Σε τι μοιάζει το ποδόσφαιρο με το θεό; Στην πίστη πολλών οπαδών και στην αμφισβήτηση πολλών διανοουμένων.
Εντουάρντο Γκαλεάνο, Τα Χίλια Πρόσωπα του Ποδοσφαίρου
Το ποδόσφαιρο φαίνεται να τα πηγαίνει καλά με τη θρησκεία, αλλά όχι και τόσο με τη δημοκρατία. Ιστορικά «αξιοποιήθηκε» προπαγανδιστικά από ουκ ολίγα απολυταρχικά καθεστώτα, ως συμπληρωματικό «όπιο των λαών». Ενδεικτικά αναφέρουμε τα φασιστικά καθεστώτα του ντούτσε Μουσολίνι και του χενεραλίσιμο Φράνκο, τη χούντα του Βιντέλα, καθώς και τη δικιά μας «Εθνοσωτήριο».
Οι κανόνες έχουν πάντα τις εξαιρέσεις τους. Πριν σχεδόν 30 χρόνια, όταν η μεγαλύτερη χώρα της Νότιας Αμερικής και ισχυρότερη ποδοσφαιρική δύναμη στον πλανήτη ζούσε το ψυχοράγημα μιας μακρόβιας δικτατορίας (από το 1964 έως το 1985), μερικοί πρωτοπόροι πολιτικοποιημένοι αθλητές πραγματοποίησαν στο Σάο Πάουλο ένα τολμηρό και ασυνήθιστο πείραμα: Την… Κορινθιακή Δημοκρατία (Democracia Corinthiana).
Η ποδοσφαιρική ομάδα Corinthians (Sport Club Corinthians Paulista η πλήρης ονομασία), ιδρυμένη το 1910, είναι η μεγαλύτερη ομάδα του Σάο Πάουλο και από τις πιο ιστορικές και πετυχημένες της Βραζιλίας. Το ονομά της είναι εμπνευσμένο από μια αγγλική ερασιτεχνική ομάδα – Corinthian FC – η οποία είχε δώσει φιλικά παιχνίδια περιοδεύοντας στη Βραζιλία.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε στις τάξεις της σπουδαίους παίκτες όπως οι Σόκρατες, Βλαντιμίρ και Καζαγκράντε. Οι παίκτες κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους τον έλεγχο της ομάδας και να τη διοικήσουν από το 1982 έως το 1984, με αξιοσημείωτη επιτυχία.
Ασυνήθιστο και πρωτόγνωρο : οι παίκτες αποφάσιζαν για τα πάντα, με πλειοψηφία μεταξύ τους. Συζητούσαν και ψήφιζαν δημοκρατικά για τη μέθοδο της προπόνησης, το σύστημα του παιχνιδιού, τη διαχείριση των χρημάτων και τα υπόλοιπα. Στις φανέλες τους είχαν γράψει Democracia Corinthiana.
Μέσα σε δύο χρόνια, οι εκδιωγμένοι άρχοντες ξαναπήραν τα ηνία και σταμάτησαν τα πάντα. Όσο, όμως, διήρκεσε η δημοκρατία, η «Κορίνθιανς», με τη διαχείριση των παικτών, προσέφερε το πιο τολμηρό και φαντασμαγορικό ποδόσφαιρο όλης της χώρας, έφερε το μεγαλύτερο πλήθος στα γήπεδα και κέρδισε δύο φορές το πρωτάθλημα (1982 και 1983).
Ένα μικρό δείγμα επιθετικού και θεαματικού ποδοσφαίρου: Η νίκη με 5-1 επί της Παλμέιρας (1982) – youtube –
Ηγέτης εκείνης της καταπληκτικής ομάδας ήταν ο Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira, πιο γνωστός ως Σόκρατες. Γεννημένος το 1954 στο Μπελέμ της Β. Βραζιλίας και μεγαλωμένος στο Σάο Πάουλο, ο Σόκρατες εκτός από εξαιρετικός ποδοσφαιριστής κατάφερε να αποκτήσει πτυχίο ιατρικής – δύσκολο και σπάνιο επίτευγμα για επαγγελματία αθλητή – και διδακτορικό φιλοσοφίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Μποταφόγκο πριν μεταγραφεί στην Κορίνθιανς και αργότερα παίξει στο ιταλικό καμπιονάτο με τα χρώματα της Φιορεντίνα. Θα επιστρέψει στη Βραζιλία για να κλείσει την καριέρα του αγωνιζόμενος διαδοχικά στην Φλαμένγκο, τη Σάντος και τη Μποταφόγκο. Αγωνίστηκε επίσης σε 60 παιχνίδια με την Εθνική Βραζιλίας, πετυχαίνοντας 22 γκολ. Στο μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία ήταν αρχηγός της σελεσάο, ενώ αγωνίστηκε και το 1986 στα γήπεδα του Μέξικο. Αγωνιζόμενος στη μεσαία γραμμή και παρά το ύψος του (1.93), ήταν ταχύς και μεγάλος «τεχνίτης» με τη μπάλα και στα δύο πόδια, με άριστη αντίληψη του χώρου, καταπληκτική πάσα και σπεσιαλίστας στην εκτέλεση πέναλτυ (με ιδιόρρυθμη τεχνική, βλ. πιο κάτω το δεύτερο βίντεο).
Πέραν του ποδοσφαιρικού του ταλέντου ο Σόκρατες ήταν ένας πολιτικοποιημένος αθλητής, από τα ηγετικά στελέχη της Democracia Corinthiana, ενός κινήματος προώθησης των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων των ποδοσφαιριστών αλλά και πρωτότυπης κοινωνικής αντίστασης στη δικτατορία. Αντισυμβατικός ως προσωπικότητα, με μονίμως ατημέλητη εμφάνιση, καπνιστής και πότης. Έχει δηλώσει πως ινδάλματα της νιότης του ήταν ο Φιντέλ Κάστρο, ο Τσε Γκεβάρα και ο Τζον Λέννον.
Πλέον εργάζεται ως αθλητικός γιατρός στο Σάο Πάουλο.
Το γκολ του Σόκρατες εναντίον της ΕΣΣΔ (μουντιάλ 1982) – youtube –
Εύστοχη εκτέλεση πέναλτυ κατά της Πολωνίας (μουντιάλ 1986) – youtube –
Μ’ έφτιαξες ρε μπαγάσα βραδιάτικα. Και δεν έχω δει ακόμα τα βίντεο να φανταστείς.
Μεγάλο ίνδαλμα ο Σόκρατες. Τι να λέμε τώρα. Δικό μας παιδί…
@Βαν ντερ Έλικεν
Αναμενόμενο από σένα, απότοκο και θιασώτη της μεγάλης των Οράνιε σχολής, να εκτιμάς το θεαματικό, επιθετικό και… δημοκρατικό ποδόσφαιρο του Σόκρατες και της παρέας του (προσοχή να μη συγχέεται με τον σοσιαλφιλελεύθερο Πορτογάλο πρωθυπουργό Ζοζέ Σόκρατες). Για τον εν λόγω παίχτη είναι πρόδηλες δε οι…. μαρξιστικές καταβολές, λόγω παρουσιαστικού καταρχήν (μούσι).
Σε αυτό το μουντιάλ βέβαια δικό μας παιδί είναι πρώτα ο δον Ντιέγκο, τον οποίο στηρίζει και η αντικαπιταλιστική διανόηση εκ μέρους του δον Γκαλεάνο (βλ. άρθρο στα ΝΕΑ), με επίδοξο συνεχιστή του τον Λιονελίτο Μέσι.
Α-ρχε-ντι-να!
Α-ρχε-ντι-να!
Α-ρχε-ντι-να!
Α-ρχε-ντι-να!
όλε όλε!!
***κάνα σχόλιο για τα εδώδιμα μπασκετικά? σαν αντιπαραβολή το βάζω!
@Κροτ
Στα μπασκετικά είναι πιο ειδήμων ο ετερογάλαχτος αδερφός μου. Για μπιανκοσελέστε σου χρωστάω βιντεάκι!
Λοιπόν κροτ δε σε ξέχασα… ιδού πάρε για να υποκληθείς στο δον Διέγο:
(κακή εικόνα αλλά μου αρέσει η περιγραφή)
(να το και το άλλο το γκολάσο)
Δανία – Δανία (του βορά, όχι του νότου, μην παρεξηγιόμαστε!)
Αν και η σχέση μου με το ποδόσφαιρο είναι αυτή που περιγράφει ο Eco σε ένα «σημείωμα της Αθηνάς»: μέσω πρόωρης εξόντωσης των θερμόαιμων και ελαφρόμυαλων κάθε γενιάς, για την επίτευξη πιο ειρηνικής κοινωνίας 🙂
Α δέστε και αυτό:
http://www.guardian.co.uk/business/2010/may/18/england-win-world-cup-jp-morgan
Αγγλία για πρωταθλήτρια προβλέπει η επενδυτική τράπεζα JP Morgan, εφαρμόζοντας στις ομάδες το Quant μοντέλο με το οποίο διαλέγει μετοχές!
@undantag
Είναι γνωστή η όχι και τόσο αβρή σχέση διανόησης (αριστερής και μη) και ποδοσφαίρου, ωστόσο υπάρχουν ενδιαφέρουσες εξαιρέσεις: Γκράμσι, Καμύ, Αϊνστάιν, Νερούδα κ.α. Αντιπαραθέτω στον Έκο το γκραμσιανό ορισμό:
Το ποδόσφαιρο αποτελεί το βασίλειο της ανθρώπινης ελευθερίας που ασκείται σε ελεύθερο χώρο.
Η Δανία αναμένεται να έχει δύσκολο έργο πρόκρισης απέναντι σε Ολλανδία, Καμερούν και Ιαπωνία.
Η δε γηραιά Αλβιώνα δεν επιβεβαίωσε τη σπέκουλα του πρακτορείου στοιχημάτων JP Morgan (πρώην επενδυτική τράπεζα με τα πιο παχιά χαλιά). Αξίζει να διερευνηθεί αν ήταν σκόπιμη η δημιουργία προσδοκιών στους αλογομούρηδες επενδυτές και αν κάποιοι κέρδισαν από αυτό. Αρκεί η σχετική επιτροπή να μη βγάλει πάνω από 5 πορίσματα.
Για τη δική μας σκουάντρα ατζούρα τι να πει κανείς. Ελπίζω να μην ξυπνήσουν μέρες του ’94. Στο δε ματς Αργεντινής – Νιγηρίας, αυτο που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν η εμφάνιση… ναρκωβαρώνου του δον Μαραντόνα.