Μέσα σε μάλλον δυσμενές κλίμα που έχει διαμορφωθεί τελευταία για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, «γιορτάζουμε» σήμερα την Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων. Έχει βάση η κριτική ότι η παγκόσμιες μέρες και γιορτές έχουν γίνει τόσο πολλές όσες και οι θρησκευτικές γιορτές, και γι’ αυτό το λόγο έχουν χάσει το νόημά τους. Επίσης, το να θυμόμαστε κάτι σημαντικό μια φορά το χρόνο, ακόμα και να πούμε ή να γράψουμε κάτι σχετικό ή να συνδράμουμε οικονομικά ή με άλλο τρόπο πάλι δεν είναι αρκετό. Ενδεχομένως να λειτουργεί περισσότερο καταπραϋντικά στην ένοχη συνείδησή μας παρά να συμβάλει ουσιαστικά στην βελτίωση μιας κατάστασης και την επίλυση ενός προβλήματος.
Τα τελευταία χρόνια η αύξηση των εμπόλεμων ζωνών του πλανήτη, η οικονομική και η επισιτιστική κρίση και η προέλαση της παγκοσμιοποίησης έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους μακριά από τις εστίες τους, ως πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες προς αναζήτηση ασφάλειας, εργασίας, στέγης και ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης γενικότερα. Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς θεωρούνται «παράνομοι«, με την έννοια ότι δεν πληρούν τις νομικές προϋποθέσεις εισόδου στην χώρα προορισμού. Οι νόμοι βέβαια παραδοσιακά θεσπίζονται για να προστατεύουν τα δικαιώματα των πιο ισχυρών, σπανιότερα και ελλειπέστερα αυτά των αδυνάτων και κατατρεγμένων. Ακόμα περισσότερο όταν πρόκειατι για ανθρώπους που ερχόμενοι σε αναζήτηση μιας καλύτερης μοίρας, από ανάγκη συνήθως και όχι από επιλογή, βρίσκονται υπόλογοι απέναντι στο νόμο και «λαθραίοι» στα μάτια των συντηρητικών ξενόφοβων αστών – λες και είναι εμπορεύματα.
Αντιγράφω παρακάτω απόσπασμα από το ρεπορτάζ του TVXS για τη συνέντευξη τύπου του ελληνικού γραφείου της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHRC) στις 17 Ιουνίου. Να σημειώσω ότι ο επικεφαλής της υπηρεσίας Γιώργος Τσαρμπόπουλος εκτός από πολυετή προσφορά σε διεθνείς οργανισμούς έχει στο ενεργητικό του πολλές εκθέσεις φωτογραφίας και βιβλία.
ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑΤΑ 