Τεόφιλο Στίβενσον (1952 – 2012)

Οι Κουβανοί αποχαιρέτησαν χθες τον Τεόφιλο Στίβενσον, τον αθλητή σύμβολο, κάτοχο τριών ολυμπιακών μεταλλίων και νικητή σε 301 από τους 321 πυγμαχικούς αγώνες που συμμετείχε σε 20 χρόνια καριέρας. Ο θρυλικός Pirolo ήταν ακόμα μάχιμο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, εκλέχθηκε βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης και μέχρι λίγο πριν πεθάνει στα 60 χρόνια του εργαζόταν στην Κουβανική Ομοσπονδία Πυγμαχίας και στην επιτροπή φροντίδας παλαίμαχων αθλητών.

Ο κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο τον αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια:

Μας έφυγε ο Στίβενσον. Το μάθαμε χθες μετά τις τέσσερις το απόγευμα. Κανένας άλλος πυγμάχος δεν έλαμψε τόσο στην ιστορία του αθλήματος. Θα μπορούσε να είχε κατακτήσει δύο ακόμα ολυμπιακούς τίτλους, αν δεν υπήρχαν καθήκοντα που οι διεθνιστικές αρχές επέβαλαν στην Επανάσταση. Κανένα χρηματικό ποσό δεν θα μπορούσε να δωροδοκήσει τον Στίβενσον.

Αιώνια δόξα στη μνήμη του!

Όπου ως «καθήκοντα» εννοεί το μποϊκοτάζ της Κούβας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Αντζελες (1984) και της Σεούλ (1988).  Παλιότερα είχε πει γι’ αυτόν, μετά την άρνησή του να συμμετάσχει σε αγώνα επίδειξης με τον επαγγελματία παγκόσμιο πρωταθλητή και μετέπειτα φίλο του Μωχάμετ Άλι, με έπαθλο ένα εκατομμύριο δολάρια, μένοντας πιστός στα ιδανικά του ερασιτεχνικού αθλητισμού:

‎Ο Τεόφιλο Στίβενσον αξίζει την αναγνώριση του κουβανικού λαού για την αξία του ως αθλητής, που πηγάζει από την πειθαρχία του, την τιμή του, την ηθική του. Πιστεύουμε ότι άφησε ένα παράδειγμα ακόμα πιο σημαντικό από αυτό, και αυτό είναι η στιγμή που του μίλησαν για την πιθανότητα να κερδίσει ένα εκατομμύριο δολάρια. Αυτός ο νέος, γιός ταπεινής οικογένειας και ενός ταπεινού εργάτη από τα ανατολικά, είπε ότι δεν θα άλλαζε τον λαό του για όλα τα δολάρια του κόσμου.

Ο ίδιος ο Άλι, έστειλε το παρακάτω συλληπητήριο μήνυμα μαθαίνοντας τον αιφνίδιο θάνατο του φίλου του:

Με λύπησε βαθιά σήμερα το πρωί η είδηση του θανάτου ενός από τους μεγάλους πρωταθλητές του μποξ, του Τεόφιλο Στίβενσον. Αν και ποτέ δεν αγωνίστηκε επαγγελματικά, το γεγονός ότι κατέκτησε τρία χρυσά ολυμπιακά μετάλια σε τρεις διαφορετικούς ολυμπιακούς αγώνες, εγγυάται ότι θα ήταν ένας σπουδαίος αντίπαλος για οποιονδήποτε εν ενεργεία πρωταθλητή βαρέων βαρών ή διεκδικητή στην καλύτερη στιγμή του. Πάντα θα θυμάμαι τη συνάντηση με τον μεγάλο Τεόφιλο στην γενέτειρά του την Κούβα. Ήταν ένας από τους μεγάλους αυτού του κόσμου, και ταυτόχρονα ήταν ένας άνθρωπος ζεστός και αξιαγάπητος. Τα συλληπητήρια στην οικογένεια και στους φίλους του. Ας αναπαυθεί εν ειρήνη.

Αρχική ανάρτηση: Sierra Maestra

Αδημοσίευτη συνέντευξη του Κάρλος Φουέντες

Μια από τις τελευταίες αδημοσίευτες συνεντεύξεις (από το Δεκέμβριο του 2011) του πρόσφατα εκλιπόντα Κάρλος Φουέντες κυκλοφόρησε από το μεξικάνικο CNN. O διάσημος συγγραφέας είχε πει ότι στα 83 του δεν ένιωθε ότι του έμενε κάτι να κάνει για να ολοκληρώσει την καριέρα του, αλλά παρόλα αυτά προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο τις μέρες του. Με αξιοσημείωτη αυτοπειθαρχία αφιέρωνε 4 ώρες κάθε πρωί για να γράφει, γιατί σύμφωνα με τα δικά του λόγια, το γράψιμο τον έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον κόσμο γιατί αυτός ήταν ο λόγος της ύπαρξής του. Σχετικά με την αξία της γλώσσας, είπε ότι «Αν δεν ξέρουμε να μιλήσουμε, δεν ξέρουμε ούτε να πράξουμε ούτε να αγαπήσουμε».

 «Ξέρω ότι υπάρχει μόνο μια ζωή, μετρημένα χρόνια, γι’ αυτό προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τον χρόνο που έχω, μου κοστίζει πολύ να τον σπαταλώ. Έχω γνωρίσει πάρα πολλούς «συγγραφείς», εντός εισαγωγικών, Μεξικάνους και από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, που πίστευαν ότι το να κάθεσαι σε μια καφετέρια και να μιλάς για λογοτεχνία ήταν σαν να κάνεις λογοτεχνία. Όχι, η λογοτεχνία απαιτεί πειθαρχία, απαιτεί ένα ωράριο, απαιτεί να κάθεσαι να κάνεις πράγματα.»

 Ο Φουέντες ξεκινούσε την ημέρα του ετοιμάζοντας ο ίδιος το πρωινό του, έκανε μπάνιο και συνέχιζε γράφοντας από τις 8 το πρωί έως τις 12, ένα πρόγραμμα που δεν εύρισκε κουραστικό αλλά του έδινε μεγάλη ευχαρίστηση.

«Είμαι κύριος του κόσμου, έτσι ακριβώς. Δημιουργώ ένα σύμπαν που μπορεί να είναι καλό ή κακό, (αλλά) με ικανοποιεί σαν έκφραση και αυτό θα κάνω μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής μου.»

Ο κάτοχος του Βραβείου Θερβάντες (1987) και συγγραφέας των βιβλίων Ο Θάνατος του Αρτέμιο Κρους, Τα χρόνια με την Λάουρα Ντίας, ο Γέρο Γκρίνγκο και πολλά άλλα πέθανε την προηγούμενη Τρίτη στην Πόλη του Μεξικού. Τα τελευταία δημοσιευμένα βιβλία του ήταν η συλλογή διηγημάτων Καρολίνα Γκράου (2010) και το δοκίμιο Το μεγάλο λατινοαμερικάνικο μυθιστόρημα.

Έγραφε με το χέρι γιατί τα «μηχανήματα», όπως η γραφομηχανή ή ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, του έπαιρναν χρόνο και την ευαισθησία την στιγμή της δημιουργίας.

«Έχω την συνήθεια του Θερβάντες να γράφω με το χέρι. Δεν ξέρω να χρησιμοποιήσω κανένα μηχάνημα, χάνω πολύ χρόνο διορθώνοντας, μου διαφεύγουν ή μπερδεύονται πράγματα, είναι ενοχλητικό… Όχι, εγώ γράφω με το χέρι, με πένα, πάνω σε σημειωματάρια. Μετά, έχω ανθρώπους που με βοηθούν, δαχτυλογραφούν τα γραπτά και τα δίνουν για εκτύπωση, αλλά εγώ δεν ξέρω να γράψω με άλλο τρόπο παρά με πένα πάνω σε χαρτί, και με τρόπο αισθησιακό, άμεσο, «ευωδιαστό» που δεν μου προσφέρει κανένα άλλο μέσο.»

Πρέσβης στη Γαλλία την δεκαετία του ‘70, επικριτικός απέναντι στους σημερινούς υποψηφίους για την προεδρία στο Μεξικό και θεωρούμενος ένας από τους πιο φιλόδοξους λατινοαμερικάνους συγγραφείς, ο Κάρλος Φουέντες υποστήριζε ότι η κοινωνική αποστολή της λογοτεχνίας και των συγγραφέων είναι να διατηρούν την γλώσσα.

«Κατά βάθος, σε τι εξυπηρετεί η λογοτεχνία; Η απάντηση είναι για να διατηρεί την γλώσσα, να δίνει ζωή στο γλωσσικό ιδίωμα, έτσι ώστε αυτό να μη χάνεται, αυτό είναι για μένα το σημοντικότερο γιατί από τη στιγμή που δεν ξέρουμε να μιλήσουμε, ούτε ξέρουμε να πράξουμε, ούτε να αγαπήσουμε, ούτε να κάνουμε πολιτική, ούτε τίποτα.»

«Επομένως είναι μια πρωταρχική λειτουργία, που κάποιες φορές φαίνεται οκνηρή, απόμακρη, αλλά σας διαβεβαιώνω ως συγγραφέας, ότι κάθε πρωί σηκώνομαι και λέω: Αυτά που γράφω είναι ο σκοπός της ύπαρξής μου. Και ο σκοπός της ύπαρξής μου είναι να διατηρώ την γλώσσα και η γλώσσα είναι προσωπική, δική μου, φαντασιακή, αλλά τη στιγμή που την δημοσιεύω γίνεται γλώσσα δημόσια, και μ’ αυτό τον τρόπο συνεισφέρουμε στην κοινωνία.»

Πηγή: Cubadebate

Πέθανε ο συγγραφέας Κάρλος Φουέντες

Πέθανε σήμερα το μεσημέρι ο Μεξικανός συγγραφέας Κάρλος Φουέντες σε ηλικία 83 ετών, όπως επιβεβαίωσε η πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Πολιτισμού και Τεχνών του Μεξικού (CNCA), Κονσουέλο Σάισαρ. Ο αιφνίδιος θανατός του οφείλεται σε επιπλοκές από εσωτερική αιμοραγία, πιθανόν εξαιτίας έλκους, σύμφωνα με τον γαστρεντερολόγο που τον ανέλαβε μόλις εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο.

Ο Κάρλος Φουέντες γεννήθηκε στον Παναμά στις 11 Νοεμβρίου 1928. Γιός Μεξικανού διπλωμάτη, έζησε τα παιδικά χρόνια του σε διάφορες πόλεις της Αμερικής: Μοντεβιδέο, Ρίο ντε Ζανέιρο, Ουάσινγκτον, Σαντιάγο της Χιλής, Κίτο, Μπουένος Άιρες.

Επέστρεψε στο Μεξικό σε ηλικία 16 ετών. Ξεκινώντας την προετοιμασία για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, εργαζόταν παράλληλα ως δημοσιογράφος στο περιοδικό Hoy και κέρδισε το πρώτο λογοτεχνικό βραβείο του από το κολέγιο Φρανσές Μορέλος. Πτυχιούχος Νομικής από το Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (UNAM) και Οικονομικών από το Ινστιτούτο Ανωτάτων Διεθνών Επιστημών της Γενεύης. Το 1972 εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Κολεγίου, με πρόταση του νομπελίστα ποιητή Οκτάβιο Πας.

Το πρώτο του βιβλίο διηγημάτων, Οι Μασκαρεμένες Μέρες, δημοσιεύτηκε το 1954. Έγραψε επίσης τα βιβλία Ο Θάνατος του Αρτέμιο Κρους, Τα Χρόνια με τη Λάουρα Ντίας, Το Κάθισμα του Αετού, Η Πορτοκαλιά ή οι Κύκλοι του Χρόνου και πολλά ακόμα. Το τελευταίο δημοσιευμένο έργο ήταν Το μεγάλο λατινοαμερικάνικο μυθιστόρημα (δοκίμιο). Το λογοτεχνικό έργο του περιλαμβάνει ακόμα θεατρικά έργα, κινηματογραφικά σενάρια και μεταφράσεις. Τιμήθηκε με τα λογοτεχνικά βραβεία Ρόμουλο Γκαγιέγκος, Πρίγκηπας των Αστούριας και Θερβάντες.

 Χρημάτισε ακόμα πρέσβης του Μεξικού στη Γαλλία, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1977 όταν ο πρώην πρόεδρος Γουστάβο Ντίας Ορδάς διορίστηκε πρέσβης της χώρας στην Ισπανία. Ως διπλωμάτης ανέλαβε πρωτοβουλίες για παροχή ασύλου σε λατινοαμερικάνους πρόσφυγες.

Το 2008 μοιράστηκε το πρώτο βραβείο «Δον Κιχώτης από τη Μάντσα» μαζί με τον Βραζιλιάνο πρόεδρο Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα. Την ίδια χρονιά, με την ευκαιρία των ογδοηκοστών γενεθλίων του, του έγιναν ειδικές τιμές σε εθνικό επίπεδο με την συμμετοχή προσωπικοτήτων όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η Ναντίν Γκόρντιμερ, ο Χουάν Γκοϊτισόλο και πρώην ηγέτες Ευρωπαϊκών και Λατινοαμερικάνικων χωρών.

Αναφερόμενος στις προσεχείς προεδρικές εκλογές στο Μεξικό, ο Φουέντες δήλωσε στις αρχές του μήνα ότι οι υποψήφιοι είναι «μέτριοι ή λίγο ενδιαφέροντες«. Είπες επίσης στο Μπουένος Άιρες, στα πλαίσια του 38ου Φεστιβάλ Βιβλίου: «Η πολιτική οφείλει να στέκεται στο ύψος της κοινωνίας, και όχι αντιστρόφως. Η κοινωνία της Λατινικής Αμερικής είναι πιο ισχυρή από την πολιτική«.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα La Jornada στις αρχές της χρονιάς είπε ακόμα, με αφορμή τις προεδρικές εκλογές: «Η λογοτεχνία είναι ένας φάρος για ένα Μεξικό που έχει βγει από το δρόμο του. Δεν πρόκειται για ταύτιση των διανοούμενων με την πολιτική τάξη. Υπάρχουν προσεγγίσεις και αποστασιοποιήσεις ανάμεσα τους, αλλά δεν είναι θεμιτό να συμπίπτουν, γιατί ο συγγραφέας πάντα πρέπει να λέει κάτι περισσότερο, να πηγαίνει πιο μακριά από τον πολιτικό… Ο συγγραφέας μπορεί να πάει πιο μακριά γιατί έχει φαντασία, και πολιτικοί με φαντασία υπάρχουν πολύ λίγοι«. Στο παρελθόν υπήρχαν κυβερνήτες στο Μεξικό που αν και δεν είχαν διαβάσει πολύ, τουλάχιστον ήταν έξυπνοι, πρόσθεσε.

Η σορός του συγγραφέα θα τοποθετηθεί στο σπίτι του για τον τελευταίο αποχαιρετισμό από συγγενείς και φίλους. Αργότερα και μόλις το εγκρίνει η σύζυγός του Σίλβια Λέμους, το CNCA θα αποδόσει φόρο τιμής στο Μέγαρο Καλών Τεχνών σε έναν από τους μεγάλους της ισπανικής λογοτεχνίας.

Πηγή: La Jornada
Παράλληλη ανάρτηση: Sierra Maestra

Αξίζει να δείτε ακόμα το αφιέρωμα του αδελφού μου: Adios Carlos Fuentes

Αλλαγή πολιτικού σκηνικού

Γιατί έχει μεγάλη σημασία το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μάη 2012:

1. Γιατί κατάφερε ένα συντριπτικό πλήγμα στον δικομματισμό που καταδυνάστευε τον τόπο επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες.
2. Γιατί – αθροιστικά – έδωσε το μεγαλύτερο ιστορικά ποσοστό για την αριστερά (μεγαλύτερο και από 24,5% της ΕΔΑ το 1958).
3. Γιατί όχι μόνο τα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά ακόμα και περιοχές που θεωρούνταν «κάστρα» όπως η Αχαϊα και τα Χανιά, αυτή τη φορά ψήφισαν αριστερά.
4. Γιατί μπορεί να χρησιμεύσει ως απαρχή για το ξεθεμελίωμα του κομματικού κράτους και την πάταξη του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας.
5. Γιατί μπορεί να πιέσει αποτελεσματικότερα για να μπουν φυλακή διαφθαρμένοι κρατικοί αξιωματούχοι και να επιστρέψουν – ό,τι έχει μείνει από τα – κλοπιμαία.
6. Γιατί μπορεί να καταθέσει και να εφαρμόσει μια νέα πρόταση διακυβέρνησης, απαγκίστρωσης από τα μνημόνια και διεξόδου από την οικονομική κρίση.
7. Γιατί μπορεί να επιβάλει την αλλαγή του εκλογικού νόμου και την καθιέρωση της απλής – και άδολης – αναλογικής.
8. Γιατί τέλος – και ίσως πιο σημαντικό – ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων, όχι μόνο οι «παραδοσιακοί» ψηφορόροι της Αριστεράς, που ως τώρα ήταν εκτός συστήματος και προνομίων, κέρδισε λίγη περισσότερη αξιοπρέπεια και από αύριο μπορεί να σηκώσει πιο ψηλά το κεφάλι. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν τώρα να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανοικοδόμηση της χώρας.

ΥΓ: Δυστυχώς παραφωνία στα θετικά μηνύματα του εκλογικής βραδιάς το ποσοστό που συγκεντρώνει το κόμμα των οπαδών του εκφασισμού και νοσταλγών του ναζισμού, γεγονός που του επιτρέπει να εκπροσωπηθεί στο κοινοβούλιο με 20 περίπου βουλευτές. Για μια «ξενάγηση» στην πανίδα της ακροδεξιού χώρου αποκαλυπτική η ανάρτηση του Jungle Report.