ανέκαθεν ρίγη συγκινήσεως)
2. το χαλκούν μετάλιο του σ. Δημητρώφ ήν τρισγνήσιον – όνειδος τηι κροτ επί διασπορά ψευδών ειδήσεων προς αποπροσανατολισμόν της λαϊκής βάσεως των λαϊκών αγώνων. Ου μην αλλ’ επαρασημοφορήθη – αναξίως, ως ύστερον εφάνη – ενώπιον της αρμοδίου κοινοτικής Επιτρόπου. Όπερ, ει μη τι άλλο, αποτελεί εγγύησις γνησιότητος, non;
3. μετά την περι ροκ διευκρίνησι, αίρω τη διαφωνία μου.
@Χάρη
Η πόρτα θα είναι πάντα ανοιχτή για τη χάρη σου, κι ο καναπές πάντα θα έχει θέση. Αν μάλιστα μου έρθεις και με πεσκέσι «πολλά λόγια», όπως είπες, τότε είμαι διατεθειμένος να στείλω τον Τσαλ στο κελάρι [να μου προσέχει τη ρομπόλα] για να έχουμε πιο πολύ χωρο!
Χειροφιλώ και χαμογελώ
@Ελένη Μ.
Σήμερα θα εχει νηνεμία. Κι η χωρίστρα θα μείνει στη θέση της. Πάντα τις παρασκευές του καλοκαιριου έχει νηνεμία. Διότι:
Τα Σαβατοκύριακααααα το κράτος χαλάρώώώώνειειειει
κι έτσι βρισκει ο έρωτααααας σανίδι και ξαπλώνειειειειειει
[νομίζω η λαϊκή νότα έλειπε από αυτό το σαλάτα ποστ!]
Η τρικυμία της ψυχής, κι ενίοτε του μυαλού, είναι ίδιον της ρομαντικής εποχής στη Τέχνη. Αλλωστε -για να μείνω και λίγο εντός θέματος- αυτό είναι κι ένα απο τα διαφοροποιά στοιχεία του Μπαρόκ με τον Ρομαντισμό: ο τελευταίος έκανε αναφορά στο μεμενωμένο άτομο, ενώ το πρώτο είδε το άτομα ενταγμένο σε σύνολα.
Σας φιλώ.
η ρομπόλα στη θέση της, Σερ, για το βράδυ που θα επανέλθω – παρακαλώ !
σάς ασπάζομαι συγκινημένη (με συγκινούν τα χειροφιλήματα)
😆
@Χάρη
εψές σού άφησα σχόλιο στο «η τέχνη τής πολιτικής ψευδολογίας». πλην όμως, δεν το βλέπω πουθενά…
Χάθηκε στη χωματερή του ιντερνέτ; 🙄
Τσαλ, μαζί σου Πρόεδρα, αλλά ο δικηγορίσκος δεν θα τύχη καμίας επιείκιας υπ’εμού και όσο περνά από το χέρι μου!
Και γίνε λίγο πιο λαρτζ στα ροκάκια. Κι ο Μπητλς ωραίοι είναι!
Πόλλο (pollo, έστω, come vuole il principe!), Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΣΑΪ!!! Ε ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΣΑΪ!
και μοχίτο δνε πίνω, σιχαίνομαι τη μέντα. Προτιμώ τζιν τόνικ -και για πιο χαλαρές στιγμές λιμοντσέλλο! 🙂
Δικγόρε, ποιες ψευδείς ειδήσεις? Μεθυσμένη τύφλα ήταν η Επίτροπος στην οποία αναφέρεσαι (άσε που δεν είχε καν βιλαέτι, αλλά ας μην το κάνω θέμα!). Τι την επικαλείσαι?
@ γκριφόν με bad hair eternity & a day:
ΦΥΣΙΚΑ και ήταν μεθυσμένη και άνευ βιλαετίου. Αφού είπα ότι ήταν η ΑΡΜΟΔΙΑ Επίτροπος για να παρασημοφορήσει ΕΣΕΝΑ!
– ποιός είναι τόσο γκαγκά που θα σε παρασημοφορήσει χωρίς να χει γίνει ντίρλα;
– επίσης, τι περίμενες, τη θειά Μάργκοτ ή την Αννούλα; (ααααααααααχ, τι ωραία χρόνια, όταν εμείς ήμασταν 18 – καλά, εσύ 171/2 – και η Αννούλα έφερνε ακόμη Κοζανίτικο-Λωζανίτικο αέρα στην Επιτροπή…)
Συγκινήθηκα πάλι γμτμ
@σκ’λι [στα σαμιώτικα. κι άντε να καταλάβεις πότε λεν σκυλί και πότε σκαλι, με αυτά τα άναθρα]
αυτό το λιμοντσέλλο δεν πιστεύω να είναι κανενα έγχορδο σαν το βιολοντσέλο! Θα σου κάτσει στο… λιμό σου!
[χο χο χο ! χιουμορ Περοκέ καλοκαιριάτικα! σε καλό μου…]
θα ήθελα να σημειώσω ότι:
α. ο Δικεόρος είναι 13 μήνες μεγαλύτερός μου και όχι μόνον έξ!
β. την εποχή που τον γνώρισα ήμανε 25 χρονώ παιδούλα. Εκείνος 13 μήνες μεγαλύτερος. Άκου 18!
@σκλι no 2
13 δεκαετίες μπορεί, 13 μήνες αποκλείεται. Γιατί αν είναι έτσι δεν τον θέλω για σχολάρχη μου. Τι στο διάλο…
[α! γι αυτό μου τσαμπουνά Μπαχ από το πρωι…
Γιατί κι ο Μπαχ κάπου στα 18 του σχεδόν, εκεί στο Αρνσταντ, είχε μαθητούδια στη χορωδία μεγαλύτερα από κείνον σε ηλικία.
Αλλά δεν μπορεσε να τα φέρει βόλτα… Κι έφυγε…
Τι μας θυμιζει… Τι μας Θυμίζει… ]
χα! λες να φύγει κι ο Σχολάρχης?
μουαχαχαχα!
Κοιτα να τον διώξουμε δεν λέει. Να τον βασανίσουμε, όμως, μια χαρα το κοβω. Εγώ ήδη του αφησα καρφίτσες στην καρέκλα! 😈
@σολισίτορα
Χαίρομαι που βρέθηκε ονομασία κοινής αποδοχής. Όχι ότι είχα αγχωθεί ιδιαίτερα, γνωρίζοντας πως η ψήφος μου υπερισχύει σε περίπτωση ισοψηφίας. Σε περίπτωση μειοψηφίας καθαρίζει η Γκεπεού. Τα υπόλοιπα δεν τα καλοκατάλαβα, καλά θα κάνεις να μιλάς τη γλώσσα του λαού για να μην μπεις πάλι σε καραντίνα ή μπροστά από καραμπίνα. Εκλαμβάνω ότι συμφωνείς, αφού δε σε παίρνει και διαφορετικά.
@σ. Κροτ
Ο Γεν. Γραμματέας αποφάσισε. Τον πρόεδρο τον εχτελέσαμε, σου θυμίζω. Μην ξεχνάς πως είσαι μικρό στέλεχος ακόμα για να κάνεις υποδείξεις απευθείας στην ηγεσία. Τα σκαθάρια συμπαθητικά ήταν αλλά μάλλον ανώδυνα. Επιτρέπουμε να παίζεται η μουσική τους αλλά όχι να προβάλεται πολύ.
Pollo, τώρα είδα το σχόλιο για το λιμοντσέλο. Όχι δεν είναι βιολοντσέλο, είναι πιο κίτρινο, πιο υγρό και πιο αλκοολούχο!
Προτείνω επίσης να γεμίζουμε σακουλάκια με νερό και να τα σκάμε από πίσω του!
Πρόεδρα Τσαλ, έστω ΓΓ, αλλά το «πρόεδρα» ακούγεται καλύτερα, δε βρίσκεις?
ΜΙκρό στέλεχος εγώ? Θα πάω αλλού που με θεωρούν μεγαλύτερο, αμέ!
@Кроткая
Ίσως μικροδείχνεις λόγω… άβαταρ. Βάλε ντε κανένα μολοσσό, να αποχτήσεις και πολιτικό βάρος ως στέλεχος!
Προτιμώ ΓΓ για ιστορικούς λόγους.
Έπαθα πλάκα με την επεξήγηση της λέξης.;)
Να σαι καλά, Τσαλ!
Αποχαιρετιστήριο
(λόγω διακοπών των εδώ εργασιών και συνέχεα του εκεί ξεθεώματος )
Στον Τσαλ τον αξιοπρεπή !….(και μεγαλοπρεπή τον θεωρώ αλά δεν του το λέω για να μην προσβάλω την ιδεολογία του )
-Μοναχικέ ηγέτη λατινοαμερικάνων ανταρτών…. θα χορέψουμε σάλσα από Σεπτέμβρη !
Στον ανεκδιήγητο θεατρίνο με το περουκίνι χα ! (όπως ακούγεται από αξιόπιστες πηγές) και καλό φίλο(παρά ταύτα) Συκοφάγο.
– Από Σεπτέμβρη φίλε μου όταν και αν αρχίζει ο καιρός σας των τσιγγάνων ….περιμένω καφέ! Σας άφησα κάτι σημειώσεις στο σχολαρχείο ….
Αλά και στο φιλοθεάμον , εκκεντρικό, και εξτριμ κοινό των κλαδιών …..
Πριν αρχίσω να ετοιμάζω το δισάκι μου διότι αύριο παίρνω το πλοίο (αν θέλει ο καιρός ) για μεγάλο νησί …και μετά τα βουνά !
Πριν λοιπόν… σνιφ σνιφ (με πήρε η συγκίνηση) …. θέλω ν αφήσω θερμές ευχές για δροσερές αναρτήσεις ανακατεμένες με λεπτότητες , κλοτσιές , ευαισθησίες , ξεμαλλιάσματα, χειροφιλήματα , δαγκωνιές , αγκωνιές
και καθημερινές επαναστάσεις .
Ευγενής άμυλα να διαπνέει τις σπονδές σας ….
στο Μεγαλοδύναμο και Ιαματικό Θεό του Α! ΧΑ ΧΑ !
Καλό ξημέρωμα ! και στο επαν-λαλείν !
@Νίκο
Πίσω από τις λέξεις, είναι ο… Αλέξης 🙂
@Ελένη Μ.
Αξιοπρεπής ναι, μεγαλοπρεπής είναι λίγο υπερβολικό, δεν είμαι ο… Σουλεϊμάν.
Καλό ταξίδι και διακοπές και αν τυχόν συναντήσεις βετεράνους αντάρτες στα βουνά, χαιρέτισέ τους α λα Σαπατίστας (με το αριστερό χέρι).
Αρχίζω ήδη από Δευτέρα εντατικά μαθήματα σάλσα εν όψει του διαγωνισμού του Σεπτέμβρη. Ακολουθούν μάμπο, ρούμπα, μερένγκε και γουαράτσα 🙂
Δεν καταλαβαίνω γρι απ’ αυτά που τσακώνεστε, έχω χάσει συνέχειες φαίνεται – πολλές – (εμ, βέβαια) και το μόνο που κατάλαβα είναι ότι έγινε καυγάς στην ταράτσα τής Κροτ, ότι κάποιος είναι δικηγόρος, ότι κάποιος άλλος αλλάζει περούκες κάθε τόσο, και ότι στην Κροτ δεν αρέσει η μέντα, και σ’ αυτό συμφωνούμε.
Για τα πεσκέσια σας, Σερ ευγενέστατε, σάς απήντησα περιεμπεστωμένα – μπερδέυτηκα – αλλά το νόημα είναι αυτό : και ήπιαμε ρομπόλα και είπαμε τα πεσκέσια να επανέλθουν (ήταν κι ο Silent δηλαδή που ήπιαμε τη ρομπόλα)
Στην Ελένη εύχομαι Καλά Βουνά και Θάλασσες, και Καλά Ταξίδια όπου πάει, και Καλό Μήνα
(Καλό μήνα εύχομαι και στ’ άλλα πτηνά και επιπτηνοσκέφτες (πολύ μπερδεύτηκα)
Σερ είμαι συντετριμμένη, σάς το ξαναλέω : κάτι προσπάθησα να σάς εξηγήσω και νωρίτερα : τεσπα mea culpa
(θα πάω στην όπερα να συνέλθω – έχει εξώστη ανοιχτό το μαγαζί ; )
😳
α, όχι, δεν έχει όπερα απόψε
πρέπει να δω τι λέει ο Σύντροφος για τον Χεμινγουαίη
άρα, όχι καληνύχτα ακόμα
φιλάκια όμως, μάς παίρνει…
@Χάρη
Είχα σκοπό να περάσω από το μπλογκ σου για ασπασμούς και χαίρε ….αλά αφού σε πέτυχα εδώ να σε χαιρετήσω το λοιπόν με τις ανωτέρω ευχές που άφησα σε όλους και με μια προσωπική : Καλές συγγραφές όπου κι αν βρίσκεσαι με την παρέα της γάτας σου που είναι ότι πρέπει! ….τι τις θες τις διακοπές καλή μου ; …..μικροαστικές αξίες μπλιαχ ….
Φιλάκια ! με πολλά ολέ ολέ !
@ Τσαλ αξιοπρεπή Δηλώνω συγκινημένη !
Ε ….. χα χα ! όχι Σουλεϊμάν όχι !
Ο Συκ δεν φάνηκε …..το είπε βέβαια πως το Σ/Κ που το κράτος χαλαρώνει ….αυτός βρίσκει χρόνο να λατρέψει την Αφροδίτη ….
Σεβαστό ! και με την ησυχία σου φίλε ….μι βγεις άρον άρον ξεβράκωτος κι αχτένιστος α! πα πα …
@Ν.Αgo
Για την ιστορία μιας λέξης βλέπε τον παθολόγο Βαρδιάμπαση [έχει το πάθος του λόγου ο καλός γιατρός, καθότι παθολόγος, αλλά θα καθότανε να τον εγχειρήσω άραγε που έχω και γω πάθος με τα νυστέρια και τα νυχτέρια;]
Για την ιστορία της λέξης Μποέμ βλέπε sikofago, καθότι αυτός είναι ο συγγραφεύς του πονήματος τούτου. Στον Τσαλ μπορείς να χρεώσεις τα πάντα αλλά εστετικές συνήθειες είναι αμαρτία να χρεώνεις. Θα βλάψει την υστεροφημία του!…
Για όλες τις άλλες λέξεις που χρησιμοποιεί ο Τσαλ, εγώ να δεις πλάκα που παθαίνω…
@Ελένη Μ.
[Μια στιγμή να σιάξω το περουκίνι, καθότι φιλάρεσκος…]
Αχ, μας φεύγεις, Ελένη Μου! Από τη μια λυπάμαι που θα στερηθώ την παρέα σου μέχρι να μας ξανάρθεις, αλλά από την άλλη χαίρομαι, καθώς θα μας έλθεις ξεκουραστη, φρέσκια, με τον ζωογόνο κρητικό αέρα στα πλεμόνια σου! Να είσαι καλά, να περάσεις καλά, και να μας φέρεις νέα! [Σε δυο χρόνια λήγει και η σύμβαση με το Ελληνικό κράτος και κάτι λένε εκεί κάτω για ημιαυτονομία κλπ. Ειστε κουζουλοί, δεν το αποκλέιω…]
Αλλά βρακωμένος -καθότι νησιώτης, κυρά μου- είμαι μονίμως.
Το Σ/Κ μάλιστα δε χαλαρώνω καθόλου. Η φύση της δουλειάς…
[όχι δεν είμαι γκρικ λαβ καμακι εις τους μόλους και τας παραλίας… Θου, Κύριε…]
Φιλια πολλά [έτσι για να έχετε κάβα]
@Τσαλ
Να κρύψετε τον Αλέξη καλύτερα. Και κυρίως να διαχωρισθεί ο αλέξης από τις λέξεις, μπας και δούμε άσπρη μέρα, σύντροφε!
@Χάρη
εχεις δίκαιο Χάρη μου! απλώνουμε τραχανά σε τρια τέσσερα βλογ [αυτόν τον καιρό επεκταθήκαμε και στου undantag, το μαγκούφη…] . Που να βγάλει άκρη άνθρωπος;
Το μαγαζί είναι (μου το κάνανε δλδ) καλοκαιρινό… Οπότε θεωρείστε το σαν θερινό σινεμά: μπορείτε να πάτε και σε κανα καλό ρετιρε στις γύρω πολυκατοικίες, αν δε θέτε συναγελασμό με την πλέμπα του Τσαλ και των ρέστων! Την ευγενή κι εκλεχτή πελατεία [όρα Ελένη και Τάλισκερ] τη φιλοξενώ στο δικό μου πεντχάουζ. Αν μας καταδεχτείτε, υπάρχει πάντα θέση για την καλή παρέα!
Α, μην το ξεχάσω: αυτό τον καιρο έχω και σπιτική λεμονάδα, απ’τση λεμονιές μου! δροσιστικότατη!!
Πολυχρονεμενε μου Συκοφαγε!
-ω Συκ τι ζεστη!!
…..και τι λετε ??
δεν βρισκομασταν στο Μονακό?
Εχετε εκει πεντχαουζ??
Οπως και να χει θα παραμεινω κατω απο τις λεύκες διαβαζοντας τις «ευτυχισμενες μερες» 🙂
με ενα ποτηρι ολοδροση λεμοναδα και δεν προκειται να το κουνησω απο την κουνιστη μου πολυθρονα.
Αφορητες Αυγουστιατικες μερες φιλε μου!
Κυρ Συκ μου πριν κλείσω τον υπολογιστή να σου πω μια μαντινάδα γιατί πολλά σε πειράξαμε τσι τελευταίες μέρες …αν το κόψαμε και λιγάκι χοντρό τ αλεύρι … κατέεις το μαθές πώς σ αγαπούμε !
Ο πατέρας μου είναι λαϊκός βάρδος …μαντιναδολόγος όπως τσι λένε στη Κρήτη και απατός του την έσιαξε .
Στη μέση του παράδεισου να μ έχουνε καλέσει
αν δε σε βάλουνε κι εσέ χαλάλι ντους η θέση .
ΥΓ καλοί κουζουλοί είναι οι συμπατριώτες μου μα αν ελλείπανε καμπόσοι ……θα τα μάθω τα νέα και θα σας τα φέρω πεσκέσι …
@Ελένη Μ.
Ωπ ωπ… πριν λείσουν το πορτόνια τση Παραδείσου, ε.. εννοώ πριν κλείσεις τον υπολογιστή.
Μόλις τώρα διαβασα το σχόλιο σου στο σχολαρχείο. Μια χαρά τα λες! Κι όπως πάντα κάπου εγώ θα διαφωνήσω! Αλλά σε σημεία που δημιουργούν γόνιμο διάλογο, θαρρώ! Δεν θα σου απαντήσω στου undantag, αν μου το επιτρέπεις, γιατί μάλλον εκνευρίζεται ο Σχολάρχης όταν βγαίνουμε εκτός θέματος…
Και μολονότι εσύ μέσα είσαι [μη σου πω πως προβιβάστηκες και πήρες και μεταπτυχιακό] εγώ μια χαρά το έχω να αερολογώ και να τον κάνω να ξανακλεισει τα σχόλια! Χο χο χο!
Λοιπόν, δεσμεύομαι, όταν επιστρέψεις με το καλό, να κάμω ένα ποστ για τον μανιερισμό και το μπαρόκ, να βγάλουμε το άχτι μας!! 😉
Να μου χαιρετήσεις τον πατέρα σου! Α, ρε λεβεντομάνα Κρήτη! [κι ας μη λείπουνε καμπόσοι χο χο χο!]
Πολλά φιλιά! Καλές Διακοπές!!! 😀
@Talisker
Πορφυροτάτη μου και γαλαζανή μου!
Ζέστη και των γονέων, κυρά μου! Έχω μείνει ο μισός από εφκειό που συνηθούσα να ΄μαι!
Διαβάζετε κάτω απ’ τση λεύκες…
χμ… Προσοχή στους Πόθους που φύονται κάτω από τις λεύκες…, ακριβή μου! 😉
Πίνετε ήδη λεμονάδα; αχ, μα ήθελα να σας κεράσω από τη δικά μου… Μιαν ετέρα φοράν, ελπίζω!
Ω, Ησυχες μέρες του Αυγούστου…
Ελήφθη η απάντηση …οκ με μανιερισμό και μπαρόκ .
Σε φιλώ , Χαίρε ! και ο παράδεισος μαζί σου !
ΥΓ κλικ και κλείνω .
Φφφφφφ! φφφφφ! σου φυσώ τα πανιά σου για ούριο πλου μέχρι την πατρίδα! 🙂
Mα Συκ??
-πατε καθολου καλα ??
Απο τη δικη σας λεμοναδα πινω!
Δεν το αναφερατε πιο πανω??
χχχχχχχ
φφφφ! ευγευστη παντως και δροσερη! 🙂
@Πορφυροτάτη
μα καθόλου, λέμε! 😆
αλλά μη δίνετε σημασία… Η ζέστη, τα λόγια του παπά…
ξέρετε τώρα: λόγω της ημερας, λόγω της ημέρας!
Σκουντουφλοπροσκυνω και διπλοχαιρετώ!
Ω Σερ ! Τι κρίμα να μην προλάβω την πρόταση εγκαίρως !
Λεμονάδα έχει μείνει ; Μπα – Θα κοιμάστε, και πού είν’ το ψυγείο; αγνοώ απολύτως –
– συνεπώς : θα δω το βίδεο τού συντρόφου (τουτέστιν Τσαλ) στο αποπάνω ρετιρέ με κάτι λίγα από ρομπόλα που περίσσεψε απο χτες… ser Μελωδέ … Και μην ξεχνατε την πριγκήπισσα (όχι την Τάλι, αυτήν δεν υπάρχει περίπτωσις, το γνωρίζω, Τής Τσάρδας εννοώ…)
Σας φιλώ και όνειρα γλυκά 😛
@ Στη Χάρη Σου!
Καλή σου μέρα, κεχαριτωμενη! Αναρωτιέμαι τι ώρα ΚΟΙΜΟΣΑΣΤΕ! [απάντηση: δεν κοιμάστε προφανώς, επαγρυπνείτε…]
Ε, τέτοια ώρα λεμονάδα δε θα βρείτε! 😦
Αλλά, έφτιαξα στραπατσάδα με φέτα κεφαλονίτικη και ντομάτες από κήπο φίλου! [εμείς οι νεροβλάχοι εκ των ενόντων, χεχε] Εχει στο ψυγείο. [που είναι εφκείο το ψυγείο, τώρα; την τελευταία βολά το είχα στο μετζάο πάνωθε, τόμου όμως γυρίσω τη πλάτη μου αλλάζει ποζίτσια, διαλε έμπα μέσα του…]. Ασπέτο να ελέγξω πάλαι κι αριβάρω!
Μωρέ κοιμάμαι, αλλά για το τ ί ώ ρ α καλύτερα να μην σάς πω τίποτα…
Στραπατσάδα ; Τι μου λέτε σερ ! Το αγαπημένο μου φαΐ είναι… Να πάρω αεροπλάνο ;
«διάλε έμπα μέσα του» !!! χα χα χα !!! τι μού θυμιζετε ! (το είχα πρωτακούσει στην απέναντι μερια – αιτωλοακαρνανία, το πιστεύετε;)
σάς φιλώ
(υγ : Αχχχχ : στραπατσάδα …)
(υγ 2 : ) κι εκείνο το «νερόβλαχος» πολύ ευρηματικό αγαπητέ μου Sir … Το «slang.gr» το’χετε υπόψη σας να πάτε να το συνεισφέρετε ; … )
🙂
στη Xάρη Σου
Μια μέρα θα αποστείλω στα αλήθεια, οχι στη βλογική πραγματικότητα, ένα κασελάκι από κεφαλονίτικα κρασιά. 🙂 Είναι δεσμευση! Εκτός κι αν επισκέπτεσαι κατά καιρούς το νησί [ελπιζω για την ψυχική σας υγεία να μην το κάνετε], οπότε θα έχεις τη δυνατότητα να τα δοκιμάζεις μόνη σου!
υ.γ1. Στραπατσάδα τω όντι είχα φτιάξει ψες, με χωριάτικα αβγα σαν χήνας μεγάλα, από την Πύλαρο, και ντομάτες από φιλικό μποστάνι της γειτονιάς. Βέβαια η χοληστερίνη καλά κρατεί, αλλά σιγά… και τι έγινε; Θα χάσει η Βενετιά βελόνι! 😉
υ.γ2. Στο slang.gr θα καταχωρήσω ολοσούσουμο τον Τσαλ, μόλις ευκαιρήσω! Κι έτσι θα κλείσει ένα μεγάλο κεφάλαιο της νεολογισμικής λεξικογραφίας! [ωρε, πού ΄ναι ο Σαραντάκος να μου πάρει το σκαλπ;]